H κατάσταση της πανδημίας μας έχει αναδείξει όλους ειδικούς στη μελλοντολογία. Προβλέψεις και άπειρες εκτιμήσεις στον τύπο για την εξέλιξη των πραγμάτων, για τις επιπτώσεις στην οικονομία και για την εύρεση του εμβολίου προσπαθούν να αμβλύνουν την αβεβαιότητα. Η ανάγκη του ανθρώπου να έχει τον έλεγχο και να είναι αυτός σεναριογράφος και όχι απλά κομπάρσος οδηγεί στην ανάγκη στήριξης του τώρα σε μία μελλοντική σταθερά του αύριο. Το κενό της τεκμηριωμένης και σίγουρης γνώσης του αύριο οδηγεί σε λογικοφανή υποκατάστατα. Είτε αυτό είναι μία εκτίμηση για τη λήξη της πανδημίας είτε μίας εκτίμησης για την οικονομία.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως μία εκτίμηση ή πρόβλεψη βασίζεται πρώτον σε δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και αναλύονται με τέτοιο τρόπο ενσωματώνοντας υποθέσεις και προσδοκίες ώστε να οδηγήσουν σε μία πρόβλεψη για το μέλλον. Η ρευστή φύση της πραγματικότητας που έχει ισχύ μόνο για το τώρα και την παρούσα χρονική στιγμή δεν μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχεια της στο επόμενο λεπτό. Και αυτό κάνει την πρόβλεψη ακόμα περισσότερο επηρεασμένη από άγνοια και συμπλήρωση αυτή της άγνοιας με εκτίμηση, εμπειρία και πιθανολογικά στοιχεία.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η άκριτη αποδοχή προβλέψεων ενέχει τον κίνδυνο είτε υπερβολικής αισιοδοξίας είτε υπερβολικής θλίψης και φόβου. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι το καλύτερο δυνατό τώρα και εμπιστοσύνης ότι το καλύτερο δυνατό τώρα θα οδηγήσει και στο καλύτερο δυνατό αύριο το οποίο πρέπει όμως να δείξουμε υπομονή και θέληση για να το αντικρίσουμε.