Για την νέα κρίση ψυχικής υγείας που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, της απομόνωσης, των θανάτων και του φόβου κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εμπειρογνώμονες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
«Η αποστασιοποίηση από τους άλλους ανθρώπους, η αβεβαιότητα για το μέλλον, η ανησυχία σχετικά με τα οικονομικά, προκαλούν και θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια έντονη ψυχική δυσφορία», δήλωσε η Ντέβορα Κέστελ, διευθύντρια του τμήματος ψυχικής υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Παρουσιάζοντας την έκθεση του ΟΗΕ αλλά και οδηγίες για την καθοδήγηση σχετικά με τον Covid-19 και την ψυχική υγεία, η Κέστελ είπε πως είναι πιθανή μια αύξηση στον αριθμό αλλά και την σοβαρότητα των ψυχικών ασθενειών, ενώ τόνισε πως οι κυβερνήσεις θα πρέπει να θέσουν το θέμα με προτεραιότητα στην ατζέντα τους.
Κατά την παρουσίαση της, επισημάνθηκαν αρκετές περιοχές αλλά και ομάδες του πληθυσμού που είναι ευάλωτες να επιβαρυνθούν ψυχικά. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά, οι νέοι που έχουν απομονωθεί από τους φίλους τους και οι εργαζόμενοι στον τομέα υγειονομικής περίθαλψης που καθημερινά βλέπουν ανθρώπους να νοσηλεύονται και να πεθαίνουν εξαιτίας του κορονοϊού.
Όσον αφορά την περίπτωση των παιδιών, δεκάδες παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν πως πολλές είναι οι περιπτώσεις που εκδηλώνουν ανησυχία, ενώ τα περιστατικά κατάθλιψης και άγχους έχουν επίσης σημειώσει άνοδο.
Η ενδοοικογενειακή βία καταγράφει επίσης αύξηση, ενώ όλο και περισσότεροι επαγγελματίες του κλάδου της υγείας ζητούν βοήθεια.
Το πρακτορείο Reuters την προηγούμενη εβδομάδα μετέδωσε συνεντεύξεις με γιατρούς και νοσηλευτές οι οποίοι δήλωσαν ότι είτε οι ίδιοι είτε συνάδελφοί τους αντιμετωπίζουν κρίσεις πανικού, άγχους, θλίψης, είναι ευερέθιστοι, πάσχουν από αϋπνία ή έχουν εφιάλτες.
Εκτός όμως από τον τομέα της υγείας, η έκθεση του ΠΟΥ αναφέρει πως πολλοί άνθρωποι στενοχωριούνται από τις άμεσες επιπτώσεις του Covid-19 στην υγεία, ενώ ακόμα πιο πολλοί φοβούνται τον θάνατο και το ενδεχόμενο να μολυνθεί ένα άτομο από την οικογένειά τους.
Εκατομμύρια άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με οικονομικές δυσκολίες, είτε επειδή έχουν χάσει τη δουλειά τους είτε επειδή κινδυνεύουν να την χάσουν. Εξάλλου η παραπληροφόρηση και οι φήμες για την πανδημία, αλλά και η αβεβαιότητα για τη διάρκειά της κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν άγχος για το μέλλον.
Η Κέστελ περιέγραψε σημεία δράσης για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που πρέπει να στοχεύουν «να μειώσουν τα τεράστια βάσανα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και να μετριάσουν το μακροπρόθεσμο κοινωνικό και οικονομικό κόστος για την κοινωνία».
Σε αυτά περιλαμβάνονται η αποκατάσταση ιστορικών υποεπενδύσεων σε ψυχολογικές υπηρεσίες, η παροχή «ψυχικής υγείας έκτακτης ανάγκης» μέσω απομακρυσμένων θεραπειών, όπως η τηλε-συμβουλευτική για τους εργαζόμενους στην πρώτη γραμμή της υγείας, και η προληπτική συνεργασία με άτομα που είναι γνωστό ότι έχουν κατάθλιψη και άγχος και με εκείνους που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο οικιακής χρήσης βία και οξεία φτώχεια.
(Με πληροφορίες από Reuters)