Προφανώς και το έργο του Μ. Καραγάτση αποτελεί σκάνδαλο για την εγχώρια woke ιδεολογία, και η τελευταία θα επιδιώξει να το ακυρώσει.
Αυτό που της είναι αφόρητο, στο βάθος, είναι η ματιά του πάνω στην τραγική διάσταση του ανθρώπου, η καταβύθιση στα πάθη του.
Γιατί η woke κουλτούρα είναι η υστερική έκφραση μιας εποχής δίχως μεταφυσική ή φιλοσοφία. Όπου θα πρέπει να ζήσουμε με το ζόρι στον “καλύτερο δυνατό κόσμο”. Κι αφού τα πράγματα είναι έτσι, τότε οφείλουμε να εξαλείψουμε εδώ και τώρα κάθε υπόνοια στις σκιές και τα σκοτεινά δωμάτια της ανθρώπινης ύπαρξης, στην αντιφατικότητα και το έρεβος που κρύβει μέσα της.
Άρα πρέπει να ξεκινήσουν οι προγραφές ενάντια σε οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτήν την αυτάρεσκη τελειότητα: να πιστεύει κανείς ότι αρκούν πέντε έξι ξόρκια για την πατριαρχία και την λευκή υπεροχή, ώστε να ξεμπερδέψει μια και καλή με το ανθρώπινο δράμα.
Πρέπει λοιπόν να καταργήσουμε κάθε τι που γράφτηκε και που καταπιάνεται με αυτό, και να βάλουμε στην θέση του διδακτικές ιστοριούλες που θα λένε “το ποίημα” με την απλότητα των εγχειριδίων του ΙΚΕΑ.