«Είναι ζαριά ο πόλεμος κι είναι σειρά σου
«Μη μου λες ότι η ειρήνη είναι τ’ όπλο σου.
Γίνε πάνθηρας και τράβα τον δρόμο σου»Active Member
Η αστυνομική βία δεν έχει χρώμα. Όσοι την αντιμετώπισαν, ξέρουν καλά πώς επιβάλλεται η εξουσία με ένα γκλομπ, με ένα σπρέι, με μια ασπίδα, με ένα γόνατο και περίσσια αλαζονεία, θράσος και βαρβαρότητα. Η καταστολή δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη Μινεάπολις των ΗΠΑ, ο Τζωρτζ Φλόυντ δεν είναι ο πρώτος μαύρος που δολοφονήθηκε, δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος που σκοτώθηκε ή ξυλοκοπήθηκε μέχρις εσχάτων από αστυνομικό.
Η στιγμή, όμως, της δολοφονίας του ήταν τραγική. Κι ήταν ένα συνταρακτικό ξύπνημα για όσους θαρρούν πως οι ΗΠΑ είναι η χώρα των Μακ ντόναλντς, της Κόκα Κόλα και του Χόλυγουντ, η χώρα του NBA, των ψηλών κτηρίων, η χώρα του αμέρικαν ντριμ, των σταρ και του Νέτφλιξ. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή που καθιστά σαφές πως οι ΗΠΑ δεν είναι η χώρα που οι μαύροι καταλήγουν σαν τον Μπάρακ Ομπάμα, τον Λεμπρόν Τζέιμς ή την Όπρα Γουίνιφρι, αλλά η χώρα που επιφυλάσσει άλλη μοίρα για τον Τζωρτζ Φλόυντ, τον Μάλκολμ Χ, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο Τζωρτζ Φλόυντ δεν είχε την τύχη των χολυγουντιανών μαύρων, των γερουσιαστών, των τραγουδιστών που ξεδιπλώνουν την ιστορία των Αφροαμερικανών στο ίνσταγκραμ. Ο Φλόυντ, που κατηγορείται για ένα πλαστό χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων, ήξερε και έμαθε τα τελευταία λεπτά της ζωής του τι σημαίνει να είσαι μαύρος στη Μινεάπολις, στη Νέα Ορλεάνη, στο Χάρλεμ, στο Μπρονξ, τι είναι πράγματι αυτές οι Ηνωμένες Πολιτείες, που μέχρι πριν καμιά πενηνταριά χρόνια δεν επέτρεπαν στους μαύρους να ασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα –«κι έχεις ακόμα μαστιγιές στην πλάτη σου».
Η στιγμή της δολοφονίας του είναι τραγική και καταδεικνύει ανυπόφορα πως οι ΗΠΑ, αυτή η υπερδύναμη που διοικεί τον πλανήτη, δεν είναι η χώρα που ξεπέρασε τη σκλαβιά, τον ρατσισμό, τη βαρβαρότητα. Κι ας γεμίζει το διαδίκτυο με χαριτωμένες ατάκες ζάμπλουτων ευνοούμενων του αμέρικαν ντριμ, η αλήθεια είναι άλλη: Ο Τζωρτζ Φλόυντ έχει ακόμα μαστιγιές στην πλάτη του. Εκατοντάδες ετών μαστιγιές.
«Ο δήμιος έκοψε το πρώτο εισιτήριο στην πρεμιέρα,
άντε σειρά σου· το αμερικάνικο όνειρό σου
έγινε τάφος ορθάνοιχτος για τον αδερφό σου
κι αντέχεις δίπλα από το πτώμα του ν’ ακούς
να μιλάει γι’ αυτόν η πουτάνα η μάνα του Μπους».Active Member