Τα νούμερα τηλεθέασης της 92ης τελετής απονομής Οσκαρ που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Λος Αντζελες και προβλήθηκε στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC, ήταν πολύ χαμηλά, τα πιο χαμηλά στην ιστορία του θεσμού.
Η τηλεθέαση ήταν 20% λιγότερο σε σχέση με αυτή της τελετής του 2019. Πέρυσι, τα νούμερα της τηλεοπτικής μετάδοσης ήταν 12% πάνω από την τελετή του 2018 που συγκέντρωσε 26,5 εκατομμύρια τηλεθεατές. Το 2014, η τηλεθέαση ξεπέρασε τους 43 εκατομμύρια τηλεθεατές, όμως έκτοτε άρχισε η σταδιακή καθοδική πορεία, σε αντίθεση με άλλες τελετές απονομής όπως οι Χρυσές Σφαίρες και τα Γκράμι.
Η ιστορική - για τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο - βραδιά που ξεκίνησε με καλές προοπτικές όταν στη σκηνή εμφανίστηκε η Τζανέλ Μονέ και ο Μπίλι Πόρτερ, τραγουδώντας για την τέχνη του να αφηγούμαστε ιστορίες μέσα από το σινεμά, τις γυναίκες σκηνοθέτες και την έλλειψη διαφορετικότητας στις υποψηφιότητες. Ωστόσο, η συνέχεια ήταν λιγότερο «λαμπερή», αρκετά προβλέψιμη όσον αφορά τις νίκες στις κατηγορίες Α Ανδρικού, Α Γυναικείου, Β Ανδρικού και Β Γυναικείου, με έκπληξη την εμφάνιση του Εμινεμ στη σκηνή και την ερμηνεία του «Lose Yourself». Η παρουσία του δημοφιλούς ράπερ προκάλεσε πλήθος διαφορετικών αντιδράσεων του κοινού: άλλοι τον αγάπησαν και τραγουδούσαν μαζί του και μερικοί εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, η οποία καταγράφηκε στην κάμερα.
Η μεγάλη ανατροπή ήταν το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας στα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο. Και ήταν έκπληξη καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία των Οσκαρ, μια μη αγγλόφωνη ταινία κερδίζει το βραβείο Διεθνούς Ταινίας και της Καλύτερης Ταινίας. Κάθε φορά που ο Κορεάτης σκηνοθέτης έβγαζε ευχαριστήριο λόγο, οι παρευρισκόμενοι τον αποθέωναν. Η ιστορική νίκη πυροδότησε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς πολλοί υποστήριζαν το «1917» του Σαμ Μέντες για το μεγάλο βραβείο και δεν συμφώνησαν με την επιλογή της Ακαδημίας.
Η φετινή τελετή διάρκειας τρεισήμισι ωρών, χαρακτηρίστηκε βαρετή και «θα ξεχαστεί γρήγορα». Να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που τα Οσκαρ δεν είχαν οικοδεσπότη, αν και φάνηκε ότι τελικά δεν ήταν τόσο απαραίτητος. Η Washington Post σχολίασε ότι οι ερμηνείες των Ελτον Τζον και Ράντι Νιούμαν δεν έδειξαν κάτι καινούργιο. Αντιθέτως, «έμοιαζαν με ερμηνείες τραγουδιών σε τελετές Όσκαρ που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες δύο ή τρεις δεκαετίες».
Πολλοί κριτικοί απέδωσαν την χαμηλή τηλεθέαση στην έλλειψη διαφορετικότητας και γυναικών σκηνοθετών στις υποψηφιότητες, όχι μόνο φέτος, αλλά τα τελευταία χρόνια.
Πηγή: Los Angeles Times