Το Ηνωμένο Βασίλειο αγαπά το ιταλικό φαγητό — στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη κουζίνα είχε ανακηρυχθεί ως η πιο δημοφιλής του κόσμου το 2019.
Αλλά είτε όταν φτιάχνουμε σάλτσα, προσθέτουμε νερό στην προετοιμασία των ζυμαρικών μας ή ακόμα φτιάχνουμε το δικό μας πέστο, φαίνεται ότι πολλοί από εμάς κάνουμε λάθος σε κάποια βήματα που γίνονται παραδοσιακά στην παρασκευή ζυμαρικών.
Τα εθνικά πιάτα της χώρας συχνά περιλαμβάνουν διαδικασίες που δεν γνωρίζουμε, αλλά εφόσον αποδεχτούμε το γεγονός ότι πιθανότατα αυτό που θα μαγειρέψουμε εμείς δεν είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που θα φάμε σε ένα ταξίδι στη Μπολόνια, έχουμε κάνει μια καλή αρχή ...
Ένα πράγμα που πιστεύω, ωστόσο, ότι όλοι έχουμε μάθει από τους ίδιους τους «μαέστρους» της κουζίνας είναι ποια ζυμαρικά ταιριάζουν καλύτερα με ποιες σάλτσες - τελικά, αν έχουμε περάσει ώρες ιδρώνοντας πάνω από ένα Ραγού αλά Μπολονέζ, καλό είναι ξέρουμε να το συνδυάσουμε με ένα σχήμα που θα το αναδείξει περισσότερο.
Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ποια ζυμαρικά ταιριάζει με ποιες σάλτσες ζυμαρικών;
Υπάρχουν πάνω από 350 διαφορετικά είδη ζυμαρικών στην Ιταλία. Πώς, λοιπόν, να εξετάσουμε το καθένα;
Αποδεικνύεται ότι αυτή η τεράστια γκάμα υδατανθράκων μπορεί να οργανωθεί σε πέντε γενικές κατηγορίες σύμφωνα με τον ιταλικό ιστότοπο τροφίμων Eataly:
Tubolare: Σχήματα σωληνωτά όπως ριγκατόνι ή πέννες, που είναι υπέροχα με βαριές σάλτσες κρεάτων όπως ραγού, τυρί ή χοντροκομμένα λαχανικά.
Attorcigliaita: Σχήματα στριφτών ζυμαρικών όπως το φουσίλι, ιδανικά για να τα συνοδέψουμε με ψιλοκομμένα συστατικά, όπως μικροσκοπικά κομμάτια λουκάνικου σε σάλτσα ντομάτας ή πέστο.
Lunga: Μακριά ζυμαρικά όπως μακαρόνια, ταλιατέλες και λιγκουίνι - εξαρτάται από το πάχος τους. Τα λεπτά ζυμαρικά από τρίχες αγγέλου μπορεί να ταιριάζουν καλύτερα με θαλασσινά ή κρεμώδεις σάλτσες, ενώ οι πιο παχιές ταλιατέλες μπορούν να συνδυαστούν πιο χοντρά λαχανικά.
Ripiena: Τα γεμιστά ζυμαρικά όπως τα τορτελίνια και τα ραβιόλια, που είναι πιθανότατα ήδη τόσο γευστικά και παχύρρευστα ώστε να μην χρειάζονται πολλά περισσότερα από μια σάλτσα βουτύρου ή ένα ζωμό.
Pastine: Μικροσκοπικά ζυμαρικά όπως το όρζο και το στελίν, που είναι καλύτερα σε σούπες.
Φυσικά, μερικά ζυμαρικά (όπως spirali/σπιράλ) είναι και σωληνωτά και στριφτά. Άλλα, όπως τα κοχύλια ή τα νιόκι, αποκλίνουν από τις παραπάνω κατηγορίες.
Γενικά πάντως, το πόσο «παχιά» είναι η σάλτσα μας θα πρέπει να αντιστοιχεί στην ικανότητα των ζυμαρικών μας να διατηρεί τα συστατικά τους.
Τα πιο ευαίσθητα, λεπτά ζυμαρικά πρέπει να συνδυάζονται με πιο ελαφριά πιάτα, ενώ τα πιο «παχιά», πιο στιβαρά σχήματα μπορούν να συνδυαστούν καλύτερα με κρέας, μανιτάρια, βαριές σάλτσες κρέμας, τυριά και άλλα πράγματα που θα θέλαμε να γευτούμε σε κάθε μπουκιά.