Είναι μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Είναι βαθύτατη προσβλητική για τον ελληνικό λαό, η εσκεμμένη διαστρέβλωση της ιστορίας του τόπου μας. Ο λόγος για τις απειλές που εκστομίζει εις βάρος μας ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι οποίες, όπως έχει παρατηρηθεί, κλιμακώνονται σε κάθε προεκλογική περίοδο.
Η επίκληση του Ταγίπ Ερντογάν στα εθνικιστικά συναισθήματα των συμπατριωτών του αποτελεί τον μοναδικό μέσο επικοινωνίας που του έχει απομείνει για να μπορέσει να συνομιλήσει με την μερίδα της κοινωνίας στην οποία απευθύνεται.
Στον τομέα της οικονομίας μπορεί προς στιγμή να έχει αποφύγει τα χειρότερα, αλλά ο πληθωρισμός που αποτελεί τον δείκτη ανοχής για κάθε νοικοκυριό, αποτελεί τον νούμερο ένα αντίπαλο του. Στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής η τακτική του ανοίγματος πολλών μετώπων και η λογική του παζαριού, με νέο-οθωμανικά χαρακτηριστικά, φαίνεται ότι δεν του αποδίδει τα αποτελέσματα που θα επιθυμούσε.
Ειδικά στο πεδίο της Συρίας φαίνεται ότι είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ιδιότυπη σύγκρουση δια αντιπροσώπων που διεξάγεται ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ρωσία. Την ίδια στιγμή η προσπάθεια του να μετατρέψει την χώρα του σε απαραίτητο παίκτη και για την Ρωσία και τις ΗΠΑ, χωρίς όμως να επιλέγει με ποιόν θα πάει και ποιόμν θα αφήσει, φαίνεται ότι φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της, έπειτα και από την την απόφαση της Άγκυρας να προχωρήσει στην αγορά των S-400 από την Ρωσία.
Παράλληλα, στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, η συμμαχία του με τους εθνικιστές του Μπαχτσελή, έχει αλλοιώσει τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά τού άλλοτε υπέρμαχου ενός μετριοπαθούς πολιτικού Ισλάμ, το οποίο έδειχνε ανοχή στην αντίθετη άποψη και δεν διακρίνονταν από εθνικιστικές κορώνες και ρητορική μίσους και μισαλλοδοξίας. Το μόνο που φαίνεται ότι προφυλάσσει τον Ερντογάν είναι η αποδυναμωμένη αξιωματική αντιπολίτευση. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του τούρκου προέδρου δείχνουν αδυναμία στο να κεφαλοποιήσουν τις όποιες αδυναμίες του Ταγίπ Ερντογάν, ενώ διαφαίνεται μια δυσπραγία στο να επιτευχθεί μια συμμαχία μεταξύ των σημαντικότερων αντιπολιτευομένων κομμάτων με σκοπό την προγραμματική και θεσμική αντίσταση απέναντι σε ένα Ερντογάν, ο οποίος με σταθερούς βηματισμούς επιχειρεί να μετατραπεί σε ηγέτη χωρών της Μέσης Ανατολής, με δημοκρατικές διαδικασίες αμφιβόλου αξιοπιστίας και φερεγγυότητας.