Γνωρίζατε ότι το 2021 235 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια, με τα παιδιά να αποτελούν το 50%; Ο αριθμός έχει αυξηθεί δραματικά, καθώς από 1 στους 45 ανθρώπους, που ήταν το 2019, πλέον ανθρωπιστικής βοήθειας χρήζουν 1 στους 33.
Για να κατανοήσουμε το μέγεθος αυτής της κατάστασης, αρκεί να δούμε ότι αν όλοι οι άνθρωποι που χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια ζούσαν σε ένα κράτος, αυτό θα ήταν το 5ο μεγαλύτερο στον κόσμο.
Συγκρούσεις, εμφύλιοι πολέμοι, ανισότητες, φτώχεια, φυσικές καταστροφές, πανδημία είναι ορισμένες μόνο από τις αιτίες που οδηγούν σε αυτήν τη θλιβερή κατάσταση. Είναι ορισμένες, μόνο, περιπτώσεις που συνάνθρωποί μας βιώνουν μία διαφορετική, αθέατη για πολλούς, πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που αν και μπορεί να μοιάζει ξένη για πολλούς, αποτελεί τροχοπέδη για εκατομμύρια ανθρώπους που επιθυμούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Παρακάτω θα δούμε 4+1 περιπτώσεις, η πλειονότητα των οποίων είναι στην Αφρικανική ήπειρο, όπου οι προαναφερθείσες συνθήκες εντείνουν την ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια και άμεση κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας, ώστε κανείς να μην μείνει πίσω.
Υεμένη: Η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση
Για 6η χρονιά η Υεμένη βιώνει έναν από τους πιο επίπονους και ζημιογόνους εμφυλίους πολέμους στην ιστορία. Ένας εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε το 2015 λόγω της ανεπιτυχούς πολιτικής μετάβασης από τον Πρόεδρο Σάλεχ στον Μανσούρ Χάντι, μετατρέποντας, πλέον, τη χώρα σε ένα περιφερειακό πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμενων, που πρόσκεινται στη Σαουδική Αραβία, και των Χούθις, που πρόσκεινται στο Ιράν.
Οι συνέπειες του παρατεταμένου εμφυλίου πολέμου καθώς και η πανδημία του κορωνοϊού έχουν επιδεινώσει δραματικά το ήδη χαμηλό βιοτικό επίπεδο που επικρατούσε στη χώρα. Συγκεκριμένα, περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι, τα 2/3 του πληθυσμού, χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, με το 50% εξ αυτών να είναι παιδιά.
Παράλληλα, η πείνα λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις καθώς 16εκ άνθρωποι υποσιτίζονται, ενώ η χώρα είναι κοντά στο να βρεθεί σε κατάσταση λιμού. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα προβλημάτων, οι κάτοικοι της Υεμένης έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα υποστελεχωμένο και ανεπαρκές σύστημα υγείας.
Ειδικότερα, μόλις το 50% των νοσοκομείων είναι λειτουργικό εξαιτίας των καταστροφών από τον εμφύλιο πόλεμο. Επίσης το 70% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και υγιεινή, ενώ η πανδημία του κορωνοϊού έρχεται να προστεθεί στις επιδημίες της χολέρας και τη διφθερίτιδας, ασθένειες που αν και έχουν εξαφανισθεί στον υπόλοιπο κόσμο, εξακολουθούν να αποτελούν απειλή.
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, τα παιδιά βρίσκονται για άλλη μια φορά σε δυσμενή θέση. Στοιχεία από το Relief Web δείχνουν ότι περισσότερα από 2 εκατομμύρια βρίσκονται εκτός σχολείου, τουλάχιστον 1 παιδί πεθαίνει κάθε 10 δευτερόλεπτα, ενώ 400,000 υποφέρουν από τον υποσιτισμό.. Ο κίνδυνος να χαθεί μία γενιά είναι ορατός… Μία γενιά, η οποία δεν ευθύνεται για τις συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει αλλά πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα.
Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Η μεγαλύτερη επισιτιστική κρίση
Η κατάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό παραμένει ασταθής τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των μακρόχρονων συγκρούσεων στο εσωτερικό της χώρας μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και ανταρτών, όπου περισσότεροι από 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και 4,5 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί.
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μπορεί να διαθέτει πλούσια κοιτάσματα φυσικών πόρων (ο ορυκτός πλούτος εκτιμάται πάνω από 24 τρις $) και γόνιμη γη, ωστόσο λόγω της ύπαρξης συνεχόμενων εντάσεων και κλειστών πολιτικών θεσμών κατατάσσεται στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Συγκεκριμένα, το ποσοστό φτώχειας ανέρχεται στο 73% του πληθυσμού.
Η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, η διαφθορά, η πανδημία του κορωνοϊού καθώς και η 12η επιδημία του ιού Έμπολα έχουν φέρει τη χώρα αντιμέτωπη με μία από τις σοβαρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις των τελευταίων ετών.
To 2021, 19,6 εκατομμύρια άνθρωποι χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας -9,8 εκατομμύρια παιδιά-, ενώ 15,5 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επισιτιστικής ασφάλειας, ποσοστά αυξημένα εν συγκρίσει με το πρόσφατο παρελθόν.
Παράλληλα, ασθένειες όπως χολέρα και ελονοσία έχουν επιδεινώσει αισθητά το βιοτικό επίπεδο, με την ελονοσία να έχει προκαλέσει το θάνατο 4,000 παιδιών το 2019.
Ως απόρροια της ανθρωπιστικής κρίσης η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μετράει 5,2εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους ανθρώπους, τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό στον κόσμο.
Αιθιοπία: Η εμφύλια διαμάχη στην περιφέρεια Τιγκράι
Η Αιθιοπία, η δεύτερη πολυπλυθέστερη χώρα της Αφρικής, βιώνει μία παρατεταμένη ασταθή περίοδο με επίκεντρο τη βόρεια περιφέρεια Τιγκράι. Συγκεκριμένα, ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης το 2019 Πρωθυπουργός Αμπί Αχμέντ ανέστειλε τις εκλογές στο Τιγκράι, έχοντας ως αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις ανάμεσα στις ομοσπονδιακές δυνάμεις και το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Τιγκράι (TPLF).
Έκτοτε, το βόρειο τμήμα της χώρας βιώνει μία από τις πιο βίαιες περιόδους των τελευταίων ετών, όπου μαζί με τις μεγάλες πλυμμήρες, την κλιματική κρίση και την πανδημία του κορωνοϊού συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα για τον πληθυσμό της περιοχής.
Από τα 7 εκατομμύρια που μένουν στο Τιγκράι, τα 5 εκατομμύρια χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ οι εσωτερικά εκτοπισμένοι ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύρια. Παράλληλα, ζοφερό αναμένεται το μέλλον όσον αφορά την επισιτιστική ανασφάλεια των κατοίκων, καθώς εξαιτίας των βίαιων συγκρούσεων μόλις το 25% με 50% της παραγωγής σιτηρών θα είναι διαθέσιμο.
Ωστόσο, για άλλη μια φορά οι μεγάλοι χαμένοι είναι τα παιδιά. Εκτός από την πανδημία του κορωνοϊού που κράτησε μακριά από την εκπαίδευση 1,5 εκατομμύρια παιδιά, οι συγκρούσεις οδήγησαν στην καταστροφή σχεδόν του 25% των σχολείων της χώρας, ενώ επηρέασαν και τις συνθήκες υγιεινής, καθιστώντας πολύπλοκη την επιστροφή στο σχολείο για τα παιδιά της περιοχής.
Συρία: Ο κίνδυνος να χαθεί μία γενιά
Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, η φτώχεια, η αβεβαιότητα και ο πόνος εξακολουθούν να μαστίζουν τον πληθυσμό της χώρας. Έναν πληθυσμό που βιώνει καθημερινά τις συνέπειες του εμφυλίου, με κατεστραμένα σχολεία και νοσοκομεία, ανεπαρκείς υποδομές παράλληλα με την πανδημία του κορωνοϊού.
Συγκεκριμένα, περισσότεροι από 11 εκατομμύρια άνθρωποι στη Συρία βρίσκονται σε κατάσταση ανθρωπιστικής βοήθειας, με τα παιδιά να αποτελούν το 60%.
Οι καταστροφικές συνέπειες του εμφύλιου σπαραγμού ελλοχεύουν τον κίνδυνο να χαθεί μία γενιά, μάλιστα, κατά την περίοδο του εμφυλίου 5εκ παιδιά έχουν γεννηθεί, παιδιά που δεν έχουν γνωρίσει τίποτα άλλο πέρα από τον πόλεμο.
Αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται και από το γεγονός ότι 2 εκατομμύρια παιδιά είναι εκτός σχολείου, 4,6 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται, ενώ το κόστος των τροφίμων είναι ακριβότερο κατά 33% από ότι πριν την περίοδο του εμφυλίου. Πλέον, ο εμφύλιος πόλεμος έχει «τραυματίσει» μία γενιά, καθώς πολλά παιδιά έχουν μεγαλώσει χωρίς πρόσβαση σε εκπαίδευση, σε συνθήκες υγιεινής και υποσιτιζόμενα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Συρία καλείται να αντιμετωπίσει την εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού με περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους να μένουν σε συνωστισμένους προσφυγικούς καταυλισμού μη μπορώντας να τηρήσουν τις αποστάσεις, το 58% των νοσοκομείων να είναι λειτουργικό και το 60% του πληθυσμού να μην έχει πρόσβαση σε νερό.
Παράλληλα, ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας έχει προκαλέσει την πρόσφατη- και μία από τις μεγαλύτερες της ιστορίας- προσφυγική κρίση, καθώς 5,6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους ενώ 6,5εκ είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι.
Σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε το κόστος του εμφυλίου πολέμου ξεπερνά τα 345 δισ. $.
Αφγανιστάν: Ο κίνδυνος της καθολικής φτώχειας
Στις 15 Αυγούστου, οι Ταλιμπάν επέβαλαν εκ νέου την εξουσία τους στο Αφγανιστάν, πυροδοτώντας κρίση στη χώρα, με χιλιάδες ανθρώπους να προσπαθούν να δραπετεύσουν αεροπορικώς και διά ξηράς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πολιτικής αστάθειας και συγκρούσεων, το Αφγανιστάν εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπο με το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, την έλλειψη υποδομών, τις φυσικές καταστροφές καθώς και τις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού.
Πολύ πριν τα γεγονότα του Αυγούστου, ο μισός πληθυσμός της χώρας – 18εκ- έχρηζε ανθρωπιστικής βοήθειας. Σε αυτό σε μεγάλο βαθμό συνέβαλε η δεύτερη ξηρασία των τελευταίων 4 ετών, εξαιτίας της οποίας χάθηκε περίπου το 40% των καλλιεργειών του Αφγανιστάν, ενώ την ίδια στιγμή οι τιμές του σιταριού είναι κατά 24% πάνω από τον μέσο όρο της πενταετίας, με αποτέλεσμα η επισιτιστική ανασφάλεια να αγγίζει 1 στους 3 κατοίκους.
Μάλιστα ο Ο.Η.Ε αναφέρει ότι το Αφγανιστάν κινδυνεύει από καθολική φτώχεια τα επόμενα χρόνια, με το ποσοστό τώρα να ανέρχεται σε 72%, σε περίπτωση που δεν ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης του πληθυσμού.
Την ίδια στιγμή, στοιχεία της UNICEF αναφέρουν ότι το 60% των παδιών δεν πάει σχολείο - 3,7 εκατομμύρια -, με τα κορίτσια να βρίσκονται στη δυσμενέστερη θέση λόγω των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν στην πολύπαθη χώρα.