Φρέσκα ψάρια, ένα πιρούνι, μια πέτρα, κάρβουνα, λεμόνια μια σκάρα και μπόλικη μαγειρική «τρέλα» χρειάστηκε για να απολαύσω τα καλύτερα ψάρια που έχω φάει ποτέ στα κάρβουνα.
Ψεκαστήρια για το σιδέρωμα, πινέλα, σπάτουλες, λαβίδες και άλλα συμπράγκαλα είναι περιττά.
Ναι φίλοι μου, για να απολαύσετε το τελειότερο ψάρι στα κάρβουνα δεν χρειάζεται να διαβάσετε ολόκληρο τον Τσελεμεντέ και να τηρήσετε ευλαβικά τις 30 φάσεις που προτείνει, αλλά πρέπει να έχεις δίπλα σας άτομα όπως ο πολυτάλαντος Νάσος - στη δική μου ιστορία είναι ο πρωταγωνιστής - που μου έμαθε να ξεχωρίζω τα ψάρια, να τα καθαρίζω μέσα στη θάλασσα και φυσικά να τα ψήνω σε μια ξεχασμένη ψησταριά που βρήκαμε μέσα σε ένα χωράφι της Κύθνου και μια σκάρα που καβατζώσαμε από μια γειτόνισσα.
Ο Νάσος ξέρει από ψήσιμο ψαριών και πρέπει να τον ακούμε καθώς το βιογραφικό του «βαρύ». Υπήρξε ως φαντάρος αρχιμάγειρας στις Λέσχες Αξιωματικών που υπηρέτησε και είναι και ψαροντουφεκάς από τότε που θυμάται τον εαυτό του, δηλαδή ξέρει από ψάρια.
Εξαφανίζονται τα ψάρια από τη θάλασσα λόγω της παράνομης υπεραλίευσης
Πριν αναφερθώ στο ψήσιμο ενός ψαριού οφείλω να πω δυο κουβέντες για την πρώτη ύλη, δηλαδή το ψάρι το οποίο στις Ελληνικές θάλασσες είναι πλέον δυσεύρετο.
Τόσο στο Σαρωνικό όπως και στις θάλασσες των νησιών μας υπάρχουν ψαροντουφεκάδες που δεν είναι σαν τον Νάσο. Το παίζουν πονηροί καθώς ψαρεύουν βράδυ - κάτι που απαγορεύεται - με αποτέλεσμα να ξεκληρίζουν ολόκληρα κοπάδια ψαριών.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Στη διάρκεια της νύχτας τα ψάρια βγαίνουν από τα θαλάμια τους για να κυνηγήσουν, ενώ παράλληλα ανεβαίνουν και προς τα ρηχότερα νερά. Όσοι παρανομούν συνήθως ψαρεύουν με μπουκάλες και τυφλώνουν τα ψάρια με το φως του προβολέα τους. Τα ψαράκια στέκονται ακίνητα και τρομαγμένα με αποτέλεσμα ο «ψαροντουφεκάς» να μπορεί να τα πιάσει ακόμα και με γυμνά χέρια.
Ο Νάσος λοιπόν είναι ένας από τους χιλιάδες ψαροντουφεκάδες που σέβεται τη θάλασσα και τα αλιευμάτά της. Με λίγα λόγια ψαρεύει την ημέρα στήνοντας καρτέρι στα βράχια χτυπώντας με τη βέργα του όπλου του λίγα ψάρια.
Μετά από τρεις ημέρες δύσκολου ψαρέματος, καθώς η θάλασσα δεν ήταν ήρεμη, αποφάσισε να μοιραστεί τα ψάρια του με τρεις οικογένειες που έτυχε να κάνουμε τις διακοπές μας στο ίδιο κατάλυμα της όμορφης Κύθνου.
Το καθάρισμα των ψαριών
Παρότι η πιο δυσάρεστη διαδικασία πριν το ψήσιμο των ψαριών είναι ο καθαρισμός τους, αυτό το τελετουργικό μου φάνηκε αρκετά διασκεδαστικό. Αρχικά τοποθετήσαμε τη λεκάνη με τα ψάρια πάνω στη φουσκωτή σανίδα SUP του Νάσου και μπήκαμε μέσα στη θάλασσα.
Στη συνέχεια με τη βοήθεια ενός μικρού κοφτερού μαχαιριού που χρησιμοποιούν όλοι οι ψαροντουφεκάδες ο Νάσος καθάρισε αρχικά τα λέπια και στη συνέχεια τα εντόσθια των ψαριών.
Όχι, δεν χρησιμοποίησε τα 12 διαφορετικά ειδικά μαχαίρια, ένα για κάθε είδος ψαριού, όπως μας προτείνουν διάσημοι σεφ.
Μαζί μας, εκτός από το μαχαίρι είχαμε και μια πλατιά πέτρα που βρήκαμε στο βυθό της θάλασσας. Με αυτή έτριψε τη ράχη των ψαριών για να φύγει το αίμα. Μίση ώρα αργότερα τα ψάρια ήταν έτοιμα για ψήσιμο. Το μόνο που πρόσθεσε σε αυτά ήταν φλούδες λεμονιού μέσα στην κοιλιά τους.
Α ξέχασα να σας πω κάτι σημαντικό. Τα μικρά ψάρια είναι καλό να καταναλώνται με το που τα βγάλει ο ψαράς από τη θάλασσα. Τα μεγάλα πρέπει να μπουν κατάψυξη για να μην είναι σαν «σόλα».
Η ψησταριά
Νωρίτερα σε ένα χωράφι βρήκαμε παρατημένη μια «ψησταριά» στην οποία αρχικά τοποθετήσαμε ξερά κλαδάκια και στη συνέχεια τα κάρβουνα. Για να βρεθεί η σκάρα ταλαιπωρηθήκαμε περισσότερο, ωστόσο βρέθηκε και αυτή στο σπίτι μιας οικογένειας που ζει στο νησί.
Τα ψάρια τα γυρίσαμε λίγες φορές με ένα πιρούνι. Όταν ήταν έτοιμα κανένας δεν έκατσε στο τραπέζι να τα φάει. Όλοι ήμασταν όρθιοι στο φωτιά και με τον ήχο της θάλασσας και του φεγγαριού που τη φώτιζε απολαύσαμε το καλύτερο ψητό ψάρι που έχω φάει και αυτό γιατί η παρέα και οι στιγμές είναι αυτές που το κάνουν να είναι πιο νόστιμο.