Όσο περνάνε οι ημέρες και συνειδητοποιούμε τον πόνο και την καταστροφή σε ανθρώπους, περιβάλλον αλλά και στην συλλογική μας υπόσταση, που αφήνει πίσω της η εθνική τραγωδία στο Μάτι, θα γίνεται όλο και πιο σαφής και ευδιάκριτη η μετριότητα στελεχών που δομούν αυτό που έχουμε συνηθίσει να ορίζουμε ως Ελληνική Πολιτεία. Δεν αναφέρομαι μόνο στον εγκληματικό ερασιτεχνισμό που διέπει την λειτουργία κρατικών οργανισμών υψίστης σημασίας για την ίδια μας την ζωή, όπως το υπουργείο δημοσίας τάξης ή την υπηρεσία πολιτικής προστασίας, που απέδειξαν την τραγική τους ανικανότητα κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς στο Μάτι.
Δυστυχώς, τις ημέρες του εθνικού πένθους επέλεξε και ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος να αποποιηθεί του ρόλου του ως Ποιμενάρχη και να ενδυθεί το ένδυμα του πολιτικού χρησιμοποιώντας τον Άμβωνα και την θρησκειολογία για να καταφερθεί εναντίον του Πρωθυπουργού αλλά κυρίως να στραφεί εναντίον μιας κοινωνίας που πενθούσε τα θύματα της, αντιστρέφοντας στην ουσία του τον λόγο του Ευαγγελίου και της Καινής Διαθήκης που αποτελεί μνημείο αγάπης, συμπόνιας, παρηγοριάς.
Ένα Ευαγγέλιο που έχει κακοπεράσει και διαστρεβλωθεί στα χέρια ανθρώπων που θεωρητικά το υπηρετούν. Ένα Ευαγγέλιο που ο Λόγος του είναι Λόγος κατανόησης κυρίως των καταφρονημένων και των χτυπημένων από την Μοίρα. Δεν είναι Λόγος, μίσους, απαξίας και κριτικής.
Δυστυχώς όμως αυτό που παραβλέπει ο οποιοσδήποτε επιλέγει να ασκήσει πολιτική με πρόφαση τον Λόγο του Ευαγγελίου είναι ότι δίνει τροφή σε όλους αυτούς που ψάχνουν το παραμικρό παραστράτημα για να στραφούν ενάντια στην έννοια της Θρησκείας και της Εκκλησίας στο σύνολο τους, στρεφόμενοι εναντίον δικαίων και αδίκων. Σε μια εποχή που η Εκκλησία επιτελεί τον ρόλο ενός οργανισμού κρατικής πολιτικής , με έναν ισχυρό και λειτουργικό μηχανισμό κοινωνικής πολιτικής, από γηροκομεία μέχρι παροχές σε οικογένειες αλλά και την παροχή αρωγής με σκοπό την ίδρυση αγροτικών συνεταιρισμών σε ακριτικές περιοχές, μπολιάζοντας τις περιοχές όπου οι κάτοικοι τους φυλάνε Θερμοπύλες με ζωή και βιώσιμη ανάπτυξη.
Σε μια περίοδο που το κράτος βρίσκεται σε διάλυση και με ανάγκη ανασυγκρότησης και επαναλειτουργίας του σε βάσεις στέρεες, δεν έχουμε την πολυτέλεια να απωλέσουμε την εμπιστοσύνη μας και την πίστη μας και θεσμούς που κράτησαν ιστορικά την πατρίδα μας όρθια σε στιγμές δύσκολες. Για αυτό το λόγο όλοι όσοι αισθανόμαστε υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτόν τον Θεσμό, και κυρίως όλοι όσοι τον υπηρετούν, απαιτείται να πράξουμε το αυτονόητο, να σεβαστούμε Εκείνον που Σταυρώθηκε για εμάς μιλώντας για αγάπη και κατανόηση.