Ήταν προβλεπόμενο. Παρόλα αυτά, ξεπέρασε και τις προβλέψεις. Με τον τεράστιο και πρωτόγνωρο όγκο για τα ελληνικά χρονικά των Ελληνίδων και Ελλήνων που κατέβηκαν σε πλατείες και δρόμους για να τιμήσουν την μνήμη των 57 ψυχών που χάθηκαν πριν από δύο χρόνια σε αυτό το ασύλληπτο δράμα των Τεμπών. Στην φονική/εγκληματική σύγκρουση δύο τρένων.
Συγκεντρώσεις που έγιναν σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης. Σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό, σε κάθε περιφέρεια. Όλες οι ηλικίες. Οικογένειες με παιδιά. Παππούδες και γιαγιάδες. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι.
Όλο αυτό το ρεύμα, όλο αυτό το κύμα του κόσμου που βγήκε από τα σπίτια του, έκλεισε τις επιχειρήσεις του και περπάτησε ικανές αποστάσεις για να φτάσει εκεί όπου θα βροντοφώναζε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από την κυβέρνηση.
Μπορεί εκτός από τον πόνο για τις 57 ψυχές, ενωμένες με τον πόνο των συγγενών, ο θυμός για να βρεθούν αλήθειες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να ήταν το έναυσμα για τις σημερινές κινητοποιήσεις, αλλά να μην αμφιβάλλει ο οποιοσδήποτε ότι μέσα στο υποσυνείδητο των περισσότερων που κατέβηκαν στις διαδηλώσεις, υπήρχε και η βάσανος της καθημερινότητας του.
Ο μισθός που φτάνει μόνο μέχρι τις 19 του κάθε μήνα, η ακρίβεια στα ράφια, η ακρίβεια στην ενέργεια για την ζεστασιά και το μεταφορικό του μέσο, η ακριβή στέγαση, η ταλαιπωρία του στις συναλλαγές του με το Δημόσιο, η «δωρεάν» παιδεία που κάθε άλλο δωρεάν είναι με τα φροντιστήρια και με τα ιδιαίτερα, η ακριβή, πλέον, ψυχαγωγία και η ακριβή ολιγοήμερη απόδραση του για διακοπές και ξεκούραση. Να μη βάλω στο λογαριασμό και τα θέματα υγείας.
Παρόλα αυτά, παρόλη την σπέκουλα που έκανε η κυβέρνηση και την επιθετική της πολιτική εναντίον της προετοιμαζόμενης κινητοποίησης, μιλώντας σε υψηλούς τόνους για αποσταθεροποίηση με σκοπό να πέσει η κυβέρνηση, η διάψευση ήρθε αποστομωτικά. Αποστομωτική απάντηση στους τρομολάγνους της πολιτικής.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες, σε μεγάλες πόλεις, των Ελληνίδων και Ελλήνων, τα πολλά εκατομμύρια στο πανελλαδικό σύνολο, ήταν μια ήρεμη ειρηνική διαμαρτυρία, χωρίς κομματικά συνθήματα, χωρίς ακρότητες, χωρίς να ζητήσουν την οποιαδήποτε παραίτηση της Κυβέρνησης, χωρίς να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, περιορίζοντας όλο αυτό το συναίσθημα, όλο του το θυμό μέσα του, στο δημόσιο προσκύνημα που έκανε για τα δύο χρόνια της μαύρης επετείου.
Βέβαια βρέθηκαν οι κουκουλοφόροι που αφέθηκαν, γιατί λέει δεν τους είδαν και δεν τους πρόλαβαν, να δημιουργήσουν ότι δημιούργησαν κυρίως στην Αθήνα και λιγότερο στην Θεσσαλονίκη, Πάτρα, και Ηράκλειο. Αστείες δικαιολογίες από την ελληνική αστυνομία και η απόλυτη σιωπή από τον αρμόδιο υπουργό.
Τώρα η τραγωδία των Τεμπών και πολύ περισσότερο μετά το πόρισμα που δόθηκε την Πέμπτη από τον Εθνικό Οργανισμό Διερευνήσεων, βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης για τη δική της τελική ετυμηγορία.
Σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση και τα κόμματα στην Αντιπολίτευση, θα βρεθούν για μια ακόμη φορά αντιμέτωπα στην Βουλή, από την άλλη Τετάρτη, για τρεις μέρες συζήτηση στην πρόταση δυσπιστίας που βάζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε πάλι μοναδικές στιγμές. Ποιό μπάζωμα, ποιό φορτίο εύφλεκτου υλικού, ποιό ξυλόλιο, ποιά απόκρυψη/εξαφάνιση στοιχειών, ποιά ευθύνη από το 2010 όλων των κομμάτων που κυβερνούσαν (Αυτό το ορόσημο γράφει το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού) για εγκληματικές παραλείψεις που οδήγησαν στην τραγωδία.