Αυτές οι γραμμές γράφονται λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του 11ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατιας. Ήταν ομολογουμένως ένα συνέδριο που όμοιο του δεν έχουμε ξαναδει στην Ελλάδα. Ένα συνέδριο που δίνει ένα πολύ καλό δίδαγμα, ένα πολύ καλό παράδειγμα για το μέλλον. Με δυο λόγια, ηγέτης δεν είναι αυτός που ακολουθεί τους ψηφοφόρους. Ηγέτης είναι αυτός που τους καθοδηγεί. Δεν είναι αυτός που με τα λόγια και τις πράξεις του χαϊδεύει τους πολίτες, αλλά αυτός που τους εκπαιδεύει λέγοντας τους αλήθειες.
Εν ολίγοις η πολιτική έχει έναν πολύ σημαντικό παιδευτικό ρόλο. Εξάλλου όλοι αυτοί που αναμασούν την καραμέλα για το κακό πολιτικό σύστημα των 40 χρόνων της μεταπολίτευσης που «μας κατέστρεψε», ουσιαστικά σε αυτόν τον πυρήνα κριτικής εστιάζουν: Αντί να καθοδηγήσει το λαό σε ένα νέο μοντέλο υγιούς ανάπτυξης, αντί να τον εκπαιδεύσει στην υιοθέτηση νέων υγιών απαιτήσεων, νοοτροπιών και αντιλήψεων που αποτελούσαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την αλλαγή πορείας και την αποτροπή της επερχόμενης καταστροφής, προτίμησε να ακολουθεί και να χαιδεύει βαθιά ριζωμένες παθογένειες, που οδηγούσαν νομοτελειακά εκεί.
Αυτή η κριτική έχει βάση. Και φυσικά δεν αφορά μόνο όσους κυβέρνησαν αλλά κυρίως όσους αντιδρούσαν σε οποιαδήποτε αλλαγή προωθήθηκε οποτεδήποτε μπήκε στην άκρη το πολιτικό κόστος. Και όλοι αυτοί που φωνάζουν για τους «κακούς παλιούς» που μας κατέστρεψαν 40 χρόνια, είναι οι πρώτοι που αγωνίζονταν διαχρονικά όχι μόνο για να μην τολμήσει κανείς και στρίψει το τιμόνι όταν πηγαίναμε γκαζωμένοι στο λάθος δρόμο, αλλά, αντίθετα, για να πατήσουμε πιο δυνατά το γκάζι…
Θα με ρωτήσετε εύλογα: Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας; Η απάντηση συνοψίζεται σε 2 λέξεις. Στον παιδευτικό ρόλο της πολιτικής, που είχε εν πολλοίς ξεχαστεί κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Αυτός ο ξεχασμένος παιδευτικός ρόλος της πολιτικής μπήκε ξανά στο προσκήνιο στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί το 11ο Συνέδριο της ΝΔ και τα προσυνέδρια που προηγήθηκαν χαρακτηρίστηκαν από πολλές καινοτομίες. Καινούρια πράγματα για την Ελλάδα και το πολιτικό μας σύστημα.
Πρώτα από όλα διάλογος ανοιχτός για θέματα της καθημερινότητας, θέματα καυτά, θέματα που για πολλά χρόνια αποτέλεσαν ταμπού. Ομιλητές που δεν θα περίμενε κανείς να δει σε κομματικές εκδηλώσεις. Διάλογος ουσιαστικός και εξαντλητικός με τη συμμετοχή ανθρώπων που δεν ακούστηκαν ποτέ από το πολιτικό μας σύστημα. Χωρίς κραυγές και συνθήματα. Χωρίς θεωρητικολογίες. Και το πιο βασικό: 15 συγκεκριμένα κεντρικά πολιτικά ερωτήματα για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας που μπήκαν σε ψηφοφορία με κάλπη. Δηλαδή οι σύνεδροι με την ψήφο τους διαμορφώνουν το αυριανό κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Όλα αυτά δείχνουν ένα κόμμα που αλλάζει. Ένα κόμμα που ανοίγει τις πόρτες του σε ανθρώπους που μέχρι πρότινος ούτε πλησίαζαν. Ένα κόμμα που μέσα στον φάκελο του συνεδρίου εκτός από το πρόγραμμα των ομιλιών και τις προτάσεις του έδωσε σε όλους τους συνέδρους και τον οικονομικό του απολογισμό, ο οποίος μάλιστα έχει αναρτηθεί και στο διαδίκτυο. Αυτός είναι και ο ορισμός του παιδευτικού ρόλου. Ένα κόμμα που δεν δίνει εύκολες υποσχέσεις, δεν χαϊδεύει παθογένειες, αλλά αντίθετα δίνει πρώτο το παράδειγμα των αλλαγών που θέλει να προωθήσει. Μιλάει για αξιολόγηση και αξιοκρατία και το κάνει πρώτα πράξη στα ίδια τα στελέχη του με το ηλεκτρονικό μητρώο στελεχών. Μιλάει για λειτουργικότερο κράτος φτιάχνοντας πρώτα ένα λειτουργικότερο κόμμα. Μιλάει για διαφάνεια ξεκινώντας από τα οικονομικά του ίδιου του κόμματος. Μιλάει για εξωστρεφή και ανοιχτή οικονομία ξεκινώντας από το να κάνει πρώτα τη Νέα Δημοκρατία πιο εξωστρεφή και ανοιχτή στην κοινωνία!
Για αυτό το 11ο Συνέδριο δεν σφράγισε μόνο την ενότητα, την ετοιμότητα, την αξιοπιστία και την αποφασιστικότητα να αλλάξουμε την Ελλάδα. Τη μία Ελλάδα, την Ελλάδα όλων μας, την Ελλάδα που αξίζουμε! Το 11ο συνέδριο έβαλε ξανά με επιτυχία στο προσκήνιο τον παιδευτικό ρόλο της πολιτικής. Προετοιμάζοντας έτσι την πρώτη ημέρα της ΜΕΤΑ-μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Αποδεικνύοντας ότι η Νέα Δημοκρατία παραμένει το πιο νέο, μεγάλο, λαϊκό, κόμμα που βρίσκεται διαχρονικά στη σωστή μεριά της ιστορίας παίρνοντας τολμηρές, μεγάλες εθνικές αποφάσεις. Το κόμμα που ενώνει, καινοτομεί, βλέπει μπροστά, και δικαιώνεται, γιατί η ειλικρίνεια και η υπευθυνότητα πάντα, στο τέλος, κερδίζουν τον λαϊκισμό.