Στα Δυτικά Βαλκάνια (Σερβία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Σκόπια και Κόσοβο) διεξάγεται για χρόνια ένας ”σιωπηλός πόλεμος” επιρροής ξένων δυνάμεων, κυρίως της Τουρκίας και Ρωσίας.
Η Τουρκία με την ισλαμιστική της ατζέντα έχει ήδη διεισδύσει σε κάποιες όπως την Αλβανία. Η ΕΕ επιχειρεί -καθυστερημένα έστω- να δώσει προοπτική στις χώρες αυτές μέσα από μια πολιτική καρότου και μαστιγίου, για να τις απεγκλωβίσει από την τουρκική ”πολιορκία”. Πρόκειται για μακρόπνοο στόχο που απαιτεί διορατικότητα και όχι λαϊκίστικες μεγαλοστομίες που εντυπωσιάζουν τους ανενημέρωτους και αφελείς, αλλά μας καθιστούν ουραγούς (Κύπρο και Ελλάδα), μας απομονώνουν και συρρικνώνουν τις εθνικές μας δυνατότητες.
Από τις πέντε χώρες, το Μαυροβούνιο (ακολουθεί η Σερβία) προπορεύεται και προσδοκεί σε ημερομηνία έναρξης ενταξιακών. Όμως, η περίπτωση της Αλβανίας είναι χαρακτηριστική των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας. Η Έκθεση αξιολόγησης της Αλβανίας διαμορφώθηκε αρχικά χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στην ελληνική μειονότητα, παρόλον που είναι η μεγαλύτερη και αναγνωρισμένη από την Αλβανία, ενώ γίνεται αναφορά για καταπίεση άλλων μειονοτήτων, αριθμητικά ελάχιστων, χωρίς συγγένεια με κράτος εντός της ΕΕ. Πριν βδομάδες, μετά τον βίαιο θάνατο του Κ. Κατσίφα, επιχειρήθηκε να συζητηθεί το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτική απόρριψη. Τώρα, στην τελική Έκθεση που εγκρίθηκε, προστέθηκε κείμενο που καθιστά το θέμα ανοιχτό για το Ευρωκοινοβούλιο και με αναφορά στην ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου.
To πως μια συντριπτική ήττα ανατράπηκε εντός μερικών ημερών αποτελεί πολιτικό μάθημα. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πρωτοβουλία του συνάδελφου Ν. Ανδρουλάκη ο οποίος σοβαρά και συντονισμένα (με στήριξη ευρωβουλευτών) έθεσε ζήτημα τροπολογίας στον Εισηγητή της Έκθεσης Ευρωβουλευτή K. Fleckenstein. Στην παρέμβασή μου στη συζήτηση για την Αλβανία επικεντρώθηκα στο κύριο κριτήριο αξιολόγησης των κρατών για σεβασμό των μειονοτήτων (όπως τέθηκε για την Τουρκία), εξηγώντας την ολοφάνερη έλλειψη της Έκθεσης. Δεν υπήρχε αναφορά στη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα η οποία υπόκειται για χρόνια καταπίεση στο πλαίσιο σταδιακής και συγκαλυμμένης εθνοκάθαρσης. Ο Εισηγητής αναγνώρισε την ανάγκη συμπερίληψης σχετικής αναφοράς στην ελληνική μειονότητα με επίκεντρο τον θάνατο του Κ. Κατσίφα.
Στην ΕΕ, η πολιτική μας πρέπει να προωθεί τα συμφέροντά μας με όρους ευρωπαϊκούς, όχι με όρους που απευθύνονται στην κοινή γνώμη στην Κύπρο. Φυσικά, η ισχύς είναι ο καλύτερος τρόπος προώθησης συμφερόντων, αλλά η πολιτική να είμαστε βολικοί στους ξένους με αντάλλαγμα χειραψίες και χαμόγελα, δεν ευνοεί αλλά ζημιώνει τα εθνικά θέματα.
Ως ΕΕ πρέπει να ωθήσουμε χώρες όπως η Αλβανία, να ξεφύγουν από την τουρκική επιρροή, πράγμα που εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Μετά το πάθημα με την αντιευρωπαϊκή πολιτική της Τουρκίας, που ορισμένοι στην ΕΕ ονομάζουν “στρατηγικό εταίρο”, ελπίζουμε να πήραν το μάθημα. Η ουσιαστική πολιτική απέναντι στις διεφθαρμένες κυβερνήσεις και ηγεμόνες, δεν ασκείται με ευχολόγια αλλά με εκπλήρωση των προϋποθέσεων και υποχρεώσεών τους. Αυτό πρέπει να καταστήσουμε ως το ουσιαστικό μάθημα για την ΕΕ μετά το πάθημα με την Τουρκία.