Όταν αναζητάμε είδη κουζίνας χαμηλού κόστους, που να αντέχουν στο χρόνο, τα πλαστικά δοχεία αποθήκευσης τροφίμων, αποτελούν κορυφαία επιλογή. Ιδίως για όσους τρέχουμε πέρα δώθε και επιθυμούμε να τρώμε σπιτικό φαγητό.
Ωστόσο, όταν λέμε ότι αντέχουν στον χρόνο, πόσο ακριβώς εννοούμε; Εάν αναρωτιόμαστε πότε ένα δοχείο αποθήκευσης φαγητού είναι ώρα να αποσυρθεί, επιστήμονες στον τομέα των τροφίμων μας εξηγούν ποια είναι τα σημάδια.
Η μακροζωία και η ασφάλεια των δοχείων αποθήκευσης τροφίμων εξαρτώνται:
1. Από τον τύπο του πλαστικού
Όταν προσπαθούμε να αξιολογήσουμε τον βαθμό ασφαλείας ενός πλαστικού δοχείου αποθήκευσης τροφίμων, θα πρέπει πρώτα να αναποδογυρίσουμε το δοχείο και να ελέγξουμε τον κωδικό ανακύκλωσης.
Εστιάζουμε σε ένα τριγωνικό σύμβολο, μέσα στο οποίο αναγράφεται συνήθως ένας αριθμός από το 1 έως το 7. Σύμφωνα με τον Mάικλ Τουνίκ, ερευνητή χημικό στο Τμήμα Διαχείρισης Τροφίμων του Πανεπιστημίου Drexel, οι αριθμοί που θέλουμε να συναντήσουμε μέσα στο τρίγωνο είναι τα νούμερα 2, 4 ή 5.
Το 2 αντιπροσωπεύει το HDPE, ή αλλιώς πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας. Αυτό το είδος πλαστικού συγκρατεί συστατικά όπως το γάλα, το λάδι ή η κρέμα γάλακτος. Το 4 σημαίνει ότι το τάπερ είναι φτιαγμένο από LDPE ή πολυαιθυλένιο χαμηλής πυκνότητας και το 5 από PP ή αλλιώς πολυπροπυλένιο. Και τα τρία αυτά υλικά, είναι εξαιρετικά ασφαλή για επαναχρησιμοποίηση.
Ωστόσο, άλλα φαγητοδοχεία, όπως για παράδειγμα αυτά στα οποία βάζουμε το φαγητό που μας περισσεύει στα εστιατόρια και δεν φέρουν κάποιο από τα νούμερα 2, 4, 5, δεν είναι αρκετά ανθεκτικά, ώστε να πλένονται και να επαναχρησιμοποιούνται πολλές φορές. Αφενός γιατί τα πλαστικά συστατικά ελλοχεύει ο κίνδυνος να «μεταναστεύσουν» στα τρόφιμά μας και αφετέρου επειδή ενδέχεται να τρυπήσουν και να λερώσουν την τσάντα ή τα ρούχα μας.
2. Η επωνυμία και το κατάστημα από το οποίο ψωνίζουμε
Τα επώνυμα τάπερ είναι πιο «στιβαρά» και πιο ποιοτικά. Οπότε, οι επωνυμίες που του σούπερ μάρκετ και των μεγάλων πολυκαταστημάτων δεν είναι τόσο φερέγγυες όσο οι μάρκες φαγητοδοχείων που πωλούνται στα μαγαζιά με αξεσουάρ σπιτιού και κουζίνας. Διότι οι εξειδικευμένες εταιρείες φροντίζουν τα υλικά τους να είναι πιο ανθεκτικά και τα δοχεία τους καλύτερα σχεδιασμένα. Άλλωστε, μόνο αυτό έχουν να πουλήσουν.
Ναι αλλά, πότε ένα δοχείο έχει «φάει τα ψωμιά του»;
Καθώς ένα δοχείο «γερνάει», αρχίζει:
Να σπάει
Να θρυμματίζεται
Να παραμορφώνεται
Να μυρίζει δυσάρεστα
Να αποχρωματίζεται
Και τότε, πρέπει να ανακυκλωθεί και να αντικατασταθεί.
Ακόμα όμως και αν δεν είναι εμφανή τα σημάδια της φθοράς, δεν χρησιμοποιούμε πλαστικά δοχεία ηλικίας άνω των 10 ετών. Σε γενικές γραμμές, τα δοχεία μας πάνε για πέταμα όταν γεμίζουν λεκέδες, γρατσουνιές ή άσχημες μυρωδιές. Αλλά αν συναντήσουμε ένα σετ πλαστικών δοχείων στο ντουλάπι της θείας ή στη σοφίτα της μαμάς, ακόμα κι αν φαίνεται να είναι σε άριστη κατάσταση, εφόσον αγοράστηκε πριν από 10 χρόνια, είναι ασφαλέστερο να μην το χρησιμοποιήσουμε.
Διότι τις προηγούμενες δεκαετίες, πολλοί κατασκευαστές δοχείων παρήγαγαν τάπερ με πλαστικά που περιείχαν δισφαινόλη Α ή BPA, μια χημική ουσία που διαρρέει στα τρόφιμα και επηρεάζει την ανάπτυξη καταστάσεων όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης τύπου 2 και οι καρδιαγγειακές παθήσεις.
Και για να παρατείνουμε τη διάρκεια ζωής των πλαστικών δοχείων αποθήκευσης τροφίμων;
Χρυσή συμβουλή: Αποφεύγουμε το πλυντήριο πιάτων!
Στο πλυντήριο πιάτων τα τάπερ μας εκτίθενται στο ζεστό νερό για περισσότερη ώρα σε σύγκριση με το πλύσιμο στο χέρι. Κι αυτό είναι επιζήμιο για τη μακροζωία των φαγητοδοχείων. Οπότε, ιδανικά, καθαρίζουμε τα ταπεράκια μας στο χέρι, με χλιαρό σαπουνόνερο. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος για να αποτρέψουμε την καταστροφή τους.
Επίσης, έχει σημασία να τα βρέχουμε με λίγο νεράκι αμέσως μετά τη χρήση, προκειμένου να αποφύγουμε τα κολλημένα υπολείμματα τροφίμων. Γιατί αυτό συνεπάγεται περισσότερο τρίψιμο και αυξάνει τις πιθανότητες να χαράξουμε και να καταστρέψουμε τα σκεύη μας πιο γρήγορα.
Επίσης, κατά το πλύσιμο, αποφεύγουμε τα σκληρά σφουγγάρια και το σύρμα, διότι προκαλούν γρατζουνιές.
Φυσικά, τα τάπερ μας καθημερινά εκτίθενται σε πολλαπλούς κινδύνους. Και δεν χρειάζεται η προστασία τους να μας γίνει έμμονη ιδέα. Απλώς, όταν τα φροντίζουμε σωστά, εξοικονομούμε χρήματα και συμβάλλουμε στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης.