Η νέα προεκλογική περίοδος μόλις άρχισε. Μην κάνετε το λάθος να θεωρήσετε ότι η δεύτερη κάλπη θα είναι «μία από τα ίδια» με αυτήν της 21ης Μαϊου.
Στην πολιτική παίζει σημαντικό ρόλο η δυναμική που αναπτύσσει κάθε κόμμα και κάθε πρόσωπο, ενώ η επιλογή του θριαμβευτή στον α′ γύρο Κυριάκου Μητσοτάκη να επισπεύσει τις διαδικασίες, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Όταν βρεις τον αντίπαλο «ζαλισμένο» - στην πολιτική και στην πυγμαχία - δεν χάνεις την ευκαιρία για να επιδιώξεις ένα χτύπημα με στόχο το νοκ-άουτ.
ΝΔ: Ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος στον πρωθυπουργό
Η έκπληξη στον α′ γύρο δεν ήταν μόνο το ποσοστό που ξεπέρασε κάθε προσδοκία, φέρνοντας το κόμμα ενισχυμένο σε σύγκριση με το ποσοστό του 2019, τέσσερα χρόνια αργότερα. Αν προσέξουμε τα αποτελέσματα και σε επίπεδο βουλευτών, θα διαπιστώσουμε εύκολα ότι οι προσωπικές επιλογές και οι παλαιότεροι στενοί συνεργάτες του έχουν ...αριστεύσει. Από τον Κυριάκο Πιερρακάκη στην Α′ Αθήνας, μέχρι τον Κωστή Χατζηδάκη στην Β′ - Βόρειος Τομέας και την Σοφία Ζαχαράκη στην Ανατολική Αττική, ή την Δόμνα Μιχαηλίδου στον Πειραιά.
Με μία ακόμα ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Μητσοτάκης θα είναι - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - ένας πολύ ισχυρός πρωθυπουργός, με λυμένα χέρια. Για την ακρίβεια, είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης που θα μπει στην δεύτερη τετραετία με τόσο μεγάλη φόρα. Αυτό το γεγονός, του δίνει την ευκαιρία να αποφασίζει για τα πάντα και να λαμβάνει ακόμα πιο τολμηρές αποφάσεις - με πρώτη αυτή για την συνταγματική αναθεώρηση.
ΣΥΡΙΖΑ: Κι όμως, υπάρχει το «ακόμα παρακάτω»
Μετά από μία μεγάλη αποτυχία, όποιος κάνει το λάθος να σκεφτεί «πιάσαμε πάτο», θα έχει πατήσει μπανανόφλουδα.
Φυσικά και υπάρχει το «παρακάτω». Στην πολιτική δεν υπάρχει «κενό αέρος». Αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά μέσα στις λίγες εβδομάδες ως τις 25 Ιουνίου, οι εκπλήξεις που ίσως δοκιμάσει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι εξαιρετικά δυσάρεστες. Το ηθικό του κόμματος έχει πάει περίπατο, η εκλογική ιστορία διδάσκει ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι δεν θέλουν να είναι με τον ηττημένο (βλέπε και δημόσιοι υπάλληλοι, ειδικότερα), ενώ η εσωστρέφεια περιμένει στη γωνία - και είναι εντελώς απίθανο να μη μιλήσει κανένας επί ένα μήνα, πειθαρχώντας σε ένα άγραφο νόμο που λέει ότι «ο λογαριασμός της ήττας πρέπει να έρθει μετά τις εκλογές». Σε ένα κόμμα που δεν έχει διακριθεί ποτέ για την κομματική πειθαρχία, μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι οι πρώτες φωνές για τις ευθύνες θα αρχίσουν να ακούγονται δυνατά, πολύ γρήγορα.
ΠΑΣΟΚ: Μία μεγάλη ευκαιρία, υπό προϋποθέσεις
Για το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη το αποτέλεσμα της 21ης Μαϊου είναι ευνοϊκό. Είναι, όμως, και ένα αποτέλεσμα «με υποσχετική». Για να επιβεβαιώσει το ΠΑΣΟΚ τη δυναμική του, θα χρειαστεί να ανέβει άλλο ένα σκαλοπάτι - αυξάνοντας τη δύναμή του στις 25 Ιουνίου.
Σκεφτείτε το: Η χειρότερη έκπληξη που μπορούσε να του επιφυλάσσει η δεύτερη κάλπη θα ήταν να μείνει στάσιμο το κόμμα μεταξύ 11-12%. Δεν είναι δύσκολο να τα καταφέρει πάντως. Η δυναμική υπάρχει και χρειάζεται μόνο προσεκτικός χειρισμός, αλλά και έξυπνη στρατηγική.
Για ορισμένους, η αύξηση που πέτυχε το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τεράστια, γιατί οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέληξαν όλες στο κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ωστόσο, σε σύγκριση με το 2019, η ενίσχυση είναι μεγάλη. Ο Ανδρουλάκης εξακολουθεί να κρίνεται - και θα κριθεί αυστηρά πάλι στις 25 Ιουνίου. Καλά θα κάνει να ξεπεράσει τον εαυτό του.
ΚΚΕ: Με την ίδια «συνταγή»
Δύσκολα θα κάνει λάθη ένα κόμμα που δεν επιδιώκει ποτέ να ρισκάρει.
Το ΚΚΕ δεν πηγαίνει για τα «πολλά» στις 25 Ιουνίου και το γνωρίζουν στον Περισσό. Όμως σίγουρα κοιτάζουν ψηλότερα από το 7,2%.
Παγίδα συνιστά το γεγονός ότι «καραδοκούν» τα μικρότερα κόμματα στα αριστερά: Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκης.
Ελληνική Λύση: Νέοι και παλιοί αντίπαλοι
Ο Βελόπουλος γελούσε «μέχρι τα αυτιά» το βράδυ της 21ης Μαϊου. Μπορεί να πάει ψηλότερα το κόμμα του στις 25 Ιουνίου; Ο ίδιος δηλώνει βέβαιος, θεωρώντας ότι ξεπέρασε πολύ μεγάλο σκόπελο στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, αφού το κόμμα βγήκε τελικά ενισχυμένο από τον κύκλο εσωστρέφειας.
Η «ΝΙΚΗ» πάντως, έφτασε να φλερτάρει με είσοδο στη Βουλή και είναι το «νέο φρούτο» που ίσως τραβήξει την προσοχή του ακροατηρίου της ακροδεξιάς...