Τα θέματα της νεοελληνικής γλώσσας φέτος ήταν αμιγώς κοινωνιολογικά ζητήματα, πλην όμως το μάθημα της Κοινωνιολογίας έχει καταργηθεί τα τελευταία χρόνια από τα εκπαιδευτικά προγράμματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς επίσης έχει καταργηθεί και ως εξεταζόμενο μάθημα στην ύλη των πανελληνίων εξετάσεων (Νόμος 4692/2020).
Έτσι, η Ελλάδα διεκδικεί την παγκόσμια πρωτοτυπία να λειτουργεί τμήματα κοινωνιολογίας στα πανεπιστήμια της, τα οποία καλούνται οι απόφοιτοι λυκείου να επιλέξουν στα μηχανογραφικά δελτία προκειμένου να εισαχθούν με βάση τη συνολική βαθμολογία τους, χωρίς όμως να διδάσκονται το μάθημα της Κοινωνιολογίας σε καμία από τις λυκειακές τάξεις.
Σε αντίθεση με όλες τις σύγχρονες χώρες του δυτικού κόσμου που καλλιεργούν επισταμένως την επιστήμη της Κοινωνιολογίας προκειμένου να αναπτύξουν την ευρύτητα αντίληψης και την κριτική σκέψη των μαθητών τους αναλύοντας βασικές έννοιες της Πλατωνικής και Αριστοτελικής φιλοσοφίας, η Ελλάδα απαξιώνει την Κοινωνιολογία και αποδομεί τους προδρόμους της του κλασικού ελληνικού πολιτισμού.
Τούτων δοθέντων λοιπόν και παρά το γεγονός ότι βασικές έννοιες της Κοινωνιολογίας καταργήθηκαν από τα εκπαιδευτικά προγράμματα των λυκειακών τάξεων, στα θέματα της νεοελληνικής γλώσσας των φετινών πανελληνίων εξετάσεων περιλήφθηκαν, μεταξύ άλλων, και εξειδικευμένες κοινωνιολογικές έννοιες όπως η έννοια του νεοφεμινισμού.
Και το εύλογο ερώτημα βεβαίως που ανακύπτει είναι πώς και με ποια γνωσιολογικά ερείσματα κλήθηκαν οι διαγωνιζόμενοι να απαντήσουν σε ερωτήματα που απορρέουν από ένα τέτοιο εξειδικευμένο κοινωνιολογικό όρο, όταν και στις τρεις τάξεις του λυκείου δεν έχουν διδαχθεί βασικές έννοιες της επιστήμης της Κοινωνιολογίας;
Μάλιστα, πέραν του εξοστρακισμού του μαθήματος της Κοινωνιολογίας καταργήθηκαν από τα εκπαιδευτικά προγράμματα των λυκειακών τάξεων και τα κοινωνιολογικά μαθήματα «Σύγχρονος Κόσμος, Πολίτης και Δημοκρατία» και «Βασικές Αρχές Κοινωνικών Επιστημών».
Εν ολίγοις, η ελληνική πολιτεία του 21ου αιώνα παρέχει το δικαίωμα ψήφου στους μαθητές του Λυκείου που συμπληρώνουν το 17ο έτος ηλικίας, με το οποίο κατ´ουσίαν προσδίδεται η ιδιότητα του πολίτη, ενώ δεν παρέχει στους αυριανούς πολίτες της χώρας τις γνωσιακές βάσεις που χρειάζονται για να ασκήσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη και δη του σκεπτόμενου πολίτη.
Διότι αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της επιστήμης της Κοινωνιολογίας: να αναπτύξει την κριτική σκέψη των μαθητών ώστε να μπορούν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, να καλλιεργήσουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις και να αναπτύξουν τα ανθρώπινα συναισθήματα της αλληλεγγύης και της ενσυναίσθησης, στα οποία εδράζεται η κοινωνική συνοχή και περιορίζονται οι κοινωνικές παθογένειες της παραβατικότητας, της μισαλλοδοξίας, των διακρίσεων και των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ας εγκύψει, λοιπόν, η ελληνική πολιτεία στην επίλυση αυτού του σοβαρού προβλήματος το συντομότερο δυνατό, ενός προβλήματος που αγγίζει τα όρια του παραλόγου και διαβρώνει βασικές αρχές και αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος.-
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis