Το μέλλον εκατομμυρίων παιδιών απειλείται καθώς αυξάνονται ο αριθμός αυτών που σταματούν το σχολείο για να δουλέψουν .
Όπως δήλωσε στο BBC ο Γκύλμπετ Χάνγκμπο, γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), υπήρξε μια «οπισθοδρόμηση» σε περιοχές σε όλο τον κόσμο εν μέσω παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων.
Μερικές από τις χειρότερες μορφές εργασίας περιελάμβαναν την σεξουαλική εκμετάλλευση ενώ τόνισε πως απαιτείται επείγουσα δράση.
″Συνδυάστε το φαινόμενο της πανδημίας με την άνοδο του πληθωρισμού και την αύξηση του κόστους ζωής που ακολούθησε κάνοντας τα πράγματα ακόμη χειρότερα”, όπως είπε. ”Αν δεν δράσουμε τώρα και δεν ενεργήσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, το πρόβλημα θα [συνεχίσει] να επιδεινώνεται”.
Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον ΟΗΕ στις αρχές του 2020 δείχνουν ότι περίπου 160 εκατομμύρια παιδιά υπόκεινται σε παιδική εργασία και ότι η παγκόσμια πρόοδος για τον τερματισμό της είχε σταματήσει για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια.
Ο Χάνγκμπο, πρώην πρωθυπουργός του Τόγκο, είπε ότι τα πρώτα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η τάση αυτή συνεχίζεται εξαιτίας των συνθηκών ακραίας φτώχειας.
Το αυξημένο κόστος διαβίωσης -που οφείλεται εν μέρει στην αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία- είχε για ορισμένες οικογένειες ″κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο να έχουν ένα γεύμα την ημέρα ή όχι”.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό οδήγησε στη ″χειρότερη μορφή παιδικής εργασίας”, όπου οι γονείς ώθησαν τα παιδιά τους στη σεξουαλική εργασία για να βοηθήσουν στη στήριξη των οικογενειών τους.
Στην παραλιακή πόλη Μομπάσα στη νοτιοανατολική Κένυα, ένα 14χρονο κορίτσι είπε στο BBC ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να αναζητήσει δουλειά, καθώς η μητέρα της πάλευε να εξασφαλίσει στην ίδια και στα δύο αδέρφια τους φαγητό και να καλύψει τα έξοδα για το σχολείο τους.
14χρονη στην Κένυα: Κοιμάμαι με άνδρες...Πάω σχολείο τόσο πεινασμένη που δεν μπορώ να πιάσω το στιλό
Για να βγάλει χρήματα, είπε ότι ″κοιμόταν με άντρες, έπλενε ρούχα και έπλενε μαλλιά”. Όταν πηγαίνει στο σχολείο, όπως λέει, μερικές φορές αισθάνεται τόσο πεινασμένη που δεν μπορεί καν να πάρει το στυλό για να γράψει.
Κατά την συνομιλία στο μικρό σπίτι όπου ζει, η μητέρα της σχολιάζει πως ”δεν ήταν εύκολο να πεις σε ένα παιδί να κάνει τέτοια πράγματα”.
Αλλά, όπως είπε, η ίδια δεν ήταν σε θέση να συντηρήσει την οικογένειά της αφού έχασε τη δουλειά της κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα πάλευε να τα βγάλει πέρα πλένοντας ρούχα.
″Η καρδιά μου ραγίζει. Θα ήθελα το παιδί μου να πάει σχολείο όπως τα άλλα παιδιά για να βρει μια καλή δουλειά που θα το βοηθήσει στο μέλλον, αλλά επειδή δεν έχω κανένα μέσο βιοπορισμού αναγκάζεται να κάνει αυτή τη δουλειά”.
Μια γυναίκα που διευθύνει έναν κοντινό οίκο ανοχής ανέφερε ότι η επιχείρησή της ”ανθούσε”, καθώς αποκτούσε όλο και περισσότερα νεαρά κορίτσια απελπισμένα για χρήματα.
Ο Χάνγκμπο, σημείωσε πως η αύξηση της παιδικής εργασίας παρατηρείται σε χώρες χαμηλού, μεσαίου και υψηλού εισοδήματος, καθώς και σε τομείς όπως η γεωργία, τα ορυχεία και οι κατασκευές.
″Σαφώς βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή”, είπε, προσθέτοντας ότι ”η φτώχεια είναι η βασική αιτία”.
Μωάμεθ, 15 ετών: Πνίγομαι...αλλά πρέπει να αντέξω
Οι ακριβείς συνθήκες σε διάφορες χώρες ποικίλλουν, αλλά η UNICEF λέει ότι ο πληθωρισμός και το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι ένας κοινός παρονομαστής που επηρεάζει τα παιδιά με διάφορους τρόπους.
"Πολλές οικογένειες από απελπισία πρέπει να καταφύγουν σε πραγματικά ασύλληπτες επιλογές και αρνητικές στρατηγικές αντιμετώπισης που επηρεάζουν τα παιδιά τώρα και μακροπρόθεσμα", σχολίασε η Ναταλία Γουίντερ Ρόσσσι διευθύντρια του προγράμματος κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής προστασίας της Unicef.
Το BBC έχει επισκεφθεί πολλές χώρες για να δει πώς τα οικονομικά προβλήματα επηρεάζουν τα παιδιά.
Στην πόλη Σιδώνα του νότιου Λιβάνου, παιδιά λένε πως έχουν εγκαταλείψει το σχολείο για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. ”Όταν ήμουν στο σχολείο ονειρευόμουν να γίνω δάσκαλος. [Τώρα] σταμάτησα να ονειρεύομαι”, είπε στο BBC η 14χρονη Αλα, η οποία καθαρίζει σπίτια.
Η Unicef επισημαίνει πως περισσότερες από μία στις δέκα οικογένειες στο Λίβανο στέλνουν τα παιδιά τους για δουλειά. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της. ”Θα ήθελα να πάω σχολείο αλλά σε αυτήν την κατάσταση ποιος θα σκεφτόταν να πάει σχολείο; Πρέπει να φροντίσεις την οικογένειά σου. Πνίγομαι... αλλά πρέπει να το αντέξω”, λέει ο 15χρονος Μωάμεθ, που πουλά χαρτομάντιλα σε οδηγούς διερχόμενων αυτοκινήτων.
Πάντως ο Χάνγκμπο λέει, πως αν και η κατάσταση ήταν ”πολύ ανησυχητική”, ο ίδιος παρέμενε αισιόδοξος ότι θα μπορούν να βρεθούν λύσεις. Όπως λέει, δεν υπάρχει ”μια προσέγγιση για όλους”, αλλά οι πολιτικές που επικεντρώνονται στην εκπαίδευση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την πάταξη των παράνομων βιομηχανιών ήταν μεταξύ των ενεργειών που θα μπορούσαν να ληφθούν. Οι κυβερνήσεις έπρεπε να ”επιταχύνουν τώρα”.