Η σημασία της σωματικής και σεξουαλικής έλξης σε μια σχέση δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα πρέπει να μας ελκύει ο σύντροφός μας και το αντίστροφο. Τι συμβαίνει όμως αν συνειδητοποιήσουμε ότι ο/η σύντροφός μας δεν μας θεωρεί πια ελκυστικούς/ές;
Η Τζάνετ, αναγνώστρια της βρετανικής έκδοσης της HuffPost, μας περιγράφει τη δική της εμπειρία γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα.
«Ο σύζυγός μου είναι ένας καταπληκτικός πατέρας, ένας στοργικός σύζυγος και, ειλικρινά, ο καλύτερός μου φίλος. Το περασμένο καλοκαίρι όμως, έμαθα ότι καταπιέζει τα συναισθήματα του και δεν εκφράζει το γεγονός ότι πλέον δεν έλκεται σωματικά από μένα. Βλέπετε, ο σύζυγός μου μέχρι πρότινος έβγαινε με γυναίκες που ήταν αδύνατες και σε φόρμα, ενώ εγώ δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο και οι αυξομειώσεις του βάρους μου πάντοτε μου δημιουργούσαν ανασφάλεια. Ο ίδιος βέβαια ισχυρίζεται ότι δεν το αντιλαμβάνεται ως πρόβλημα, καθώς με αγαπάει και ξέρει ότι είμαι η αδερφή ψυχή του. Ωστόσο, εγώ εξακολουθώ να μην αισθάνομαι όμορφα με το σώμα μου όταν αλλάζω ρούχα ή όταν κάνουμε σεξ».
Πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε αυτή την αναγνώστρια
Η σύμβουλος σχέσεων Τζούλια Μπάντινγκ αφουγκράζεται τη θλίψη και την αγωνία που βιώνει η Τζάνετ. «Όταν ένας/μία σύντροφος είναι τόσο υπέροχος/η σύζυγος και γονέας, ίσως μας φανεί ολέθριο να τον ακούσουμε να λέει ότι το κορμί μας δεν τον έλκει. Ωστόσο η Τζάνετ παραδέχεται πως αυτή του η εξομολόγηση προστίθεται και επιδεινώνει ήδη υπάρχουσες ανασφάλειες και συμπλέγματα που σχετίζονται με το βάρος της. Επομένως, υπάρχουν πολλοί ειδικοί στους οποίους θα μπορούσε να απευθυνθεί και πολλές δράσεις που θα τη βοηθούσαν να χτίσει σιγά σιγά την αυτοεκτίμησή της», εξηγεί η Μπάντινγκ.
Η ψυχοθεραπεύτρια Δρ Σάρα Στέφανι Όκου θεωρεί πως το να μαθαίνουμε ότι δεν ικανοποιούμε πλήρως τα ιδανικά του/της συντρόφου μας μπορεί να μας ανησυχήσει, ειδικά εφόσον πρόκειται για το κομμάτι της φυσικής έλξης.
«Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στην εμμονή μας με την ομορφιά, την οποία έχουμε κληρονομήσει από κοινωνικές και πολιτιστικές ιδεολογίες παλαιότερων εποχών. Μάλιστα, η εν λόγω εμμονή μπορεί να λειτουργήσει ακόμα πιο εκρηκτικά όταν υπάρχουν ανοιχτές πληγές και οδυνηρές εμπειρίες από το παρελθόν μας», επισημαίνει η Όκου.
Πώς μπορεί η Τζάνετ να μιλήσει ανοιχτά στο συντροφό της γύρω από το πρόβλημα
Η Όκου θεωρεί ότι η Τζάνετ πρέπει να φανεί ειλικρινής στην συζήτησή της με τον σύντροφό της. Να του εκφράσει το βαθμό στον οποίο την επηρέασαν τα σχόλιά του.
«Θα συνιστούσα στην Τζάνετ να εξετάσει τί επιδιώκει να πετύχει μέσα από τη συζήτηση. Τί θεωρεί σημαντικό και γιατί αισθάνεται την επιτακτική ανάγκη να το επικοινωνήσει», λέει.
Σε περίπτωση που βρεθούμε στη θέση της Τζάνετ, η Όκου μας συμβουλεύει να ξεκινήσουμε τη συγκεκριμένη συζήτηση σε μια στιγμή που είναι βολική και για τους δύο μας. Όταν δηλαδή αισθανθούμε και οι δύο άνετα και διαθέτουμε χρόνο και ενέργεια να προσφέρουμε στη συζήτηση».
Οι πρακτικές συμβουλές των ειδικών
«Θα ήθελα να ενθαρρύνω και τους δύο να συνεχίσουν να επενδύουν στη σχέση τους, που με εξαίρεση το συγκεκριμένο θέμα ακούγεται να πηγαίνει τόσο καλά. Να δίνουν χρόνο στο δεσμό τους και να καλλιεργούν τη σύνδεση με τις ουσιαστικές αρετές του συντρόφου τους, χωρίς να εστιάζουν μόνο στον ρόλο που υιοθετεί ο/η σύντροφός τους μέσα στην οικογένεια», δηλώνει η Όκου.
Η Μπάντινγκ προσθέτει ότι «είναι πολύ εύκολο να υποκύψουμε σε σφάλματα θεωρώντας τον/την συντροφό μας δεδομένο/η». Όταν κυριαρχεί το άγχος εξαιτίας των συνθηκών ζωής, ίσως αρχίσουμε να αναπολούμε παλιές σχέσεις. Αυτό δεν είναι κακό αρκεί να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε στοιχεία του τότε εαυτού μας που μας άρεσαν και φοβόμαστε ότι τα έχουμε χάσει. Πρέπει επίσης να αγωνιζόμαστε να ενισχύσουμε τον δεσμό μας. Εάν λοιπόν με τον/την σύντροφό μας δεν συμμετέχουμε σε κοινές δραστηριότητες θα πρέπει να το θέσουμε ως προτεραιότητα. Επιπλέον, η συμβουλευτική σχέσεων μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά ωφέλιμη και να μας ανοίξει τα μάτια σε ζητήματα που αφορούν τον γάμο μας, ρίχνοντας φως σε τυχόν ανασφάλειες που βασανίζουν τον/την σύζυγό μας γύρω από την εικόνα του/της και απειλούν την ευημερία της σχέσης», καταλήγει η Μπάντινγκ.