Το βράδυ της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη μια εκδήλωση για την 20η επέτειο του Tribeca Institute, με προβολές και πάνελ καλεσμένων σε ένα από τα οποία συμμετείχαν ο Robert De Niro, ο σκηνοθέτης Barry Levinson, η παραγωγός Jane Rosenthal και ο Dustin Hoffman. Τη συζήτηση συντόνιζε ο γνωστός δημοσιογράφος, κωμικός και παρουσιαστής John Oliver του «Last Week Tonight».
Μόνο που η βραδιά δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως θα περίμενε το κοινό και σίγουρα όχι όπως θα περίμενε ο Hoffman.
Το πάνελ προηγήθηκε της επετειακής προβολής του «Wag the Dog», της πολιτικής σάτιρας του 1997 στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι De Niro και Hoffman, μόνο που, σε κάποιο σημείο της κουβέντας, ο Oliver έστρεψε το θέμα στις κατηγορίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίον του Dustin Hoffman, που έγιναν γνωστές πριν λίγο καιρό. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια τεταμένη, αν και σε σταθερά κόσμιο επίπεδο, ανταλλαγή ατακών μεταξύ του ηθοποιού και του παρουσιαστή, από την οποία στο τέλος ήταν ξεκάθαρο πως νικητής βγήκε ο Oliver. Και αυτό γιατί ο Hoffman χρησιμοποίησε όλα τα ανυπόστατα κλισέ που μπορούσε να σκεφτεί για να υπερασπιστεί τη θέση του.
«Υπάρχει κάτι για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε επειδή... αιωρείται στην ατμόσφαιρα», ξεκίνησε ο Oliver, απευθυνόμενος στον Hoffman και αναφερόμενος στη μαρτυρία της Anna Graham Hunter, η οποία πριν από περίπου ένα μήνα αποκάλυψε πως, όταν ήταν βοηθός παραγωγής στην τηλεταινία «Ο Θάνατος του Εμποράκου» του 1985, ο Hoffman της έκανε συνεχώς απρεπή σχόλια στα παρασκήνια ενώ, σε ένα περιστατικό, της έβαλε χέρι (χωρίς, προφανώς, τη συγκατάθεσή της). Η Hunter ήταν 17 ετών τότε.
Ο Hoffman αμύνθηκε έντονα στα σχόλια του Oliver, ο οποίος κατέκρινε μεταξύ άλλων και την απολογία που είχε δημοσιεύσει τότε ο ηθοποιός, υποστηρίζοντας πως δεν είχε βάλει ποτέ χέρι στην Hunter, δεν ήξερε καν ποια είναι και, αν την είχε γνωρίσει ποτέ, ήταν μαζί με πολλά άλλα άτομα. Επίσης πρόσθεσε πως δεν πιστεύει ότι είχε κάνει κάτι μεμπτό τότε και πως ο τρόπος που μιλούσε στον κόσμο στα παρασκήνια της τηλεταινίας, ήταν ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε μεταξύ τους τα μέλη μιας οικογένειας.
Υποθέτουμε πως και στη δική σας οικογένεια, όταν μια γυναίκα ρωτά έναν άντρα τι θέλει για πρωινό, εκείνος απαντά «ένα σφιχτοβρασμένο αυγό και μια μελάτη κλειτορίδα».
Ο Oliver δεν έμεινε ικανοποιημένος με την απάντηση του Hoffman και τη χαρακτήρισε ανεπαρκή, ενώ προχώρησε στο να σχολιάσει ένα συγκεκριμένο κομμάτι της, δήθεν, απολογίας του ηθοποιού στην Hunter.
«Δεν “είναι αντιπροσωπευτικό του ποιος είμαι“. Αυτού του είδους η απάντηση είναι που με τσαντίζει» είπε ο Oliver. «ΕΙΝΑΙ αντιπροσωπευτικό του ποιος ήσουν. Αν δεν έχεις δώσει αποδείξεις για να δείξεις πως δεν συνέβη, τότε υπήρξε μια μικρή χρονική περίοδος που ήσουν creeper (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση ”σιχαμένος” ή ”γλοιώδης”) απέναντι στις γυναίκες. To να λες “δεν ήμουν έτσι“ μοιάζει με φτηνή δικαιολογία. Καταλαβαίνεις πως ακούγεται σαν να την απορρίπτεις (τη Hunter);».
Ο Hoffman προσπάθησε να αμυνθεί λέγοντας πως πιάστηκε εξαπίνης και πως κανείς από το Tribeca Institute δεν τον είχε ενημερώσει πως η κουβέντα θα πήγαινε σε αυτό το θέμα. Ωστόσο, ακόμη και όταν ο Oliver επέστρεψε στη συζήτηση για την ταινία, ο ηθοποιός συνέχισε να επανέρχεται στο ζήτημα των κατηγοριών εναντίον του, λέγοντας μάλιστα στον Oliver πως «δεν κρατά το μυαλό του ανοιχτό» πάνω στο θέμα και πιστεύει τους κατήγορους χωρίς αποδείξεις.
Η όλη ιστορία κράτησε σχεδόν μισή ώρα, με το κοινό να έχει χωριστεί από ένα σημείο και μετά σε δύο ομάδες, μία υπέρ του Hoffman και μία υπέρ του Oliver (η μεγαλύτερη), και να συμμετέχει με επιφωνήματα και άλλες αντιδράσεις στην κουβέντα.
Μπορείτε να δείτε παρακάτω το βίντεο ολόκληρου του περιστατικού, όπως το κατέγραψε ο δημοσιογράφος της Washington Post, Steven Zeitchik. Οι αντικειμενικά καλύτερες στιγμές του έντονου διαλόγου μεταξύ Hoffman-Oliver, ωστόσο, ήταν οι εξής δύο:
1.
Hoffman: Πιστεύεις αυτά που διαβάζεις;
Oliver: Ναι. Επειδή δεν υπήρχε κανένα νόημα να πει ψέματα.
Hoffman: Λοιπόν, υπήρχε κάποιος λόγος που δεν το είχε αναφέρει εδώ και 40 χρόνια.
Oliver: Ω, Ντάστιν...
2.
Hoffman: Δεν ήσουν εκεί (αναφερόμενος στα παρασκήνια της ταινίας του 1985)
Oliver: Χαίρομαι (που δεν ήμουν)
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το αναλυτικό ρεπορτάζ από τη βραδιά, όπως το κατέγραψε ο Zeitchik.