Το ακούμε πιο συχνά το Πάσχα, το καλοκαίρι, κάθε μεγάλη γιορτή κυρίως.
Το ”πάω στο χωριό” λειτουργεί σαν κάποιο κώδικα. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει και ας μην διευκρινίζει ποτέ κανείς ποιο και πού είναι αυτό το χωριό.
Είτε είναι σε νησί, είτε στο βουνό, είτε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος που ούτε στο χάρτη δεν βρίσκεις, χωριό σημαίνει το ίδιο. Σημαίνει το μέρος που δημιουργείς τις πιο όμορφες και ξέγνοιαστες αναμνήσεις κι ας μην το συνειδητοποιείς ή εκτιμάς ακόμη. Σημαίνει άτομα όλων των ηλικιών να μαζεύονται στην πλατεία – συνήθως την μοναδική που υπάρχει, με έναν αιωνόβιο πλάτανο στη μέση. Σημαίνει να αντηχούν από την ανατολή μέχρι το σούρουπο παιδιά να τρέχουν ανέμελα και ελεύθερα γιατί όλοι ξέρουν τίνος είναι. Σημαίνει γεύσεις, μυρωδιές και αρώματα αυθεντικά που παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή. Σημαίνει φρούτα να μυρίζουν καλοκαίρι και λαχανικά να έχουν την γεύση κάθε εποχής, να σε ταξιδεύουν σε ό,τι πιο όμορφο θυμάσαι ή που δεν είχες ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σημαίνει εκεί όπου ο χρόνος σταματάει, σε γυρίζει πίσω, και σε κάνει να απολαμβάνεις και να εκτιμάς την κάθε μέρα όπως ακριβώς είναι.
Χωριό σημαίνει ρίζες. Να θυμάσαι ή να ανακαλύπτεις από πού κρατάει η σκούφια σου. Από πού ξεκίνησαν όλα. Πριν η ρουτίνα πάρει τον έλεγχο της ζωής μας. Εκεί όπου τα απλά έχουν σημασία. Εκεί που συχνά δεν ξέρεις και δε σε νοιάζει κιόλας τι μέρα ή ώρα είναι γιατί τόσο καλά και χαλαρά περνάς. Εκεί που και μόνος σου να περπατάς, όλο και κάποιος θα σε χαιρετίσει, θα σε ανταμώσει, θα σε φιλέψει, και όλοι έχουν κάποια ιστορία να σου πουν.
Γιατί έτσι κάνουμε στο χωριό.
Έτσι είναι εκεί.
Οι άνθρωποι ζουν αλλιώς και ίσως και πολύ καλύτερα.
Γι’ αυτό και εμείς γυρνάμε πάντα εκεί. Όπου κι αν πάμε, οι ρίζες (και οι καρδιές μας) είναι στο χωριό.
Σε εκείνο το χωριό δίχως όνομα όπου όλοι ξέρουν το δικό σου (ή τουλάχιστον τίνος είσαι).
* Δημοσιογράφος με ειδικότητα σε ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα
(mcswhispers.wordpress.com)