Ο Ιστορικός και Γεωγραφικός Προσδιορισμός του Ονόματος του Κράτους των Σκοπίων

Ο Ιστορικός και Γεωγραφικός Προσδιορισμός του Ονόματος του Κράτους των Σκοπίων
Open Image Modal
ROBERT ATANASOVSKI via Getty Images

Η συζήτηση για το Μακεδονικό σε εθνική κλίμακα, έχει εγκλωβισθεί σε έναν αντιπαραγωγικό διάλογο αντεγκλήσεων. Η αιτία είναι, ότι όλο το βάρος, έχει πέσει στην υποτιθέμενη ησυχία στα Βαλκάνια που θα φέρει η συμφωνία άμα δώσουμε ”γην και ύδωρ” στους Σκοπιανούς. Η ουσία όμως του θέματος έχει παραμερισθεί επιμελώς.  

Το θέμα της ονομασίας του Κράτους των Σκοπίων έχει βασικά να κάνει με δύο πράγματα: την Ιστορική και την Γεωγραφική ταυτότητα των Σκοπιανών. Όνομα βασισμένο στην Ιστορική τους ταυτότητα, θα χαρακτηρίζει την Εθνική τους ταυτότητα και θα έχει απόλυτα καθοριστική επίδραση σε πιθανές υποβόσκουσες προθέσεις επεκτατισμού και αλυτρωτισμού. Αν η ιστορική ταυτότητα δεν αποτελέσει τον θεμελιώδη παράγοντα στις συζητήσεις με τους Σκοπιανούς, ο γεωγραφικός προσδιορισμός μόνο προβλήματα θα προσθέσει.

Αν θέλουμε να σεβαστούμε την ιστορία και αυτό δεν είναι επιλογή αλλά επιταγή, η ονομασία Σλαβομακεδόνες είναι ιστορικά το πιο γενναιόδωρο και Σλαβομακεδονία είναι η μόνη περίπτωση να συμπεριληφθεί το όνομα Μακεδονία σε σύνθετη ονομασία. 

Τα Σκόπια επιμένουν στο όνομα Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό διότι έτσι το μεγάλο τους πρόβλημα, ο ιστορικός προσδιορισμός, εξαφανίζεται ως δια μαγείας από την πίσω πόρτα. Αυτόματα αυτοπροσδιορίζονται ως απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα χίλια περίπου χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της άφιξής τους σε περιοχές της Μακεδονίας, σβήνονται από την ιστορία. Αυτό είναι έγκλημα κατά της ιστορίας και δεν έχουμε το δικαίωμα να το διαπράξουμε. Ως απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλέον, οι όποιες σκέψεις επεκτατισμού και αλυτρωτισμού των Σκοπίων γίνονται ακόμη πιο αληθοφανείς σε σχέση με τις διεκδικήσεις που θα είχαν αν στηριζόταν μόνο στην γεωγραφική τους ταυτότητα. 

Αν το Μακεδονία δεν ήταν ταυτόσημο με τον Μέγα Αλέξανδρο και η Μακεδονία ήταν μία τελείως άγνωστη γεωγραφική περιοχή, το όλο θέμα του ονόματος θα είχε τοποθετηθεί σε τελείως διαφορετική βάση. Και οι Σκοπιανοί θα ήταν ικανοποιημένοι με πληθώρα άλλων ονομάτων που δεν θα περιέχουν το όνομα Μακεδονία, όπως για παράδειγμα Βόρεια Δημοκρατία του Καϊμάκτσαλαν, στηριγμένο στην κοινή οροσειρά Ελλάδος και Σκοπίων και που είναι και περιοχή που τους καθορίζει και ιστορικά. 

Είναι αξιοθρήνητο το ότι αντί να μας παρακαλούν τα Σκόπια να διαλέξουμε το όνομα της αρεσκείας μας με αντάλλαγμα να τους επιτρέψουμε να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, καταφέραμε ακριβώς το αντίθετο. Να επιβάλλουν αυτοί τους όρους και να δολοφονούν την ιστορία την ίδια στιγμή. Και το εφιαλτικότερο από όλα είναι να βλέπεις τον Έλληνα Πρωθυπουργό να πανηγυρίζει στο ότι καταφέραμε να βάλουμε κάτι δίπλα στο όνομα της Μακεδονίας και έτσι θα δικαιούμαστε και εμείς ένα μερίδιο Μακεδονικής κληρονομιάς! 

Το πιο φαιδρό βέβαια είναι ότι γι′ αυτό ρίχνουμε τις ευθύνες στους Δυτικούς μας συμμάχους, ότι αυτοί μας έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό. Η αλήθεια είναι ότι από τότε που ξεκίνησε η ιστορία του ονόματος του Κράτους των Σκοπίων, είμασταν εμείς που βάλαμε την θηλιά στο λαιμό μας και μετά από είκοσι περίπου χρόνια, συνεχίζουμε να την κρατάμε. Αυτό που κάνουν οι Δυτικοί μας σύμμαχοι είναι να κλωτσήσουν το σκαμνί που πατάμε, για να μας βγάλουν από το μαρτύριο όλων αυτών των ετών. 

Αν θέλουμε να βρούμε τον αίτιο, μπορούμε να αρχίσουμε από τους πολιτικούς μας και κυρίως την σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση που από τις αρχές του ’90 ”έσκαψε τον λάκκο” και από τότε είμαστε εκεί μέσα θαμμένοι ζωντανοί. Τα κομμουνιστικά κόμματα, άσχετα με τι όνομα έχουν ως ”ταμπέλα”, έκαναν και κάνουν αγώνα, όχι μόνο η Μακεδονία αλλά και όλη η Ελλάδα, να μεταβληθούν σε σοβιετικού τύπου κολεκτίβα. 

Ο κύριος όμως αίτιος είναι η πλειοψηφία της υποτιθέμενης Ελληνικής Κοινωνίας του Πνεύματος, που δεν φάνηκε διατεθειμένη να σεβαστεί την ιστορία. Για την ακρίβεια, την κομμάτιασε για να ράψει συνολάκι που να ταιριάζει να φορεθεί σε Σκοπιανή πανηγυρική εθνικιστική δεξίωση. Μέρος της πλειοψηφίας αυτής είναι επίσης και όσοι δεν πρωταγωνίστησαν σε αυτό αλλά παθητικά το αποδέχτηκαν. Και επιπλέον, συμπληρώνουν το έγκλημα που θα πληρώσουμε όλοι τις συνέπειές του, και βαπτίζουν θρασύτατα εθνικιστές! αυτούς που προσπάθησαν και προσπαθούν να διαμαρτυρηθούν και να το αποτρέψουν.