«Οχι» και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για «πάγωμα» του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε υγειονομικούς

Το αίτημα είχε απορριφθεί και από το ΣτΕ.
|
Open Image Modal
via Associated Press

Μετά το ΣτΕ, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απέρριψε αιτήματα προσωρινής δικαστικής προστασίας που υπέβαλαν Έλληνες υγειονομικοί κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού. 

Όπως αναφέρεται, 30 υγειονομικοί είχαν υποβάλλει 2 αιτήματα κατά της Ελλάδας.

Στις 7 Σεπτεμβρίου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει τα αιτήματα.

Τι αναφέρει το ΕΔΑΔ για την υπόθεση 

«Στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έλαβε δύο προσφυγές κατά την Ελλάδα, οι οποίες υποβλήθηκαν από 30 επαγγελματίες υγείας που εργάζονται ανεξάρτητα ή σε δημόσια ιδρύματα υγείας. Σύμφωνα με τα άρθρα 2 (δικαίωμα στη ζωή), 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης), 4 (απαγόρευση της δουλείας και καταναγκαστικής εργασίας), 5 (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια), 6 (δικαίωμα σε δίκαιη ακρόαση), 8 (δικαίωμα σε σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, οι προσφεύγοντες διαμαρτύρονται για τις διατάξεις του άρθρου 206 του νόμου αριθ. 4820/2021 οι οποίες επιβάλλουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των επαγγελματιών του τομέα της υγείας κατά του Covid-19, ως προϋπόθεση για να μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν το επάγγελμά τους. 

Οι προσφεύγοντες ζήτησαν επίσης από το Δικαστήριο να εφαρμόσει προσωρινά μέτρα (άρθρο 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου) και να αναστείλει αμέσως την εφαρμογή του νόμου. 

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2021 το Δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει τις αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, κρίνοντας ότι δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανόνα 39 (προσωρινά μέτρα). Η απόφαση ελήφθη από τον δικαστής αρμόδιο για τα ασφαλιστικά μέτρα. 

Το Δικαστήριο επεσήμανε ότι τα μέτρα βάσει του άρθρου 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου αποφασίζονται στο πλαίσιο της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου, χωρίς να προδικάζονται τυχόν μεταγενέστερες αποφάσεις σχετικά με το παραδεκτό ή της ουσίας της υπόθεσης. Το Δικαστήριο κάνει δεκτές τέτοιες αιτήσεις μόνο κατ′ εξαίρεση, εφόσον οι αιτούντες θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά πραγματικό κίνδυνο μη αναστρέψιμης βλάβης».