Σε μια στιγμή που όσοι έχουμε ταίρι ετοιμαζόμαστε να απολαύσουμε ένα ρομαντικό γεύμα για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, το να τρώμε πρόσωπο με πρόσωπο σε ένα εστιατόριο, ίσως για κάποιους αποτελεί μια εξαιρετικά δυσάρεστη υπενθύμιση των συνηθειών του/της συντρόφου τους την ώρα του φαγητού: Το άγαρμπο μάσημα, το φαγητό με τα χέρια, την τάση του/της φίλης μας να επιστρέφει τα πιάτα πίσω στον σεφ, την αναποφασιστικότητα και πολλά άλλα.
Οι εν λόγω συνήθειες έχουν επιδεινωθεί μετά το πέρασμα της πανδημίας, καθώς το να τρώμε μόνοι μας γραφείο, ανάμεσα σε συναντήσεις στο Ζουμ, μας έκανε να τρώμε με περισσότερη βιασύνη.
Η Τζίνα Απέλ, διαιτολόγος-διατροφολόγος από τη Φλόριντα, διαπιστώνει ότι οι διατροφικές συνήθειες γίνονται όλο και πιο χαλαρές τα τελευταία χρόνια. Η απόσπαση της προσοχής επηρεάζει τις διατροφικές μας συνήθειες. Τρέχουμε από μέρος σε μέρος, μιλάμε διαρκώς στο τηλέφωνο και παύουμε να παρατηρούμε πώς μασάμε ή δεν αφιερώνουμε χρόνο στο να πίνουμε αρκετά υγρά.
Η Απέλ συνιστά να βγάλουμε από τη ζωή μας τους διαρκείς περισπασμούς, με στόχο να αποκτήσουμε συνείδηση της συνολικής διατροφικής εμπειρίας. Το να τρώμε με επίγνωση, σημαίνει ότι το μυαλό μας συνδέεται με το σώμα.
Το φαγητό βέβαια, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας να προσέχεις διαρκώς κάτι που είναι τόσο βασικό. Για αυτό και οι συμπεριφορές γύρω από το φαγητό είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Μερικοί άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε την ώρα του φαγητού ως μια στιγμή αποσυμπίεσης, μια στιγμή που δεν είμαστε τόσο πειθαρχημένοι.
Τα αγαπημένα μας πρόσωπα συνήθως έρχονται αντιμέτωπα με τις χειρότερες διατροφικές μας συνήθειες
«Όσο πιο άνετοι και εξοικειωμένοι είμαστε με τους ανθρώπους, τόσο πιο χαλαροί γίνονται οι τρόποι μας, με αυτό να ισχύει και στο τραπέζι», εξηγεί η ειδικός σε ζητήματα εθιμοτυπίας, Μίκα Μέιερ.
«Αν και ακούγεται άσχημο να διορθώνουμε διαρκώς τέτοιες συνήθειες, στην πραγματικότητα επιδιώκουμε το καλύτερο για το άλλο άτομο, είτε πρόκειται για τον/την σύζυγό μας είτε για το παιδί μας. Ίσως τρέμουμε στο ενδεχόμενο να δειπνήσει έξω και να επιδείξει κακές συνήθειες με κίνδυνο να τον/την προσβάλουν» προσθέτει η ειδικός
Πώς θα το συζητήσουμε με τον/την σύντροφό μας χωρίς να προκληθεί η παραμικρή ένταση
Η Kάιλι Φελπς, κοινωνική λειτουργός και ψυχοθεραπεύτρια, υπογραμμίζει ότι και τα δύο άτομα που εμπλέκονται σε μια σχέση, οφείλουν να στοχεύουν σε μια υγιή προσέγγιση σε ό,τι αφορά τις «κακές» συνήθειες και τις συμβουλές προς το ταίρι τους. Άλλωστε, οι διατροφικές συμπεριφορές ενδέχεται να είναι βαθιά ριζωμένες στους ανθρώπους, πριν καν βρεθούν σε σχέση με το άλλο άτομο.
Αν ανήκουμε στην κατηγορία των ατόμον που ενοχλούνται από τις συνήθειες τoυ/της συντρόφου μας, η Φελπς συνιστά να αναρωτηθούμε: «Υπάρχει κάποιο περιθώριο όπου μπορώ να δείξω λίγη συμπόνια ή τουλάχιστον κάποιο βαθμό κατανόηση της εν λόγω συνήθειας;»
Επιπλέον, η ειδικός μας προτείνει να σκεφτούμε τί ακριβώς είναι αυτό που μας εκνευρίζει στην συγκεκριμένη συμπεριφορά.
«Οποιοδήποτε είδος συζήτησης θα πρέπει να επικεντρώνεται στην ίδια τη συμπεριφορά, και όχι σε ολόκληρη την προσωπικότητα κάποιου».
Εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να δείξουμε συμπόνια, ενώ το άτομο που παρουσιάζει την ενοχλητική συμπεριφορά, είναι σημαντικό να προσπαθήσει να επιδείξει κάποια μορφή ευελιξίας και να μην βλέπει την κριτική που ασκούμε απέναντι στη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως προσωπική επίθεση εναντίον του.
Ο Κιμ Λάμσον, πιστοποιημένη ψυχολόγος εξηγεί ότι οι άνθρωποι, είτε γεμίζουν το στόμα τους με φαγητό, είτε εξαφανίζουν το φαγητό τους πολύ γρήγορα, είναι πιθανό να αισθανθούν ταπεινωμένοι και να αμυνθούν όταν τους απευθύνουμε τον λόγο με επικριτικό τρόπο.
Τα προβλήματα με τις διατροφικές συνήθειες μεταξύ των ζευγαριών συνήθως ξεκινούν από το γεγονός ότι ελπίζουμε ότι οι αποκρουστικές συμπεριφορές θα εξαφανιστούν δια μαγείας ή πως ο σύντροφος μας είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να τις διορθώσει. Και πράγματι, ορισμένες διατροφικές συνήθειες, όπως το σκούπισμα του στόματος με το μανίκι, μπορούν να διορθωθούν πιο εύκολα από άλλες, όπως το δυνατό μάσημα.
«Το να εξηγήσουμε στον σύντροφό μας ότι ένας συγκεκριμένος ήχος μας προκαλεί άγχος και το να τον ρωτήσουμε αν έχει τη διάθεση να δουλέψουμε μαζί επάνω στο θέμα, είναι πιο αποτελεσματικό από το να αφήσουμε την αηδία να αποτυπωθεί στην έκφρασή μας», συνιστά ο Λάμσον.
Η συνήθεια του/της συντρόφου μας ενδέχεται να είναι πιο βαθιά ριζωμένη μέσα του/της από όσο φανταζόμαστε
Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε νοικοκυριά όπου οι γονείς συνήθιζαν να επικρίνουν τις διατροφικές συμπεριφορές, είναι πιθανό να αντιδράσουν αμυντικά εάν ο σύζυγός τους φανεί εξίσου επικριτικός.
Επιπλέον, ένα ακόμη φαινόμενο που προκύπτει εάν το άτομο επικρίνεται επανειλημμένα για μια συμπεριφορά του, είναι η χρήση διαφόρων τρικ εξαπάτησης, προκειμένου να αποκρύψει τις συνήθειές του.
Το ζουμί
Το πώς ασκούμε την κριτική μας επηρεάζει το πώς αισθάνεται το άλλο άτομο. Λέγοντας κάτι όπως «Αλήθεια, έχεις παρατηρήσει ότι όταν τρώς κάνεις το τάδε πράγμα;» σε αντίθεση με το «Γιατί στο καλό το κάνεις αυτό;» θα έκανε μεγάλη διαφορά.
Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι σκοπός μας δεν είναι να φέρουμε σε δύσκολη θέση τον σύντροφό μας. Η κριτική μας θα πρέπει να γίνεται με σεβασμό, χωρίς να απογοητεύουμε το ταίρι μας.