Ένα από τα πιο φρικιαστικά περιστατικά θανάτου, λόγω πυρηνικού ατυχήματος, καταγράφηκε στην Ιαπωνία, με πρωταγωνιστή τον 35χρονο Χισάσι Ούτσι.
Ο Ούτσι υπέστη αφάνταστα βασανιστήρια για 83 ημέρες, μετά από μια μοιραία έκθεση σε ακραία επίπεδα ραδιενέργειας στον χώρο εργασίας του.
Το ατύχημα συνέβη στις 30 Σεπτεμβρίου 1999, όταν ο Χισάσι Ούτσι εργαζόταν σε εργοστάσιο επεξεργασίας ουρανίου στην Τοκαϊμούρα, περίπου 110 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Τόκιο. Μαζί με τους συναδέλφους του, Μασάτο Σινοχάρα και Γιουτάκα Γιοκοκάουα, προσπαθούσαν να προετοιμάσουν ουράνιο για να χρησιμοποιηθεί ως πυρηνικό καύσιμο. Το μοιραίο λάθος τους, όμως, ήταν ότι πρόσθεσαν 16 κιλά ουρανίου σε έναν επεξεργαστή, ενώ το ασφαλές όριο ήταν μόλις 2,4 κιλά.
Αμέσως μετά την υπερφόρτωση, οι τρεις άνδρες είδαν μια ξαφνική μπλε λάμψη και οι συναγερμοί ραδιενέργειας άρχισαν να ηχούν. Ο Ούτσι, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από τον επεξεργαστή τη στιγμή της έκρηξης, εκτέθηκε σε 17.000 μιλισίβερτ (mSv) ακτινοβολίας – την υψηλότερη δόση που έχει καταγραφεί ποτέ για άνθρωπο σε μία μόνο στιγμή. Για σύγκριση, το ετήσιο ασφαλές όριο για όσους εργάζονται με ραδιενέργεια είναι τα 20 mSv, ενώ δόση 5.000 mSv θεωρείται θανατηφόρα.
Ο Σινοχάρα απορρόφησε 10.000 mSv, ενώ ο Γιοκοκάουα, που βρισκόταν πιο μακριά, εκτέθηκε σε 3.000 mSv. Και οι τρεις μεταφέρθηκαν άμεσα στο νοσοκομείο.
Αρχικά, ο Ούτσι φαινόταν υγιής, αλλά σταδιακά άρχισε να χειροτερεύει. Η ραδιενεργός έκθεση είχε καταστρέψει την ικανότητα του σώματός του να ανανεώνει τα κύτταρά του. Το δέρμα του άρχισε να αποκολλάται, ενώ τα πνευμόνια του γέμισαν υγρό, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μηχανική υποστήριξη για την αναπνοή.
Παράλληλα, οι ιστοί του πεπτικού του συστήματος υπέστησαν καταστροφικές βλάβες, προκαλώντας του αφόρητους πόνους, ακραία γαστρεντερικά προβλήματα και απώλεια τριών λίτρων διάρροιας καθημερινά. Οι γιατροί αναγκάζονταν να του κάνουν έως και 10 μεταγγίσεις αίματος την ημέρα για να τον κρατήσουν στη ζωή. Ωστόσο, το σώμα του συνέχισε να καταρρέει, αφού ουσιαστικά καιγόταν από μέσα προς τα έξω.
Σύμφωνα με την Daily Mail, η κατάστασή του χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο όταν τα βλέφαρά του αποκολλήθηκαν, προκαλώντας του αφόρητους πόνους στα μάτια. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο Ούτσι άρχισε να «κλαίει με αίμα» και ικέτευε τους γιατρούς να σταματήσουν τη θεραπεία του.
Μετά από 59 ημέρες νοσηλείας, η καρδιά του Ούτσι σταμάτησε, αλλά οι γιατροί κατάφεραν να τον επαναφέρουν τρεις φορές, κατόπιν της επιθυμίας της οικογένειάς του. Τελικά, η φρικτή του αγωνία τελείωσε στις 21 Δεκεμβρίου 1999, όταν υπέκυψε σε πολυοργανική ανεπάρκεια, έχοντας υποφέρει αμέτρητα βασανιστήρια για 83 μέρες.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2000, ο συνάδελφός του, Σινοχάρα, πέθανε επίσης από πολυοργανική ανεπάρκεια σε ηλικία 40 ετών. Ο Γιοκοκάουα, αν και νοσηλεύτηκε για τρεις μήνες, κατάφερε να επιβιώσει, παρουσιάζοντας ήπια συμπτώματα ραδιενεργής ασθένειας.
Το τραγικό περιστατικό οδήγησε στην εισαγωγή αυστηρότερων κανονισμών στην Ιαπωνία, με στόχο τη βελτίωση των μέτρων ασφαλείας στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.
Το ατύχημα της Τοκαϊμούρα ανέδειξε με τον πιο σφοδρό τρόπο τους κινδύνους θανάτου που προκύπτουν από την αμελή εφαρμογή των πρωτοκόλλων ασφαλείας στην πυρηνική βιομηχανία.