Η εκκεντρικότητα και η ιδιορρυθμία αποτελούν βασικά συστατικά της επιτυχίας των μεγαλύτερων φιλοσόφων που πάτησαν το πόδι τους στον πλανήτη Γη. Κάνουν κατανοητό ότι ακόμα και τα πιο λαμπρά μυαλά μπορεί να έχουν και τις παραξενιές τους ανά περιόδους.
Ακολουθούν επτά από τους πιο εκκεντρικούς φιλοσόφους στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν και σίγουρα μπορούν να προστεθούν και άλλοι στη λίστα:
Τζέρεμι Μπένθαμ (1478-1832)
Άγγλος φιλόσοφος και νομικός. Θεωρείται ο ιδρυτής του σύγχρονου Ωφελιμισμού και πνευματικός ηγέτης του ρισζοσπαστικού κινήματος της Αγγλίας.
Ο Ωφελιμισμός είναι κανονιστική ηθική θεωρία σύμφωνα με την οποία, σκοπός των πράξεών μας πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατά το δυνατόν ωφέλεια για τον μεγαλύτερο κατά το δυνατόν αριθμό ατόμων. Και λέγοντας “ωφέλεια” οι περισσότεροι από αυτούς τους φιλοσόφους έχουν στο μυαλό τους την ευτυχία ή έστω την ικανοποίηση αυτών που θα καρπωθούν τα αποτελέσματα των πράξεών μας.
Τις περισσότερες φορές ήταν απομονωμένος από τον έξω κόσμο, είχε δώσει όνομα στο μπαστούνι που τον βοηθούσε να περπατά, μιλούσε διαρκώς με βαρύγδουπο λεξιλόγιο και πίστευε ότι οι επικριτές του βιβλίου του για τον «Πανοπτισμό» ήταν αποτέλεσμα μιας τεράστιας συνωμοσίας ενάντια στο κοινό καλό.
Ακόμα και ο θάνατός του ήταν εκκεντρικός. Είχε γράψει στη διαθήκη του ότι τα λείψανά του ήθελαν να είναι σε δημόσια θέα και να αποσυντίθενται. Μάλιστα το κεφάλι γνωστό ως «αυτο-εικόνα» του είχε οδηγήσει στη γνωστή αλλά φανταστική ιστορία ότι «μεταφερόταν» στις συνελεύσεις του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (UCL) και εκεί ο Μπένθαν καταγραφόταν ως «παρών αλλά μη ψηφίζων».
Διαβάστε επίσης:
Τα επτά ”εγχειρίδια” ευτυχίας τριών Ελλήνων φιλοσόφων
Αρχέλαος: Ο άγνωστος φιλόσοφος- δάσκαλος του Σωκράτη
Θεωρούσε ότι οι άνθρωποι πρέπει να δωρίζουν το σώμα τους για ερευνητικούς σκοπούς, ώστε να είναι χρήσιμοι τόσο εν ζωή όσο και μετά το θάνατό τους.
Το επίσης μουμιοποιημένο σώμα του Μπένθαμ εκτίθεται ήδη τα τελευταία 150 χρόνια στο πανεπιστήμιο ενώ στη θέση του κεφαλιού του έχει τοποθετηθεί ένα κέρινο.
Μποντιντάρμα (483-540 μ.Χ)
Κάθε μεγάλος δάσκαλος της σχολής Ζεν είναι λίγο εκκεντρικός, πόσω μάλλον ο ιδρυτής του. Ερχόμενος στην Κίνα από τη νότια ή κεντρική Ασία, έζησε μια ενδιαφέρουσα ζωή που καταγράφεται με μια σειρά θρύλων. Ήταν δική του η σχολή σκέψης που απρέριψε την μεγαλοπρέπεια και την λεπτομέρεια σε μεγάλο μέρος του κινεζικού βουδισμού υπέρ μιας προφορικής παράδοσης που διαδόθηκε από τον Βούδα και που τονίζει τη σημασία του απλού καθιστού διαλογισμού.
Κάποια στιγμή αποσύρθηκε στο ναό Σάο Λιν Σου. Μπήκε σε μια σπηλιά για να κάνει διαλογισμό. Κατά τη διάρκεια των εννέα χρόνων που ακολούθησαν κάθισε ακίνητος μπροστά στον πέτρινο τοίχο στη σπηλιά του. Η συγκέντρωσή του ήταν τόσο μεγάλη που τα πόδια του ατρόφησαν και έκοψε τα βλέφαρά του για να τον βοηθήσει να μείνει ξύπνιος. Όταν τελικά εξήλθε από την απομόνωσή του και άρχισε να διδάσκει τους άλλους, απογοητεύτηκε από την έλλειψη της σωματικής τους δύναμης. Απλά δεν ήταν σε θέση να αντέξουν τις πολλές ώρες διαλογισμού που τους ζήτησε.
Εισήγαγε διάφορες σωματικές ασκήσεις, βασισμένες στις κινήσεις των ζώων, που έγιναν τα θεμέλια του κινεζικού Κουνγκ Φου.
Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (1889-1951)
Ο Βιτγκενστάιν ήταν ένας λαμπρός φιλόσοφος που άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε την ίδια τη γλώσσα. Το έκανε αυτό απλά δημοσιεύοντας μόνο δύο βιβλία.
Ήταν Αυστριακός φιλόσοφος, με σημαντική συνεισφορά στον τομέα της αναλυτικής φιλοσοφίας και της λογικής. Θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς φιλοσόφους, του οποίου το έργο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης του 20ού αιώνα.
Με το που εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, σταμάτησε τη συγγραφή θεωρώντας ότι είχε ανεβάσει ήδη ψηλά τον πήχη όσον αφορά τα γλωσσικά θέματα της φιλοσοφίας και της Λογικής για να εκδόσει και άλλο. Το δεύτερο βιβλίο του εκδόθηκε μετά τον θάνατό του.
Δεν ήταν όμως παράξενος μόνο στα πλαίσια της επιστήμης. Η ιστορία λέει, ότι στα χρόνια που άφησε την φιλοσοφία, έχτιζε ένα σπίτι με τα αδέρφια του. Μόλις τελείωσε, διαπίστωσε ότι ένα δωμάτιο ήταν τρία εκατοστά πιο χαμηλό. Διέταξε να γκρεμιστεί και να χτιστεί ξανά από την αρχή.
Ο ιστορία που τον κάνει ακόμα πιο εκκεντρικό, θέλει τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και τον Καρλ Πόππερ να συναντώνται την 25 Οκτωβρίου 1946 στη Λέσχη Ηθικής Επιστήμης του Κέμπριτζ και υπό το βλέμμα του Μπέρτραντ Ράσελ και άλλων να εγκαταλείπουν τη λεκτική, φιλοσοφική διαμάχη τους και να έρχονται στα χέρια, κρατώντας μάλιστα πυρωμένες μασιές. Ο Βιτγκενστάιν πήγε να τον κάψει ζωντανό στα πλαίσια της αντιπαράθεσής τους.
Σλάβοϊ Ζίζεκ (1949 - )
Σλοβένος φιλόσοφος και κριτικός θεωρητικός που δουλεύει στα πλαίσια των παραδόσεων του Χεγκελιανισμού, του Μαρξισμού και της Λακανιανής ψυχαναλυτικής. Ο Ζίζεκ έχει σημαντική συμβολή σε τομείς όπως η πολιτική θεωρία, η θεωρία του κινηματογράφου και η θεωρητική ψυχανάλυση. Είναι από τους δημοφιλέστερους εν ζωή φιλοσόφους.
Είναι επίσης δημοφιλής για τα τικ του. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, πολλές φορές σκουπίζει τη μύτη του ή τελειώνει τις προτάσεις του με τη φράση «και τα λοιπά, και τα λοιπά». O ίδιος εξηγεί ότι τα κάνει για να τον περνάνε για τρελό οι φοιτητές που του ζητάνε συμβουλές.
Το 2003 έγραψε ένα κείμενο για ένα άσημο περιοδικό, το Abercrombie and Fitch. Όταν ρωτήθηκε, γιατί το έκανε αυτό, εκείνος απάντησε «Εάν μου ζητούνταν να διαλέξω ανάμεσα σε αυτό για να κερδίσω χρήματα ή να γίνω αμερικανός ακαδημαϊκός, φιλώντας οπίσθια για μια αξιωμένη θέση, προτιμώ να διαλέξω να γράφω σε τέτοια περιοδικά».
Εδώ μπορείτε να τον παρακολουθήσετε να εξηγεί τις αποτυχίες της σύγχρονης αριστεράς βράζοντας μακαρόνια.
Πυθαγόρας (580-496 π.Χ)
Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών, δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις και ήταν ιδρυτής ενός μυητικού φιλοσοφικού κινήματος που λέγεται Πυθαγορισμός. Αν και δεν ανακάλυψε ο ίδιος το «Πυθαγόρειο Θεώρημα», ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του.
Ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός πίστευε πως όλα τα έμβια όντα έχουν ψυχή, άρα και τα ζώα δεν μπορούν να αποτελούν εξαίρεση. Για το λόγο αυτό είχε εξορίσει το κρέας και τα ψάρια από το τραπέζι του. Παραδόξως, εξόρισε και ένα λαχανικό, που σήμερα έχει μία από τις πιο τιμητικές θέσεις στα περισσότερα χορτοφαγικά μενού, το φασόλι. Οι οπαδοί του απαγορευόταν να φάνε ή ακόμα και να αγγίξουν τα φασόλια, επειδή πίστευε ότι τα φασόλια και οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από το ίδιο υλικό και θεωρούσε πως στα κοίλα στελέχη τους μπορούσαν να επιτρέψουν στις ψυχές των νεκρών να ταξιδέψουν πάνω από το έδαφος, μέσω της καλλιέργειας του φασολιού.
Επίσης, απαγορευόταν από τον ίδιο να ψήνουν ψωμί ή να βάζουν πρώτα το αριστερό τους παπούτσι.
Ο θρύλος λέει ότι ένας όχλος τον κυνήγησε μέχρι ένα χωράφι με χωράφι. Εκείνος δεν ήθελε να τα αγγίξει, σταμάτησε, ο όχλος τον έπιασε και τον σκότωσε.
Ιμμάνουελ Καντ ( 1724-1804)
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές και φιλοσόφους όλων των εποχών, και ο μεγαλύτερος της νεότερης εποχής. Στην ελληνική γλώσσα το όνομά του παλαιότερα αποδιδόταν ως Εμμανουήλ Κάντιος
Σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες, ήταν φυσιολογικός, αλλά ολίγον τι ψυχαναγκαστικός. Η καθημερινή του ρουτίνα ήταν τόσο τακτική ώστε οι γείτονές του λέγεται ότι έβλεπαν τα ρολόγια τους όταν έβγαινε για να περπατήσει και συνειδητοποιούσε ότι έβγαινε κάθε μέρα την ίδια ώρα. Διέσχιζε την ίδια διαδρομή κάθε μέρα, με μόνο δύο εξαιρέσεις .
Το πρωινό του ήταν ανέκαθεν δύο φλιτζάνια τσαγιού και κάπνιζε πάντα την πίπα του. Το μόνο γεύμα του ήταν το μεσημεριανό.
Διογένης (412-323 π.Χ)
Ήταν Έλληνας φιλόσοφος, και ένας από τους θεμελιωτές του κυνισμού. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.
Στην Αθήνα προσέγγισε τον Αντισθένη, τον μαθητή του Σωκράτη, ο οποίος φημιζόταν για τον ασκητικό βίο του και τις ανορθόδοξες, κυνικές απόψεις του. Ο Αντισθένης έδιωχνε συνέχεια τον Διογένη από κοντά του, μέχρι που κάποια στιγμή τον χτύπησε και με ένα ραβδί. Τότε ο Διογένης του απάντησε: «Χτύπα, γιατί δε θα βρεις ξύλο τόσο σκληρό, ώστε να με κρατήσει μακριά σου, όσο πιστεύω ότι έχεις κάτι να πεις».
Ο Διογένης δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να υποστηρίζει ότι ο Αντισθένης ήταν ο πραγματικός διάδοχος του Σωκράτη κι όχι ο Πλάτωνας, τον οποίο κορόιδευε συχνά. Όταν ο Πλάτωνας όρισε τον άνθρωπο ως ένα «ζώον με δύο πόδια και χωρίς φτερά», ο Διογένης μάδησε ένα κόκορα και του τον παρουσίασε, λέγοντας: «Ορίστε! Σου έφερα έναν άνθρωπο».
Λέγεται πως ο Διογένης είχε απαρνηθεί κάθε πολυτέλεια και ζούσε μέσα σε ένα πιθάρι, με κουρελιασμένα ρούχα. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να δείξει, ότι οι χαρές της ζωής είναι αυτές που προσφέρει η φύση κι ότι όλες οι άλλες ανάγκες του ανθρώπου είναι τεχνητές.
Κυκλοφορούσε στην πόλη κουβαλώντας ένα φανάρι, ακόμα και τη μέρα. Έλεγε ότι έψαχνε να βρει ένα τίμιο άνθρωπο, άλλα έβρισκε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους
Συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις σε δημόσιους χώρους, «έκανε την ανάγκη» του μπροστά στον κόσμο και φρόντιζε να ισοπεδώνει τους «καθωσπρεπισμούς» του κόσμου, όποτε του δινόταν η ευκαιρία.
Το αποκορύφωμα όλων ήταν ότι όσο ο Διογένης ήταν στην Κόρινθο, θέλησε να τον γνωρίσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν συναντήθηκαν, ο βασιλιάς της Μακεδονίας τον ρώτησε ποια χάρη ήθελε να του κάνει. Εκείνος απάντησε «να κάνει πιο πέρα, γιατί του κρύβει τον ήλιο».
(Με πληροφορίες από Big Think)