Διχασμένο το Ελληνικό Facebook για τις διαδικασίες στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, στα χαρακώματα οι υποστηρικτές του Σάντερς και του Μπούτιτζετζ. Γενικά στην Ελλάδα έχουμε ήδη κάνει τις εκλογές στην Αμερική, έχουμε πρόγραμμα..
Άραγε τι προκαλεί τόση θέρμη για τις εκλογές στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών που αρκετοί ’Έλληνες ασχολούνται και υπεραναλύουν τα πάντα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ίσως είναι πως από εκεί περιμένουν οι εκλογολόγοι του Ελληνικού διαδικτύου την αναβίωση μιας σοσιαλιστικής εναρμονισμένης λύσης και για τα του οίκου μας. Η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας έχει σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης. Αυτό συμβαίνει όταν η πολιτική ενασχόληση γίνεται κτήμα λίγων, η οποία μετατρέπεται σε προσωπικό μαγαζί. *δεν πιστεύω να σας έρχονται παραδείγματα στο νου…(σας έρχονται ε..)
Ο Μπέρνι Σάντερς και ο Πιτ Μπούτιτζετζ έχουν αυτό που λείπει από την πλειοψηφία του προσωπικού της χώρας «μπορούν και κινητοποιούν», «έχουν μια ιστορία να διηγηθούν».
Τίποτα από όσα λένε και οι δύο δεν είναι αιρετικό για το 2020. Ο ίσος μισθός ανάμεσα στα δύο φύλα , η διευθέτηση χρεών φοιτητών, η οπλοκατοχή, το σύστημα υγείας για όλους είναι πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε. Σάντερς και Μπούτιτζετζ εκφράζουν όλα αυτά με το δικό τους τρόπο στοχεύοντας στο άνοιγμα της εκλογικής τους βάσης.
Όσο αναλύουν τα παραπάνω οι ’Έλληνες χρήστες του διαδικτύου. Οι προοδευτικοί - σοσιαλιστές της χώρας προσπαθούν να αναβιώσουν και να δημιουργήσουν το αφήγημα που θα πλήξει τη δεξιά παράταξη. Φώφη εναντίον Αλέξη (αλλά που και που μαζί) και όλοι εναντίον του Κυριάκου. Στην ουσία όμως δεν μπαίνει κανείς τους. Τα σύγχρονα κόμματα οφείλουν να είναι ανοιχτά, συμμετοχικά, ειλικρινή στις ιδέες που πρεσβεύουν όχι ευκαιριακά «ανοιχτά» με κοινωνικό μανδύα για να αποκτήσουν τις πλειοψηφίες που χρειάζονται.
Προσπαθούμε να πιαστούμε από ένα ψήγμα ελπίδας σε μια άλλη ήπειρο με διαφορετικούς ρυθμούς, πολιτική κουλτούρα κτλ κτλ για να γράψουμε στο status μας #feelthebern και #iamwithpete.
Για να “feel” από μόνοι μας ούτε λόγος. Οπότε περνάμε τις νύχτες μας μετρώντας εκλέκτορες! Τι καλύτερο από αυτό;
Στην Κοινωνία μας συμβαίνουν ακόμη πολλές αδικίες, δεν είναι όλα ρόδινα για όλους και δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα που τρέχει σε ρυθμούς 1980 δεν έχει αποκρυσταλλώσει τον κακό και εγωιστικό του εαυτό. Κανείς τους ουσιαστικά δεν τον έχει αποβάλλει. Η καμαρίλα καλά κρατεί.
Ο Δρόμος είναι μόνο μπροστά και πολλοί τον διανύουν μοναχικά, κάνουν αυτή την επιλογή για να συναντηθούν τα θέλω με τα πρέπει μιας κοινωνίας που αξίζει να ακμάσει, να διεκδικήσει και να συγκρουστεί με τους σκελετούς του παρόντος.
Ο άνθρωπος που ξυπνάει κάθε ημέρα στις 5 το χάραμα για να πάει στη δουλεία του, αυτός ή αυτή που παράγει με τα χέρια του και όλοι εμείς της γενιάς μου, κάνοντας κάθε ημέρα το σωστό ωθούμε την Ελλάδα του σήμερα στο αύριο.
Ανήκουμε σε αυτούς που ποτέ δεν τους χαρίστηκε τίποτα, έτυχε λοιπόν σε εμάς να χαράξουμε έστω μια μικρή διαδρομή με τα πιστεύω μας και να γράψουμε την ιστορία ατόφια. Πολλοί θα αναφέρουν πως η Ελλάδα δεν είναι Αμερική και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θέλει πολλά guts για να σπάσει ο γυάλινος τοίχος με τα στερεότυπα. Θα γίνει όμως, θα το κάνουμε να συμβεί. Συμβαίνει.