Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ομιλία της κ. Κατερινας Παναγοπούλου, της Εθνικής Πρέσβειρας της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τον αθλητισμό, την ανοχή και το ευ αγωνίζεσθαι στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Το θέμα της ομιλίας ήταν «Μια νέα στρατηγική για ένα οικουμενικό Έθνος». Όπως εξήγησε και η ίδια στην αρχή της ομιλίας της«επιθυμώ, να μιλήσω για το μέγεθος και την προοπτική του Ελληνικού Οικουμενικού Έθνους, χωρίς, ίχνος εθνικής εσωστρέφειας ή διάθεση εθνικιστικής έξαρσης».
Chair στην παρουσίαση ήταν η δημοσιογράφος της HuffPost Greece Έμη Λιβανίου Ζησιοπούλου.
Κατά την ομιλία της η Εθνική Πρέσβειρα της Ελλάδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τον αθλητισμό πρότεινε μία σειρά από βήματα και προτάσεις προκειμένου να «βρούμε άμεσα, το σταθερό σημείο, που θα μας ενώσει, ως έθνος και πάνω, εκεί, να χτίσουμε» καθώς, όπως εξήγησε «ο ελληνικός λαός χρειάζεται τις Αξίες, που θα τον συσπειρώσουν».
Για την ίδια την κ. Παναγοπούλου «η δυναμική και σχεδιασμένη αξιοποίηση του Οικουμενικού Ελληνισμού είναι η αφετηρία που διαθέτουμε, για να ξαναγίνουμε επίκαιροι».
Ολόκληρη η ομιλία της κ. Παναγοπούλου
«Μία νέα στρατηγική για ένα οικουμενικό Έθνος»
Κυρίες και Κύριοι,
Με χαρά ανταποκρίθηκα, για άλλη μία φορά, στο«κάλεσμα των Δελφών», σε ένα διεθνή, πλέον, θεσμό, που χάριν, στις προσπάθειες των διοργανωτών του, έχει εξελιχθεί, σε μία συνάντηση προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο και σε ένα καταλύτη σημαντικών εξελίξεων.
Σε αυτή την συνάντηση, λοιπόν, από τον ιερό χώρο των Δελφών, από τον ομφαλό της «έλλογης ανθρωπότητας» και από τον ομφαλό του Ελληνισμού, επιθυμώ, να μιλήσω για το μέγεθος και την προοπτική του Ελληνικού Οικουμενικού Έθνους.
Και επιθυμώ, να μιλήσω, χωρίς, ίχνος εθνικής εσωστρέφειας ή διάθεση εθνικιστικής έξαρσης.
Το αντίθετο. Επιθυμώ, να σας απευθυνθώ, με αμεσότητα και ρεαλισμό, επιμένοντας, εδώ και καιρό, ότι η ανάπτυξη Εθνικού οράματος, για τη θέση της Πατρίδας μας στον κόσμο, είναι η πρώτη και πιο αναγκαία συνθήκη, για να ξεπεράσει η Πατρίδα μας την εποχή της κρίσης.
Η επιμονή μου, δεν είναι τυχαία. Βιωματικά, έμαθα, όλα αυτά τα χρόνια, που υπηρετώ τη διάδοση, σε όλον τον κόσμο, των Αξιών, που γεννήθηκαν, σε αυτόν τον τόπο, ότι το όνομα «Ελλάς» εξακολουθεί και εμπνέει το μυαλό και τις καρδιές ανθρώπων, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Ότι η διαχρονική μας συμβολή στην Οικουμενική Παιδεία, στις επιστήμες, στην τεχνολογία, στον Πολιτισμό και τη φιλοσοφία, ηχεί, σαν προσκλητήριο ενότητας, για την παγκόσμια κοινότητα.
Αυτήν την πραγματικότητα, δεν μπορεί να την ακυρώσει και να την αμφισβητήσει, καμία, ξεπερασμένη, αλυτρωτική ή εθνικιστική ανάγνωση, από όπου και αν προέρχεται.
Το Εθνικό μας όραμα, το αναγκαίο, το ταιριαστό, με το μέλλον που μας αξίζει, βρίσκεται, ακριβώς, σε αυτήν, την Οικουμενική παραδοχή του Ελληνισμού.
Εκεί, βρίσκεται η αφετηρία, μιας συμπαγούς και αναγεννησιακής Εθνικής πολιτικής, στην αξιοποίηση του διαχρονικού πλούτου της Παιδείας μας, με πρεσβευτές, τα εκατομμύρια Ελληνογενών πολιτών του κόσμου,
Η Ελλάδα, εντός και εκτός συνόρων, είναι σημείο αναφοράς, για ολόκληρο τον κόσμο.
Και κρινόμαστε, αυστηρά, από τον τρόπο, με τον οποίο, εμείς πρώτοι, οι εντός των συνόρων Έλληνες, αντιλαμβανόμαστε την ιστορική μας ευθύνη.
Επιμένω, συνεπώς, Kυρίες και Kύριοι, ότι, χωρίς, το εθνικό όραμα και τη στρατηγική, που θα το ενεργοποιήσει, η Ελλάδα, δεν θα βγει από το τούνελ.
Γιατί, χωρίς εθνικό όραμα, δεν έχεις στόχους. Δεν μπορείς να δεις το αύριο και την μεγάλη εικόνα.
Χωρίς εθνικό όραμα, δεν έχεις σταθερό προσανατολισμό.
Δεν έχεις απαιτήσεις και διεκδικήσεις.
Είσαι, απλώς, έωλος στην καταιγίδα της παγκόσμιας αλλαγής και ευάλωτος στις διαθέσεις των άλλων.
Και η Ελλάδα μας έχει ανάγκη να ενώσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, στηριγμένη στις Αρχές και Αξίες, που αυτή, εισήγαγε, στον παγκόσμιο Πολιτισμό.
Ο κόσμος μας κινείται με τεκτονικές δονήσεις.
Οι αλλαγές που φέρνει η επιστημονική εξέλιξη και οι συνεχείς τεχνολογικές επαναστάσεις, αλλάζουν τα πάντα.
Αλλάζουν το προσδόκιμο της ζωής και τη διάρκεια του παραγωγικού κύκλου του ανθρώπου.
Αλλάζουν τη φύση της ανθρώπινης εργασίας, με τη ραγδαία εισαγωγή της ρομποτικής στην παραγωγική διαδικασία.
Αλλάζουν τον τρόπο ζωής μας. Tη σχέση μας με την επικοινωνία. Tη φύση των μετακινήσεων. Tο εύρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Tο περιεχόμενο των Αξιών μας. Tην αντίληψη της ανθρωπότητας, για τις σχέσεις και την οικογένεια.
Αλλά, δεν είναι μόνο, βέβαια, η τεχνολογική εξέλιξη, που προκαλεί σεισμικές αλλαγές στον κόσμο μας. Μπροστά μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ένα νέο διεθνές στερέωμα.
Μία παγκόσμια πραγματικότητα, όπου, το μονοπολικό κόσμο, που διαδέχτηκε την εποχή του ψυχρού πολέμου, τον έχει αντικαταστήσει, ένας πολύ-πολικός κόσμος, με νέους πρωταγωνιστές.
Μία παγκόσμια πραγματικότητα, όπου, το χάσμα, μεταξύ, των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, μεγαλώνει το κύμα της παγκόσμιας μετανάστευσης.
Μία παγκόσμια πραγματικότητα, που αναβιώνουν εθνικισμοί, τη στιγμή, όπου, η εμβάθυνση της διεθνούς συνεργασίας είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
Όπου, η πολιτισμική σύγκρουση, δημιουργεί, νέες, ασύμμετρες απειλές, στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και στην εσωτερική ασφάλεια και συνοχή των κοινωνιών μας.
Και, όπου η αναταραχή, η ρευστότητα και η αυξανόμενη ένταση, σε περιφερειακό επίπεδο, συντηρούν επικίνδυνες συγκρούσεις για την παγκόσμια ασφάλεια και καλλιεργούν το έδαφος για νέες.
Σε αυτή, λοιπόν, την εποχή, που θυμίζει κινούμενη άμμο,
μέλλον, έχουν, μόνο, τα έθνη, που έχουν στρατηγική για το μέλλον. Τα έθνη, δηλαδή, που ξέρουν τι αναζητούν και τι θέλουν να πετύχουν.
Τα έθνη, που έχουν συνειδητοποιήσει, ότι οι προκλήσεις, έχουν υπαρξιακό χαρακτήρα, σε ένα κόσμο, όπου, τα σύνορα είναι ανοικτά και όλοι ανταγωνίζονται, σκληρά, για τις ίδιες πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Μέλλον έχουν, μόνο, τα αποφασισμένα έθνη. Τα έθνη με ισχυρή φιλοδοξία και σταθερό προσανατολισμό.
Οι χώρες, που γνωρίζουν, πώς να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και πως να κινητοποιήσουν, με εξωστρέφεια, το σύνολο, των άυλων και υλικών τους περιουσιακών στοιχείων.
Κυρίες και Κύριοι,
Απέναντι σε αυτές τις νέες, παγκόσμιες συνθήκες, η Ελλάδα, μαστιζόμενη, από τον αγώνα επιβίωσης, που δίνουν, τα συστήματα και οι νοοτροπίες, που την οδήγησαν στην πολύπλευρη πτώχευση, αγωνίζεται να βρει μια στρατηγική Εθνικής επιβίωσης.
Δεν αποκτήσαμε Eθνική στρατηγική, όταν, έπεφταν τα τείχη του Ψυχρού Πολέμου.
Όταν, το διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο άρχισε να περνάει, με ευκολία, τα εθνικά μας σύνορα.
Όταν, η επικοινωνιακή επανάσταση άλλαξε τη δομή της παραγωγής και τη φύση της οικονομίας.
Δεν αποκτήσαμε εθνική στρατηγική, για τη θέση μας, στην Ενωμένη νομισματικά και οικονομικά Ευρώπη.
Για την αξιοποίηση, σε βάθος χρόνου, της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φαινομένου και της δημογραφικής κρίσης,
Και, τώρα, αγωνιζόμαστε, υπό πολύ αντίξοες συνθήκες, να επινοήσουμε μια στρατηγική, για την αναγέννηση της εθνικής μας παραγωγής.
Για την θέση της Πατρίδας μας, σε ένα περιφερειακό περιβάλλον, που βρίσκεται σε κατάσταση επικίνδυνης αστάθειας.
Σε ένα περιφερειακό περιβάλλον, όπου, ο γείτονάς μας επιδιώκει την αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών, που διέπουν, τη μεταξύ μας σχέση και το status quo στο Αιγαίο.
Με το δεδομένο, λοιπόν, ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια ο κόσμος μας έχει αλλάξει, τουλάχιστον, τρεις φορές και ότι η χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, πορεύεται σε ισχυρούς ανέμους, δεν θα έπρεπε να απορεί κανείς, γιατί, βρισκόμαστε, σήμερα, σε αυτή τη θέση.
Σε ποια θέση ;
Στη θέση, να μην μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Να τρέχουμε, συνεχώς, πίσω από τις εξελίξεις. Να μη μπορούμε να αξιοποιήσουμε, ενεργητικά, τον πλούτο, αυτής, της χώρας. Να χάνουμε το ταλέντο και τα νιάτα του λαού μας. Να μη μπορούμε, με ελευθερία, να σχεδιάσουμε το μέλλον του Έθνους μας.
Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητοί φίλοι,
Όλα αυτά τα χρόνια, που ταξιδεύω ανά τον κόσμο, προσπαθώντας,
στο μέτρο των δυνάμεων μου, να συσπειρώσω δυνάμεις, για την ανάδειξη των Αξιών του Πολιτισμού μας, έχω, πολλές φορές τονίσει, ότι για την έξοδο από την κρίση, δεν αρκεί, να βελτιώσουμε τα μακροοικονομικά μας ή να απεγκλωβιστούμε από τα μνημόνια.
Το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα, θα ήταν, να χάσουμε, πάλι, τη θέση μας από το τρένο των εξελίξεων.
Να χάσουμε και πάλι, το δικαίωμα, να συμμετάσχουμε στις εξελίξεις, που αλλάζουν τον κόσμο μας.
Την χρεωκοπία, μπορεί, να την αφήσουμε πίσω μας.
Την υστέρηση, όμως, θα τη βρίσκουμε πάντοτε μπροστά μας.
Πρέπει, συνεπώς, βρούμε άμεσα, το σταθερό σημείο, που θα μας ενώσει, ως έθνος και πάνω, εκεί, να χτίσουμε.
Ο ελληνικός λαός χρειάζεται τις Αξίες, που θα τον συσπειρώσουν. Την κατεύθυνση, που θα του δώσει ελπίδα. Tην προοπτική που θα τον εμπνεύσει.
Γιατί, κανείς και ποτέ, δεν άλλαξε το παρόν και το μέλλον του με κεφάλι κάτω.
Κανείς και ποτέ, δεν μπόρεσε, να φτάσει το στόχο, χωρίς, να ξέρει, ποιος είναι ο στόχος.
Και η Ελλάδα χρειάζεται, περισσότερο, από τη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, τον εθνικό στόχο και την στρατηγική, για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Και, ίσως, Κυρίες και Κύριοι,
Το πιο πολύτιμο, συγκριτικό πλεονέκτημα, που έχουμε είναι, ότι είμαστε ένα οικουμενικό Έθνος.
Στην πιο οικουμενική εποχή της ανθρωπότητας, μέχρι τώρα, είμαστε το κατεξοχήν οικουμενικό Έθνος. Ένα έθνος, δηλαδή, που είναι απλωμένο με τους ανθρώπους, τις ιδέες και τις Αξίες του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Γιατί, είμαστε, ίσως, το μοναδικό έθνος στον κόσμο, όπου, η έννοια Ελληνισμός, δεν αναφέρεται, απλώς, σε ένα Έθνος, που είναι διάσπαρτο, σε όλον τον κόσμο, αλλά και σε ένα σύστημα Αξιών.
Σε ένα σύστημα Αξιών, που έχει οικουμενική διάσταση, αλλά και διαχρονική σημασία.
Σε μία εξαιρετικά, λοιπόν, ρευστή, εποχή, όπου, αυτοί που μπορούν να χτίσουν γέφυρες συνεργασίας, κερδίζουν και πρωταγωνιστούν.
Kερδίζουν και πρωταγωνιστούν, αυτοί, που μπορούν και διασυνδέονται καλύτερα, με τα κέντρα παραγωγής νέων ιδεών, εξελίξεων και επενδυτικού κεφαλαίου.
Το οικουμενικό απόθεμα και αποτύπωμα των Ελλήνων είναι πλούτος.
Είναι η υπεραξία μας. H βιώσιμη πλουτοπαραγωγική πηγή μας. Tο στοιχείο, που μας διαφοροποιεί. Tο σταθερό σημείο, που μπορεί να μας ενώσει και πάνω στο οποίο, μπορούμε να ξαναχτίσουμε το αύριο της Ελλάδας.
Αρκεί, βέβαια, να αντιμετωπίσουμε, με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο, το κεφάλαιο, που λέγεται Οικουμενικός Ελληνισμός.
Να συνειδητοποιήσουμε, ότι η δυναμική και σχεδιασμένη αξιοποίηση του Οικουμενικού Ελληνισμού είναι η αφετηρία που διαθέτουμε, για να ξαναγίνουμε επίκαιροι.
Nα αποκαταστήσουμε τη φήμη της Πατρίδας μας.
Nα αυξήσουμε την Aξία του Εθνικού μας Προϊόντος.
Nα προσελκύσουμε επενδύσεις, που θα μείνουν.
Nα μαγνητίσουμε το ανθρώπινο δυναμικό που χρειαζόμαστε.
και να προωθήσουμε τους στόχους της εξωτερικής μας πολιτικής.
Αρκεί, βέβαια, να αποκτήσουμε τη στρατηγική, που θα υπηρετήσει, με συνέπεια το στόχο, αυτό.
Πρώτο βήμα, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η συνειδητοποίηση, κυρίως, από την πλευρά της οργανωμένης Πολιτείας, ότι δεν είμαστε ένα έθνος 11 εκατομμυρίων, αλλά, 20 εκατομμυρίων ψυχών, που ζουν σε όλο τον κόσμο.
Και ακόμα περισσότερων, γιατί, ο Ελληνισμός χτυπάει στο μυαλό και στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο, ανεξαρτήτως, εθνικής καταγωγής.
Από αυτήν την πληθυσμιακή βάση, πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια, για την εθνική ανασυγκρότηση.
Και, αυτό είναι, το μέγεθος των ανθρωπίνων πόρων, που έχει, ο εν δυνάμει Ελληνισμός, στη διάθεσή του, για να επιβιώσει και να διακριθεί και πάλι, στην παγκόσμια εποχή.
Πρόταση 1. : Με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβέρνησης, των απανταχού πρεσβευτικών και προξενικών Αρχών και σε συνεργασία, με όλες τις ενεργές συλλογικότητες του απόδημου Ελληνισμού, αλλά και σε συνεργασία, με κάθε ενδιαφερόμενο, μέσω, του Διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, να δημιουργηθεί, για πρώτη φορά ένα Εθνικό Μητρώο Ελληνισμού.
Πριν κάνουμε σχέδια για το μέλλον, πρέπει να μάθουμε, πόσοι είμαστε, ποιοι είμαστε, που ζούμε και αν είμαστε, όλοι σύμφωνοι, να εργαστούμε, ανιδιοτελώς, για την Ελλάδα.
Δεύτερο βήμα είναι, να δημιουργήσουμε την εθνική αφήγηση, η οποία, θα συσπειρώσει το Ελληνικό, Οικουμενικό Έθνος και θα επιτρέψει, σε όσους ανθρώπους, ανά τον κόσμο, νιώθουν Έλληνες, να βρουν το ρόλο και την αποστολή τους, σε μία προσπάθεια Εθνικής ανασυγκρότησης.
Αρκεί, μόνο, να διατυπώσουμε την εθνική μας φιλοδοξία.
Να επικοινωνήσουμε τις Αξίες μας. Να μιλήσουμε, για το τι μπορούμε να προσφέρουμε, ως έθνος, στη σύγχρονη εποχή.
Αρκεί, α εκπέμψουμε το μήνυμα. Να δώσουμε το στίγμα μας. Να ανάψουμε και πάλι, «το φάρο της Αλεξάνδρειας», για να δηλώσουμε, ότι είμαστε και πάλι παρόντες, στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Αρκεί, ο Ελληνισμός να εκπέμψει το μήνυμά του, για τον 21ο αιώνα, για να αρχίσουν, να ενεργοποιούνται οι πρεσβευτές που διαθέτουμε ανά τον κόσμο και να χτίζονται οι γέφυρες, που θα ξαναβάλουν την Ελλάδα στην οικουμενική της τροχιά.
Πρόταση 2. : Να θεσπιστεί, με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και την στήριξη, όλων των Κομμάτων της Βουλής, Γενική Γραμματεία Οικουμενικού Ελληνισμού, στελεχωμένη από εκπροσώπους των Υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας, Πολιτισμού, Παιδείας, Τουρισμού, Ναυτιλίας και Οικονομικών, η οποία θα ασχοληθεί, όχι μόνο, με τη συγκρότηση του Εθνικού Αφηγήματος, που θα κινητοποιήσει τον Οικουμενικό Ελληνισμό, αλλά και θα υποστηρίξει έμπρακτα τους νέους απόδημους, τους περισσότερους από μισό εκατομμύριο Έλληνες, που έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης.
Αν δεν εργαστούμε για να εμπνεύσουμε και να στηρίξουμε, σε λίγο, η εντός των συνόρων Ελλάδα, θα είναι μια εσωστρεφής και αποκομμένη από τα παιδιά της, οντότητα.
Τρίτο βήμα είναι, να δώσουμε, επιτέλους, βήμα και λόγο στον Οικουμενικό Ελληνισμό.
Σε μία χρονική στιγμή, που η Ελλάδα έχει ζωτική ανάγκη, τον πολλαπλασιασμό των εθνικών της δυνάμεων, δεν είναι δυνατόν, να συζητάμε, ακόμα, σε αυτή τη χώρα, την απόκτηση του δικαιώματος της ψήφου από τους Απόδημους Έλληνες.
Σε μία εποχή, που η τύχη της Πατρίδας μας εξαρτάται από τη δυναμική της παρουσία στην παγκόσμια οικονομία και στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων, το λιγότερο, που θα μπορούσαμε να κάνουμε, είναι, να αποκτήσουν οι Απόδημοι Έλληνες το δικαίωμα της ψήφου.
Η ουσιαστική και η ζωτική πρόκληση είναι, να καταφέρουμε, να πείσουμε τους Έλληνες του εξωτερικού και όσους, νιώθουν Έλληνες, να γίνουν συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι, για την αναγέννηση του τόπου μας.
Πρόταση 3. : Επειδή το θέμα χρονίζει και υπάρχουν ετερόκλητες απόψεις στο προσκήνιο, θα πρέπει το Κοινοβούλιο να εξετάσει σε βάθος, τις πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Μην λησμονούμε, ότι πέραν, των αποδήμων τρίτης και τέταρτης γενιάς, υπάρχουν και οι νέοι μετανάστες της κρίσης, οι οποίοι διατηρούν και πρέπει να διατηρήσουν, ισχυρή επαφή με τις δημοκρατικές διαδικασίες στην Πατρίδα μας. Πρέπει από κάπου να ξεκινήσουμε και να διευκολύνουμε την εμπέδωση μιας πεποίθησης «ανήκειν», για τους Έλληνες εκτός των συνόρων.
Τέταρτο βήμα. Για την ενεργοποίηση του οικουμενικού Έθνους, είναι η ανάπτυξη στοχευμένων πολιτικών και κινήτρων, για τον επαναπατρισμό και την προσέλκυση ταλαντούχου, ανθρώπινου δυναμικού.
Δεν χρειάζεται, απλώς, να ξαναφέρουμε πίσω, τους επιστήμονες, που χάσαμε, κατά τη διάρκεια της κρίσης. Χρειαζόμαστε τους Έλληνες, που πρωταγωνιστούν, σε διεθνές επίπεδο, στα πανεπιστήμια, στις επιχειρήσεις, στον Πολιτισμό.
Τους χρειαζόμαστε, για να επανασχεδιάσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Να εισάγουμε, νέες ιδέες, για το επιχειρείν.
Να διεθνοποιήσουμε επενδυτικές ευκαιρίες, που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Να χτίσουμε καλύτερες συνεργασίες, με τα κέντρα καινοτομίας του κόσμου.
Τους χρειαζόμαστε, για να μεταδώσουμε, νέα πρότυπα ζωής, στις νέες γενιές και τους Έλληνες που έρχονται.
Πρόταση 4. : Με ευθύνη του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, να δημιουργηθεί διυπουργικός ψηφιακός κόμβος διασύνδεσης, αφενός, νέων οικονομικών μεταναστών και τέκνων αποδήμων, που επιθυμούν, να επαναπατριστούν και αφετέρου, επιχειρήσεων/φορέων του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
Πέμπτο βήμα είναι, να επενδύσουμε, ως Πολιτεία, με σχέδιο και σε βάθος χρόνου, σε όποιο δυναμικό, καινοτόμο και δημιουργικό πομπό διαθέτει ο Ελληνισμός ανά τον κόσμο.
Αρκεί, να αφυπνιστεί η Ελληνική Πολιτεία και να αντιληφθεί, ότι κάθε έδρα σπουδών, που μεταδίδει ελληνικές Αξίες.
Kάθε μουσείο, που φιλοξενεί την κληρονομιά μας.
Kάθε ιεραποστολή της εκκλησίας μας στην Αφρική, που μεταδίδει την πίστη μας.
Kάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία, που αναδεικνύει το εθνικό μας προϊόν στον κόσμο.
Kάθε έκθεση, γεγονός και θεσμό που εστιάζουν στην αρχαία και τη σύγχρονη ταυτότητα μας.
Kαι κάθε εστιατόριο, ακόμα, που διαφημίζει τη διατροφή μας, είναι τα θεμέλια, πάνω στα οποία, καλούμαστε να χτίσουμε, τη μόνη Ελλάδα που έχει «τύχη».
Την Ελλάδα του κόσμου.
Πρόταση 5.: Επειδή το κράτος, λόγω κρίσης ασθμαίνει, ας αναλάβει την πρωτοβουλία η Πολιτεία, μέσα από φορολογικά και ηθικά κίνητρα, να κινητοποιήσει εύρωστες δυνάμεις δωρητών και κοινωνικών επενδυτών, είτε αυτοί ανήκουν στον εφοπλιστικό κόσμο, είτε στον εμποροβιομηχανικό, είτε είναι μεγάλοι ομογενείς επιχειρηματίες, ώστε, να χρηματοδοτηθεί ένα ολιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης και εκπομπής, μιας υγιούς και δυναμικής «νέας Εθνικής αναπτυξιακής εικόνας», για να κάνουμε την Ελλάδα μας, τον πιο ελκυστικό προορισμό του πλανήτη. Για επενδύσεις, για τουρισμό, για εκπαίδευση, για ευζωία.
Το έκτο βήμα, αφορά, στην ενεργητική αξιοποίηση του πολιτισμικού κεφαλαίου του Ελληνισμού, για να μεγαλώσουμε το βεληνεκές και να ισχυροποιήσουμε τη δύναμη της φωνής του Οικουμενικού Έθνους.
Κυρίες και Κύριοι,
Ο Πολιτισμός της Ελλάδας,
οι Αξίες, που συνθέτουν την ταυτότητά μας,
δεν είναι μουσειακά εκθέματα,
Δεν ανήκουν, μόνο, στο παρελθόν.
Είναι Αξίες, που δίνουν απαντήσεις, σε πολλά σύγχρονα προβλήματα.
Είναι η περιουσία του Ελληνισμού, που είναι, ταυτόχρονα και κτήμα, όλου του κόσμου.
Οι Αξίες του Ελληνισμού εξακολουθούν, να εμπνέουν και να σηματοδοτούν την αληθινή πρόοδο.
Είναι οχήματα, που διαρκώς, κινούν την ανθρωπότητα, προς την καινοτομία και την αλλαγή.
Είναι οι Αξίες, που χτίζουν γέφυρες, μεταξύ, των ανθρώπων.
Πρόταση 6. : Νομίζω πως, όλοι έχουμε βγει σοφότεροι από την Κρίση και, ιδιαίτερα, ο πολιτικός κόσμος. Μια σύμπραξη των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού, στο θέμα της υλοποίησης ενός Εθνικού Σχεδίου Ανάδειξης των Ελληνικών Οικουμενικών Αξιών, ως συστατικού μιας Παγκόσμιας Εναλλακτικής Ειρηνικής και Δίκαιης Παιδείας, είναι πιο εφικτή από ποτέ. Χιλιάδες ενεργοί Πολίτες εργάζονται, ήδη, για τον σκοπό αυτό. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε θεατές όταν ο κόσμος αλλάζει και η τεχνολογία μας επιτρέπει να εκπέμψουμε το μήνυμά μας παντού και αδιαμεσολάβητα.
Το τελευταίο και, ίσως, το πιο σημαντικό βήμα, για να ενεργοποιήσουμε τη δύναμη ενός Έθνους, που είναι οικουμενικό, είναι, να δημιουργήσουμε το κατάλληλο έδαφος, για να δεχτούμε με συνέπεια και σοβαρότητα τη συνεισφορά του Οικουμενικού Ελληνισμού.
Και αυτό, είναι, το πιο σημαντικό βήμα. Γιατί, στο παρελθόν, ως κράτος, έχουμε απογοητεύσει και αποθαρρύνει, όσους, θέλησαν να προσφέρουν από το εξωτερικό.
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, να δείξουμε, ότι έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο, για την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας και να αλλάξουμε, στην πράξη, τις συμπεριφορές και τους θεσμούς, που απαγορεύουν την εξέλιξη του τόπου μας.
Κυρίες και Κύριοι,
Η υπέρβαση της κρίσης και η είσοδος της Ελλάδας, σε μία εποχή βιώσιμης ανάπτυξης και σταθερότητας, δεν χρειάζεται, μόνο, τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και το κράτος.
Χρειάζεται, πάνω από όλα και μία μεταρρύθμιση, για το πως αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας με τον κόσμο.
Μία μεταρρύθμιση, για το πως, αξιοποιούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας και για το πώς, τοποθετούμεθα, στρατηγικά, στο παγκόσμιο περιβάλλον.
Όλα, αυτά, τα χρόνια και τις δεκαετίες, που προηγήθηκαν της κρίσης, πορευθήκαμε, εν μέσω, παγκόσμιων αλλαγών, χωρίς, προσανατολισμό. Χωρίς στρατηγική, Χωρίς εθνική αφήγηση.
Πορευθήκαμε, με εσωστρέφεια και κοιτάζοντας το παρελθόν, αντί,
να κοιτάζουμε κατάματα τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Τώρα, σε ένα ιδιαίτερα ασταθές και επικίνδυνο, διεθνές περιβάλλον.
Τώρα, που είναι επιτακτικό, όσο ποτέ, να ανακτήσουμε την Εθνική μας πρωτοβουλία και φιλοδοξία, οφείλουμε, να αποκτήσουμε Εθνική στρατηγική, για τη θέση μας στον κόσμο.
Οφείλουμε να αξιοποιήσουμε με εξωστρέφεια, τη μεγαλύτερη υπεραξία που διαθέτουμε.
Και, αυτή, δεν είναι η γεωγραφική μας θέση, το κλίμα μας ή η απόκτηση ενεργειακών πόρων.
Η υπεραξία που έχουμε, είναι, ότι είμαστε ένα οικουμενικό έθνος.
Και εάν αξιοποιήσουμε την υπεραξία μας με ενότητα, συνέπεια και στόχευση, η Ελλάδα θα αποκτήσει φίλους, πρεσβευτές, συνεργάτες, επενδυτές, καταναλωτές.
Θα δυναμώσει η φωνή, η παρέμβαση, η επιρροή, η φήμη της Πατρίδας.
Θα μπορέσουμε, επιτέλους, με αφετηρία τον Απόδημο Ελληνισμό,
που είναι αναπόσπαστο μέρος του Εθνικού μας σώματος, να απευθυνθούμε, σε παγκόσμια κοινά, για να πετύχουμε τις Εθνικές μας φιλοδοξίες.
Ας το αξιοποιήσουμε, επιτέλους, αυτό, το πλεονέκτημα, για να γίνουμε ελκυστικοί.
Ας σταματήσουμε την εθνική γκρίνια, την εσωστρέφεια, την συνωμοσιολογία.
Την συμπεριφορά ενός μικρού παιδιού που πιστεύει, ότι όλος ο κόσμος του χρωστάει.
Ο κόσμος ήταν και θα είναι ο φυσικός μας χώρος.
Από εκεί, λοιπόν, προτείνω, ότι πρέπει να ξεκινήσουμε, για να ξαναφτιάξουμε το σπίτι μας.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.