Τη στιγμή που ο λαός της Αϊτής, μιας από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, βιώνει ξανά μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση με περίπου 1.000.000 ανθρώπους να κινδυνεύουν να πεινάσουν, η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο τελευταίο επεισόδιο μείζονος πολιτικής κρίση που άρχισε με τη δολοφονία του προέδρου και όπως φαίνεται δεν έχει τέλος. Αντιθέτως μάλλον τώρα κορυφώνεται με τον Εισαγγελέα να ζητά τη δίωξη του πρωθυπουργού για εμπλοκή στη δολοφονία και τον τελευταίο να απαντά, άνευ δικαιοδοσίας, με την απόλυσή του.
Ο πρόεδρος της χώρας, Τζοβένελ Μοϊζ δολοφονήθηκε τον Ιούλιο, μέσα στο σπίτι του και ενώ κοιμόταν, από ομάδα ενόπλων. Ακολούθησαν αρκετές συλλήψεις ατόμων με καταγωγή από την Κολομβία που φέρονται να μετείχαν στην επιχείρηση εκτέλεσης αλλά και Αϊτινών που ζούσαν στις ΗΠΑ και μετείχαν στην οργάνωση της επιχείρησης εισβολής στην ιδιωτική κατοικία του προέδρου.
Το μεγάλο ερώτημα όμως, ποιος δηλαδή ήταν ο πραγματικός ηθικός αυτουργός, δεν είχε απαντηθεί.
Τα στοιχεία σε βάρος του πρωθυπουργού
Την Τρίτη όμως, εισαγγελέας που είχε αναλάβει την υπόθεση έκανε γνωστό πως υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την απαγγελία κατηγοριών σε βάρος τουν νυν πρωθυπουργού, Αριέλ Χένρι, ως εμπλεκόμενου στη δολοφονία.
Ο εισαγγελέας Μπεντ Φορντ Κλοντ, σύμφωνα με το Reuters, έχει δηλώσει ότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός είχε τηλεφωνικές επικοινωνίες με έναν άνδρα που φέρεται πως ήταν ο εγκέφαλος της επιχείρησης που στήθηκε για τη δολοφονία του Μοϊζ.
Ο ύποπτος, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Δικαιοσύνης τον οποίο ο Χένρι υπερασπίστηκε δημόσια, αναζητείται.
Έτσι ο Εισαγγελέας έδωσε εντολή στον αρμόδιο δικαστή που επιβλέπει την έρευνα να απαγγείλει κατηγορίες στον πρωθυπουργό κατονομάζοντας τον ως βασικό ύποπτο. Έδωσε μάλιστα και εντολή τις υπηρεσίες μετανάστευσης της Αϊτής, να μεριμνήσουν για την αποτροπή πιθανής προσπάθειας του πρωθυπουργού να βγει από τη χώρα.
Λίγες ώρες αργότερα ο πρωθυπουργός με σχετική επιστολή απέλυσε τον Εισαγγελέα υποστηρίζοντας πως υπέπεσε σε «σοβαρό διοικητικό λάθος», χωρίς όμως να αναφέρει λεπτομέρειες.
Παραμένει ωστόσο ασαφές εάν η απομάκρυνση του Εισαγγελέα μπορεί να προχωρήσει καθώς καθώς το σύνταγμα της Αϊτής του 1987 ορίζει ότι ο εισαγγελέας μπορεί να διοριστεί ή να απολυθεί μόνο από τον πρόεδρο, θέση που παραμένει κενή.
Η περίεργη χρονική στιγμή της απαγγελίας κατηγοριών
Ο Χένρι, νευροχειρουργός στο επάγγελμα, θεωρείτο μετριοπαθής πολιτικός και ο ίδιος ο Μοϊζ τον είχε επιλέξει γι′ αυτή τη θέση λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία του αλλά δεν είχε προλάβει να γίνει η επίσημη τελετή ανάληψης καθηκόντων. Ο Μοϊζ μάλιστα εκτιμούσε πως η τοποθέτηση του Χένρι θα βοηθούσε την σφυρηλάτηση πολιτικών συναινέσεων προκειμένου να υιοθετηθούν απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ο ίδιος ο Μοϊζ κυβερνούσε με προεδρικά διατάγματα και ήταν στην εξουσία μόλις ένα χρόνο αφού οι προσπάθειες διεξαγωγής εκλογών και ανάδειξης νέας εξουσίας είχαν αποτύχει.
Ο δε Χένρι μόλις πριν μερικές ημέρες είχε ανακοινώσει πως ότι οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της Αϊτής κατέληξαν σε συμφωνία για τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης μέχρι τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών και το δημοψήφισμα για την έγκριση νέου συντάγματος τον επόμενο χρόνο.
Βάσει της συμφωνίας θα συγκροτείτο ένα Συμβούλιο Υπουργών υπό την ηγεσία του Ερρίκου ενώ μια συντακτική συνέλευση αποτελούμενη από 33 μέλη που ορίζονται από θεσμικά όργανα και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών θα είχε προθεσμία τριών μηνών για να προετοιμάσει το νέο σύνταγμα.
Όλες αυτές οι αποφάσεις τώρα βρίσκονται στον αέρα καθώς, ως είναι εύλογο, ο Χένρι πιέζεται να παραιτηθεί.
Μια χώρα σε μόνιμη ανθρωπιστική κρίση
Η χώρα βρισκόταν βέβαια ούτως ή άλλως σε συνταγματικό και πολιτικό αδιέξοδο και πριν και μετά τη δολοφονία του Μοϊζ αλλά η νέα τροπή στην υπόθεση καθιστά την κατάσταση στη χώρα ακόμη πιο δύσκολη και επικίνδυνη και χωρίς ορατό αδιέξοδο.
Στο μεταξύ ο λαός της Αϊτής επί δεκαετίες δίνει μια άνιση μάχη με τη φτώχεια, την έλλειψη υποδομών και τις φυσικές καταστροφές τώρα μετά και τον τελευταίο σεισμό που κατέστρεψε σχεδόν όλες τις υποδομές που επιτρέπουν την αγροτική παραγωγή και τη διανομή τροφίμων –αγορών, δρόμων, αποθηκών, συστημάτων άρδευσης κ.λπ.
Η οικονομία της βασίζεται κυρίως σε εξωτερική βοήθεια, συμμορίες κυβερνούν πόλεις και επαρχίες ενώ σχεδόν σε μόνιμη βάση το 1/3 του πληθυσμού αντιμετωπίζει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια.
Με πληροφορίες από Reuters, ΑP, Guardian