Εσφαλμένες αποδείχθηκαν, σε όλα ανεξαιρέτως τα πεπραγμένα όλων των δεκαετιών μέχρι σήμερα, όλες εκείνες οι κατ’ επανάληψιν προβαλλόμενες και ακολούθως μονίμως διαψευδόμενες πολιτικές απόψεις, ελπίδες, ευχές και διαδοχικές δοκιμές, για την επίτευξη συμφωνίας συμβιβασμού «αμοιβαίου οφέλους», «win-win situation» και τουρκιστί «kazan-kazan», με την Τουρκία, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στο Αιγαιακό. Αυτό θα έπρεπε ήδη ν’ αποτελεί πια, το αδιάψευστο και κοινά αποδεκτό απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο, πραγματικό Κεκτημένο και την ασφαλέστερα γνωστότατη απ’ όλους βιωμένη εμπειρία των διαχρονικών σχέσεων του Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας) με την Τουρκία. Κεκτημένο 100% βεβαιότητας, όντως κυρίαρχα αναλλοίωτο δεδομένο, βάσει του οποίου και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του, πρέπει, οφείλει και έχει καθήκον να ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ο Ελληνισμός (από κοινού το ελλα-δικό μας και το κυπριακό μας κράτος) την Πανεθνική Στρατηγική του.
Κεντρικός πυρήνας του σφάλματος ήταν και είναι (και ενδέχεται να εξακολουθήσει ομοίως αδιόρθωτη) η λάθος ανάγνωση της Τουρκίας: Η άγνοια, η υποτίμηση, η ανεπαρκής αντίληψη, η «εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια» παραποίηση της πραγματικότητας, οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες, η διανοητική αδυναμία αντίληψης και η - λόγω δειλίας ή και φοβικών συνδρόμων - ηθελημένη παράβλεψη, εθελοτύφλωση και αποσιώπηση τής μονίμως ανθελληνικής Τουρκικής Στρατηγικής.
- Η Τουρκία απέδειξε διαχρονικά στην πράξη ότι: Όποιες κι αν κυβερνούν στην Άγκυρα, εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, αμιγώς κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, ή κεμαλο-ισλαμικές, ή αμιγώς ισλαμικές κυβερνήσεις, σταθερά, υπομονετικά, επίμονα, ανυποχώρητα και αταλάντευτα, ακολουθούν και «φέτα-φέτα» υλοποιούν την ίδια στρατηγική εναντίον Κύπρου και Ελλάδος. Είναι ο παλαιότερα επακριβώς ονομασθείς Τουρκικός Επεκτατισμός.
- Με πρώτο εδαφικό επίτευγμα και καυχησιά του την στρατιωτική εισβολή το 1974 στην Κύπρο, την έκτοτε κατοχή των βόρειων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και την κλιμακούμενη επεκτατική βουλιμία εναντίον των ελλα-δικών μας νησιών του Αιγαίου.
Διαρκώς ατιμώρητος και από παντού θωπευόμενος ο τουρκικός επεκτατισμός, έδωσε στην Άγκυρα την αυτοπεποίθηση ν’ αναπτύξει επιπλέον την Νεο-οθωμανική της Στρατηγική στο Κουρδιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη, και με εμπράκτως υλοποιούμενη επιρροή και παρουσία σε χώρες της Αφρικής. Φθάνοντας να ορέγεται πλέον και φωναχτά, διά στόματος Ερντογάν, τα «σύνορα της καρδιάς» της, τις «γαλάζιες πατρίδες» της στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι ακόμη και την Ιερουσαλήμ τής προ του 1918 Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...
- Αυτομαστιγούμενη (διά της γραφίδος Νταβούτογλου) για τον ρόλο του Επιτήδειου Ουδέτερου που έπαιξε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξαιτίας του οποίου οδύρεται ότι έχασε την ευκαιρία να αρπάξει τότε τα Δωδεκάνησα και τ’ άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ορθώνει την τελευταία εικοσαετία με τον Ερντογάν την απαίτησή της να καταστεί «διεθνούς εμβέλειας σκακιστής», αρμέγοντας από Δύση και Ανατολή, από Ρωσία και ΗΠΑ και ΕΕ, διεκδικώντας κιόλας να αναγνωριστεί ηγέτιδα των όπου γης μουσουλμάνων και ισλαμιστών.
Εναντι αυτής της Τουρκίας, έχουσας αυτήν σταθερά κι απαρέγκλιτα υλοποιούμενη κι όχι κάποιαν άλλη στρατηγική, θα πρέπει να κρίνεται η πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου. Όπως επίσης και οι προτάσεις - εισηγήσεις πολιτικής που προβάλλουν και προτείνουν η καθεμιά από τις άλλες κομματικές δυνάμεις σε Αθήνα και Λευκωσία. Πρωτίστως στο Κυπριακό και συνάμα στα ελλαδο-τουρκικά. Και γεγονός είναι ότι απευθύνονται προς την Τουρκία σαν να μην ξέρουν τι είναι η Τουρκία.
- Το έδειξαν και μόλις πρόσφατα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης. Που φαντασιώνονται κιόλας ότι η λεγόμενη Διεθνής Κοινότητα και ο Γ.Γρ. του ΟΗΕ θα στέρξουν να πείσουν την «καλή θέληση» της Τουρκίας να... σεβαστεί τις περί Κύπρου αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ και να ανακρούσει πρύμναν από την απαίτησή της για νομιμοποίηση του κατοχικού της ψευδοκράτους στα σκλαβωμένα επί 50 χρόνια από τον τουρκικό Αττίλα εδάφη της Κύπρου.
- Η δε εν Κύπρω αντιπολίτευση, τύπου ΑΚΕΛ και ΔηΣυ, με περισσότερη «στραβάρα» για το τι εστί Τουρκία, ονειρεύονται ακόμη και προτείνουν φορτικά να... καλοπιάσουν την Άγκυρα με την «συνταγή» την οποία κληρονόμησαν από τα λόγια του αείμνηστου Δ. Χριστόφια της 3.1.2019: «Είπα στον κ. Αναστασιάδη ότι οι υδρογονάνθρακες είναι το δικό μας λουκούμι, το οποίο κρατάς στα χέρια σου […] Κάνε την Τουρκία να ανοίξει το στόμα της και να το πάρει το λουκούμι»…
Δεν ακούν μήπως; Δεν διαβάζουν ίσως σωστά; Δεν καταλαβαίνουν άραγε τι λέει, τι κάνει, τι μεθοδεύει η Άγκυρα; Είκοσι δύο χρόνια ήδη στην εξουσία ο επίδοξος νεο-σουλτάνος Ερντογάν είναι πλέον ορθάνοιχτο βιβλίο. Απολύτως ευανάγνωστος και προβλέψιμος.
- Με δύο πρωτίστως καθοδηγητικές σκέψεις στο μυαλό του, καραδοκώντας ενεργητικά για τις όποιες ευκαιρίες διαμορφωθούν, ώστε να προελάσουν οι νεο-οθωμανικές του επιδιώξεις:
- Πρώτη σκέψη Ερντογάν, ως μάθημα - πάθημα προς αποφυγήν - τα ολέθρια σφάλματα των Νεοτούρκων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-1918, που οδήγησαν στην διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
- Δεύτερη σκέψη Ερντογάν, ως μάθημα - υπόδειγμα περαιτέρω επιτυχίας, το μέγα επίτευγμα του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ), δηλαδή η επιδέξια αξιοποίηση 1920-1922 τής τότε σφοδρής αντιπαράθεσης μεταξύ της νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης των Μπολσεβίκων του Λένιν αφ’ ενός και των Δυτικών, Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών και Αμερικανών νικητών του Α΄ Παγκ. Πολέμου, αφ’ ετέρου.
Και, μάλιστα, όλ’ αυτά δεν αποτελούν ευφάνταστες εκτιμήσεις και πιθανολογούμενες από τρίτους αποκρυπτογραφήσεις της τουρκικής πολιτικής. Αλλά είναι, σε σύνοψη, τα όσα λέει και ξαναλέει και δημοσίως διακηρύσσει κατ’ επανάληψιν εντός Τουρκίας ο ίδιος ο Ερντογάν. Όλως ιδιαιτέρως εντατικότερα το τελευταίο διάστημα, απέναντι στον συνεχιζόμενο πόλεμο του Ισραήλ με τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, τους Χούτι και το Ιράν. Με τα «σύνορα της καρδιάς» του στα εκεί εδάφη τής μέχρι το 1918 οθωμανικής επικράτειας.
- Ούτε και ως προς αυτά αποδεικνύεται «απρόβλεπτος» ο Ερντογάν. Χαρτί και καλαμάρι, ήσαν όλα λεπτομερώς γραμμένα στο στρατηγικό κοράνι των νεο-ισλαμιστών του, από πριν ανέλθουν στην εξουσία, διά χειρός του στρατηγικού του «μέντορα» Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» που εξέδωσε το 2001, όταν ακόμη μεσουρανούσε κιόλας η στενότατη συμμαχία Τουρκίας - Ισραήλ.
Οφείλουν επιτέλους Αθήνα και Λευκωσία, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης και όλες οι κομματικές ηγεσίες ν’ ανοίξουν τα μάτια τους. Πρώτιστο καθήκον, να δουν κατάματα την ολοφάνερη και κραυγάζουσα τις νεο-οθωμανικές επιδιώξεις της τουρκικής πολιτική. Να πάψουν να αυτοκοροϊδεύονται. Και κατεπειγόντως να ορθώσουν την αναγκαία υλοποίηση αποτελεσματικής στρατηγικής του Ελληνισμού για την απόκρουσή της. Οι ευκαιρίες και οι συγκυρίες προσφέρονται για όλους όσοι έχουν την ικανότητα να προπαρασκευάζονται με επάρκεια και να καραδοκούν με αποφασιστική επιδεξιότητα.