Τα εμβληματικά κτίσματα προηγούμενων αιώνων, αξιοθαύμαστα μνημεία αρχιτεκτονικής και γλυπτικής, αποτελούν τα πολυτιμότερα ”στολίδια” μιας πόλης που αφηγούνται την ιστορία της, προδίδοντας ξεχωριστά χαρακτηριστικά και μια μοναδική ”αύρα”.
Όλη αυτή όμως η ομορφιά έρχεται με ένα τίμημα. Και αυτό δεν είναι άλλο από το κοινό πρόβλημα πολλών πόλεων: το μέγα κόστος συντήρησης και αποκατάστασής τους.
Για παράδειγμα το μνημειώδες συντριβάνι Saint-Michel στο Καρτιέ Λατέν στο Παρίσι, έχριζε άμεσης συντήρησης και το κόστος των εργασιών αποτιμήθηκε στα 2,3εκατ. ευρώ. Με το Παρίσι όμως να ανήκει στις υπερχρεωμένες πόλεις, η εξεύρεση των απαραίτητων πόρων ήταν ένα πρόβλημα.
Πώς αποφασίστηκε να λυθεί; Με την υπογραφή σύμβασης ύψους 5εκατ. ευρώ με μια διαφημιστική εταιρεία στην οποία παραχωρείται ο χώρος γύρω από συντριβάνι, προς τοποθέτηση γιγαντοαφισών πελατών που εκπροσωπεί η διαφημιστική. Και αυτή την εικόνα θα αντικρίζουν οι Παριζιάνοι μέχρι το 2026 οπότε θα ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης του σιντριβανιού που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας, Γκαμπριέλ Νταβιού τον 19ο αιώνα.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Παρισιού ανακουφίστηκαν, όπως έγραψε η Le Parisien, αρκετοί όμως δεν δηλώνουν και τόσο ενθουσιώδεις.
Συντηρητικοί ακτιβιστές που εστιάζουν στη προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας και αριστεροί ακτιβιστές για το περιβάλλον αντιδρούν και αγωνίζεται με στόχο τον περιορισμό της ολοένα και πιο κοινής πρακτικής κάλυψης ιστορικών μνημείων με γιγαντιαίες διαφημίσεις κατά την περίοδο αποκατάστασης τους.
″Οι όχθες του Σηκουάνα, ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, θα μολυνθεί για άλλη μια φορά από μια γιγαντιαία διαφήμιση για ένα smartphone ή για αθλητικά παπούτσια”, γράφει σύμφωνα με τους Τimes o Ντιντιέρ Ρινέρ, συντάκτης του ιστότοπου La Tribune de l’Art. Ο συντάκτης, κατήγγειλε αυτό που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως ”διεστραμμένο σύστημα»” που ”χαλάει”το αστικό τοπίο της γαλλικής πρωτεύουσας.
Το σοσιαλιστικό συμβούλιο της πόλης, το οποίο έχει χρέος που αναμένεται να φτάσει τα 8,8 δισεκατομμύρια ευρώ φέτος, υποστηρίζει από την πλευρά του ότι ξοδεύει περίπου 30 εκατ ευρώ για την αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων και μνημείων της πόλης, κάθε χρόνο. Με σημαντικά έργα που έχουν προγραμματιστεί, όπως η ανακαίνιση της μεσαιωνικής εκκλησίας Saint-Germain l’Auxerrois για 14,5 εκατομμύρια ευρώ, οι αξιωματούχοι λένε ότι δεν μπορούν να βασίζονται μόνο στους φορολογούμενους του Παρισιού για χρηματοδότηση.
Ο Φρανουσά Πινό, ο μεγιστάνας των ειδών πολυτελείας του οποίου τα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν την Gucci, συνέβαλε με 1,5 εκατομμύρια ευρώ στο κόστος 2,3 εκατ. για την ανακαίνιση του Παρεκκλησιού της Παρθένου στην εκκλησία Saint-Sulpice, η οποία ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα.
Βοηθάει όμως, για την κάλυψη των εξόδων συντήρησης-αποκατάστασης και η διαφήμιση, σύμφωνα με πολλούς δημοτικούς συμβούλους.
Όπως λένε, μια γιγαντιαία διαφήμιση για τη Louis Vuitton, τη μάρκα πολυτελών δερμάτινων ειδών και ρούχων, στην εκκλησία Madeleine του Παρισιού ”χρηματοδότησε” με 8 εκατ. ευρώ -από τα απαιτούμενα 10εκατ. ευρώ, τις εργασίες που έγιναν στην πρόσοψή της.
Όπως τονίζουν οι Times, βάσει της γαλλικής νομοθεσίας, απαγορεύονται οι διαφημίσεις σε διατηρητέα κτίρια και μνημεία. Ωστόσο, εισήχθη μια εξαίρεση το 2007 και εγκρίθηκαν για την περίοδο που πραγματοποιούνται έργα αποκατάστασης και υπό τον όρο ότι θα τοποθετούνταν προσωρινά σε σκαλωσιές γύρω από το μνημείο, κτίριο, κλπ. Τα δε έσοδα από την διάθεση του, διαφημιστικού χώρου θα αξιοποιούνται για για την κάλυψη του κόστους των εργασιών.
Οι επικριτές αυτής της τακτικής, υποστηρίζουν ότι αυτές οι τεράστιες διαφημιστικές αφίσες εμφανίζονται όλο και περισσότερο και μάλιστα σε όλη τη χώρα.
″Δεν μπορείτε να περπατήσετε πουθενά χωρίς να σας ενθαρρύνουν να καταναλώσετε” λέει ο οικολόγος, Εμίλ Μενιέρ BFM, το ειδησεογραφικό κανάλι. ″Είμαι κατά της διαφήμισης, ακόμη και αν βοηθά στην χρηματοδότηση ιστορικών μνημείων. Για μένα, οι φόροι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις εργασίες″.
Υποστηρίζει επίσης ότι οι μεγάλες εταιρείες εκμεταλλεύονται την εξαίρεση για να προβληθούν στις προσόψεις ιδιωτικών αλλά και κρατικών διατηρητέων κτιρίων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα έσοδα πηγαίνουν στον ιδιοκτήτη του κτιρίου και όχι στο τοπικό συμβούλιο.
Στη Λυών, για παράδειγμα, το αριστερό δημοτικό συμβούλιο διαμαρτυρήθηκε όταν η κυβέρνηση επέτρεψε στην Ikea να αναρτήσει μια διαφήμιση σε ένα διατηρητέο κτίριο που εκτελούνταν εργασίες ανακαίνισης πλατεία της πόλης. Η αρμόδια Αντιδήμαρχος, είπε ότι τέτοιες διαφημίσεις βλάπτουν τα μικρά καταστήματα επειδή ″παρακινούν [τους ντόπιους] να αγοράζουν από μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων που βρίσκονται εκτος Λυών”.
Στο Παρίσι, οι οικολόγοι δημοτικοί σύμβουλοι αντιτάχθηκαν επίσης όταν η Louis Vuitton κάλυψε το μελλοντικό της κατάστημα στα Ηλύσια Πεδία με έναν τεράστιο μουσαμά με τα λογότυπα της εταιρείας κατά τις οικοδομικές εργασίες των τελευταίων τριών ετών. Υποστήριξαν πως ήταν μια διαφήμιση που τοποθετήθηκε παράνομα. Το συμβούλιο του Παρισιού ωστόσο αποφάνθηκε πως η κάλυψη του κτιρίου κατ′ αυτόν τον τρόπο ήταν νόμιμη και είπε πως η εταιρεία είχε πληρώσει στην πόλη 1,7 εκατ. ευρώ.
Κάπως πιο κυνική δήμαρχος της όγδοης περιφέρειας του Παρισιού, η οποία περιλαμβάνει τα Ηλύσια Πεδία, είπε: ″Ή έχεις άσχημο κάλυμμα ή έχεις όμορφο. Οτιδήποτε, εάν υπάρχουν οικοδομικές εργασίες, πρέπει να καλύπτεται”. Και όσοι αντιδρούν, όπως είπε, θα άλλαζαν γνώμη εάν ”έπεφτε κάτι στο κεφάλι τους”.
Πηγή: The Times