Σε έναν χρόνο από τώρα, στις 24 Δεκεμβρίου 2024, το Parker Solar Probe της NASA θα περάσει μπροστά από τον Ήλιο με την εκπληκτική ταχύτητα των 195 km/s, ή 435.000 mph.
Κανένα ανθρωπογενές αντικείμενο δεν θα έχει κινηθεί τόσο γρήγορα ούτε, μάλιστα, θα έχει φτάσει τόσο κοντά στο άστρο μας - μόλις 6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ή 3,8 εκατομμύρια μίλια από την «επιφάνεια» του Ήλιου. «Βασικά σχεδόν προσγειωνόμαστε σε ένα αστέρι», δήλωσε ο επιστήμονας του έργου Parker, Dr Nour Raouafi.
«Αυτό θα είναι ένα μνημειώδες επίτευγμα για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό ισοδυναμεί με την προσγείωση στη Σελήνη το 1969», δήλωσε στο BBC ο επιστήμονας του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.
Η ταχύτητα του Parker Solar Probe θα προέλθει από την τεράστια βαρυτική έλξη που ασκείται καθώς πλησιάζει προς τον Ήλιο. Θα μοιάζει με πτήση από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα.
Το Parker Solar Probe της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας είναι μια από τις πιο τολμηρές αποστολές που έχουν σχεδιαστεί ποτέ. Ξεκίνησε το 2018 με στόχο να κάνει επαναλαμβανόμενα, και ολοένα πιο κοντινά, περάσματα από τον Ήλιο.
Ο ελιγμός στα τέλη του 2024 θα οδηγήσει τον Parker στο μόλις 4% της απόστασης Ήλιου-Γης (149 εκατομμύρια km/93 εκατομμύρια μίλια).
Η πρόκληση θα είναι τεράστια. Στο περιήλιο, το σημείο θα βρεθεί το διαστημόπλοιο πλησιέστερα στο αστέρι, η θερμοκρασία στο μπροστινό μέρος του διαστημικού σκάφους πιθανότατα θα φτάσει τους 1.400C.
Η στρατηγική του Parker είναι να μπαίνει γρήγορα και να βγαίνει γρήγορα, κάνοντας μετρήσεις του ηλιακού περιβάλλοντος με όργανα που αναπτύσσονται πίσω από μια παχιά θερμική ασπίδα. Η ανταμοιβή, ελπίζουν οι ερευνητές, θα είναι η πρωτοποριακή γνώση για ορισμένες βασικές ηλιακές διεργασίες.
Το επόμενο έτος θα είναι η κορύφωση της αποστολής του Parker. Δεν θα είναι σε θέση να πλησιάσει τον Ήλιο πέρα από τον Δεκέμβριο, κυρίως επειδή η τροχιά του δεν θα επιτρέπει πλέον στα swingbys της Αφροδίτης να επηρεάζουν την πορεία του.
Επιστημονικοί στόχοι και όργανα
Οι διακηρυγμένοι ερευνητικοί στόχοι της αποστολής είναι:
1) Ο προσδιορισμός της δομής και της δυναμικής των μαγνητικών πεδίων στην περιοχή των πηγών του ηλιακού ανέμου.
2) Η παρακολούθηση της πορείας της ροής της ενέργειας που θερμαίνει το στέμμα και επιταχύνει τον ηλιακό άνεμο προς τα έξω (παρά το ισχυρό βαρυτικό πεδίο του Ήλιου) σε υπερηχητικές ταχύτητες. Η θέρμανση του στέμματος από την ψυχρότερή του φωτόσφαιρα και η επιτάχυνση του ηλιακού ανέμου αποτελούν τα δύο παραδοσιακά «μυστήρια» της ηλιακής ατμόσφαιρας, που προβληματίζουν τους επιστήμονες εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα. Ο ίδιος ο Πάρκερ είχε προτείνει μια ερμηνεία, την υπόθεση ότι η θέρμανση οφείλεται στη δράση μυριάδων «νανοεκλάμψεων», οι οποίες προφανώς θα ήταν μη ανιχνεύσιμες από την απόσταση της Γης. Θα μπορούσε το σκάφος που φέρει το όνομά του να τις ανακαλύψει παρατηρώντας από κοντά, αν βέβαια υπάρχουν;
3) Ο προσδιορισμός των μηχανισμών που επιταχύνουν και μεταφέρουν τα ηλιακά σωματίδια υψηλής ενέργειας, τα οποία συνιστούν τον κυριότερο παράγοντα φυσικής ραδιενέργειας στον διαπλανητικό χώρο. Πιστεύεται ότι και αυτοί οι μηχανισμοί σχετίζονται απολύτως με τα μαγνητικά πεδία.
4) Η μελέτη του πλάσματος και της σκόνης στον διαστημικό χώρο κοντά στον Ήλιο, και συνακόλουθα των επιδράσεών τους πάνω στον ηλιακό άνεμο και στην επιτάχυνση των ηλιακών σωματιδίων υψηλής ενέργειας.