Ο σταρ του Τιτανικού, Λιού Πάλτερ έφυγε από την ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 94 ετών όπως επιβεβαίωσε η κόρη του το The Hollywood Reporter.
Ο Αμερικανός ηθοποιός υποδύθηκε τον μεγιστάνα του λιανικού εμπορίου Ισίδωρο Στράους στην, πολυβραβευμένη με Όσκαρ, ταινία του Τζέιμς Κάμερον του 1997 και εμφανίστηκε στη διάσημη σπαρακτική σκηνή όπου αγκάλιασε τη σύζυγό του στην οθόνη, Ιντα, (Ελσα Ράβεν) σε ένα κρεβάτι καθώς το νερό άρχισε να πλημμυρίζει το πλοίο.
Ο θάνατος του Πάλτερ έρχεται αφού και οι πέντε επιβάτες του υποβρυχίου OceanGate Titan πέθαναν μετά από μια καταστροφική έκρηξη κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο θρυλικό ναυάγιο.
Ο Ισίδωρος Στράους ήταν ο προ-προπάππους της Γουέντι Ρας, της οποίας ο σύζυγος, ο διευθύνων σύμβουλος της OceanGate, Στόκτον Ρας, ήταν μεταξύ εκείνων που σκοτώθηκαν στην καταστροφή νωρίτερα αυτό το μήνα.
Πριν πρωταγωνιστήσει στον Τιτανικό, ο Πάλτερ εμφανίστηκε ως ένας από τους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου στο First Monday In October, καθώς επίσης ως ντετέκτιβ του LAPD στη σειρά Delvecchio του CBS το 1976. Συμμετείχε επίσης στην ταινία του 1971 The Steagle και στα επεισόδια των The Doris Day Show, Columbo, The Brady Bunch και The A-Team.
Εκτός από την εντυπωσιακή του καριέρα στην υποκριτική, ο Πάλτερ υπηρέτησε ως δάσκαλος υποκριτικής, σκηνοθέτης και μέντορας στη Σχολή Θεάτρου CalArts για 42 χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2013.
Αποτίοντας φόρο τιμής στον εκλιπόντα, ο Τράβις Πρέστον, κοσμήτορας της Σχολής Θεάτρου CalArts, είπε: «Ο Λιού αγαπούσε την τέχνη της υποκριτικής και δίδαξε στους μαθητές του να κάνουν το ίδιο.
Ενθάρρυνε εις βάθος την περιέργεια, την φροντίδα, την διάνοια και το χιούμορ σε κάθε σκηνή, θεατρικό έργο και τάξη. Είχε τον απόλυτο σεβασμό των μαθητών του και ενθάρρυνε όλους να βρουν την αλήθεια στη δουλειά και τη ζωή τους. Η καριέρα του στη σκηνή και την οθόνη ήταν εντυπωσιακή και υπήρξε δια βίου μαθητής του θεάτρου. Μαζί με τους πολλούς συναδέλφους και συνεργάτες του, τον έβρισκα πάντα ευθύ, στοχαστικό και ειλικρινή. Η κληρονομιά του μεταφέρεται στις πολλές καριέρες, ζωές και ιστορίες που ”άγγιξε”, και οι συλλογικές μας σκέψεις στο CalArts είναι με την οικογένειά του, τους φίλους και την κοινότητα του θεάτρου που τον αγάπησαν τόσο».