Μεταξύ των δύο λέξεων Α(στυ)νομία και Ανομία υπάρχει μία συλλαβή διαφορά. Η διαφορά όμως μεταξύ των δύο εννοιών που αντιπροσωπεύουν αυτές οι δύο λέξεις, γίνεται τεράστια όταν ο επίσημος θεσμός του δημοκρατικού πολιτεύματος που εγγυάται τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα κάθε πολίτη της Χώρας ανέχεται έκνομες ενέργειες, οι οποίες προσβάλλουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Και, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι περιπτώσεις για τις οποίες η Ελληνική Αστυνομία επικρίνεται, από ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, για πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων της.
Όταν, για παράδειγμα, στο κέντρο της πρωτεύουσας της Χώρας στήνονται οδοφράγματα, φωτιές, καταστρέφεται δημόσια περιουσία και κινδυνεύει η ασφάλεια πολιτών και οι εντολές που δίνονται από την αστυνομία είναι να απαγορεύει περιπολικά να κατευθυνθούν στο σημείο που τελούνται έκνομες ενέργειες, τότε η αστυνομία εκτελεί πλημμελώς τα καθήκοντα της δείχνοντάς ανοχή στην ανομία.
Όπως, επίσης, και όταν ένας αστυνομικός εγκλωβίζεται στο περιπολικό του και πυροβολεί στον αέρα για να σώσει τη ζωή του από πλήθος ατόμων που του επιτίθενται με μολότοφ και για το λόγο αυτό συλλαμβάνεται, χωρίς πρώτα να διεξαχθεί η κατά νόμο προβλεπόμενη έρευνα ως προς τη νόμιμη ή παράνομη χρήση του όπλου.
Η έννοια της ανομίας στις επιστήμες της κοινωνιολογίας και της εγκληματολογίας, συνδέεται άμεσα με την έννοια της κοινωνικής αποδιοργάνωσης, η οποία μαρτυρά μία οξυμένη κρίση αξιών που είναι διάχυτη στις δομές μιας κοινωνίας.
Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανομίας και κοινωνικής αποδιοργάνωσης, η οποία καταλύει ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα πολιτών και συλλογικών φορέων, παραβιάζοντας κατάφωρα συνταγματικές αρχές και αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Προκειμένου να καταστεί αυτή η κατάσταση αναστρέψιμη, η ελληνική πολιτεία οφείλει να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε οι θεσμοί της δικαιοσύνης και της αστυνομίας να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, προκειμένου να προστατέψουν τη νομιμότητα και να διασφαλίσουν τη δημόσια ασφάλεια, την εύρυθμη κοινωνική συμβίωση και την κοινωνική συνοχή, χωρίς διακρίσεις και χωρίς εξαιρέσεις.
Διότι, όπως είπε και ο μεγάλος ρήτορας της αρχαιότητας, «αν καταλυθούν οι νόμοι και ο καθένας αποκτήσει τη δύναμη να κάνει ό,τι θέλει, όχι μόνο το πολίτευμα θα καταρρεύσει αλλά και η ζωή μας δεν θα διαφέρει σε τίποτε από την αντίστοιχη των άγριων ζώων» (ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΤ′ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ Α΄25.20–28).-
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας. Έχει διατελέσει προϊστάμενος των εθνικών υπηρεσιών Interpol και Europol και υπεύθυνος εξωτερικών και δημοσίων σχέσεων της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας στη Χάγη.