Άλλοι γνώρισαν την Ρίκα Βαγιάνη μέσα από τα γραπτά της, ή από την τηλεόραση. Εγώ την γνώρισα τελικά και από κοντά. Βρεθήκαμε στο Protagon, στα τακτά ραντεβού μας μεσημέρια Τρίτης να συζητάμε ατελείωτα για το ποιό δρόμο πρέπει να τραβήξουμε εμείς και η δημοσιογραφία.
Την ξανασυνάντησα μερικά χρόνια αργότερα, κάνοντας άλλα επαγγελματικά σχέδια που τελικά έμειναν ανεκπλήρωτα.
Κρατώ ένα γενναιόδωρο χαμόγελο και μία μονίμως φρέσκια - νεανική ματιά για τη ζωή, την οποία μοιραζόταν με όλους ανεξαιρέτως.
Και μοιράζομαι μαζί σας πέντε κείμενά της, δημοσιευμένα στο Protagon, που ξαναδιαβάζω σήμερα και με συγκινούν. Με κάνουν και να χαμογελώ. Όπως χαμογελούσε η Ρίκα Βαγιάνη.
″Μεγαλώνω, δεν εγκληματώ. Δεν σκοπεύω να μπω τιμωρία, επειδή μου συμβαίνει το φυσικότερο πράγμα στη ζωή. Να τις βράσω τις συμβάσεις. Μάλλον δεν πρόκειται να τις ακολουθήσω – δεν ήμουν άλλωστε ποτέ ο τύπος.”
Μία από τις μεγάλες ”ατάκες” της Ρίκας, καθώς αποχαιρετά το 2015 (31 Δεκεμβρίου) μέσα από ένα άρθρο της στο Protagon.
Mε χιούμορ, με αυτοσαρκασμό και με απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό της και στη ζωή!
Mερικές ημέρες νωρίτερα, η Ρίκα εξομολογείται. Σα να αφηγείται ξαπλωμένη στο κρεβάτι του ψυχαναλυτή...
Τον Ιούλιο του 2014 γράφει για παιδικούς φόβους και όνειρα, αποκαλύπτοντας μία από τις ευαίσθητες πλευρές της. Και ήταν πολλές.
Η Ρίκα Βαγιάνη ζει στο μακρινό Περθ τον Ιανουάριο του 2011 και γράφει πως έζησε η ίδια την εθνική γιορτή της Αυστραλίας. Και πως έκλαψε...
Ο κόσμος ανάποδα: Rika in the sky with diamonds
Το πρώτο άρθρο που δημοσίευσε η Ρίκα στο protagon την 1η Οκτωβρίου 2009. Ξεχειλίζει από αυτοσαρκασμό και από ένα ζωηρό πνεύμα...
Η ζωή μου ως Νούμερο