Η ιστορία ξεκινά στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Είναι η ημέρα που, σύμφωνα με τους δημιουργούς του #ThisIsACoup, ξεκίνησε ένας οικονομικός πόλεμος. Το roller-coaster στο οποίο βρέθηκε η χώρα τους τελευταίους μήνες, η ελπίδα και η απογοήτευση των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων επεισοδίων από τον Πολ Μέισον και τη Θεόπη Σκαρλάτου.
Ο Πολ Μέισον είναι παραγωγός, economics editor του Channel 4 (που κάλυψε εκτενώς την ελληνική κρίση όλα αυτά τα χρόνια) και αρθρογράφος του Guardian. Η Θεόπη Σκαρλάτου είναι σκηνοθέτης και freelance δημοσιογράφος. Το ντοκιμαντέρ πήρε το όνομά του από το hashtag που έγινε δεύτερο παγκοσμίως το βράδυ της 12ης Ιουλίου. Εκεί περιγράφουν, όπως αναφέρεται «την ιστορία του πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστρεψε την πρώτη ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση της σύγχρονης ιστορίας».
#ThisIsACoup: «Η ιστορία του πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστρεψε την πρώτη ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση της σύγχρονης ιστορίας»
Τα τέσσερα επεισόδια του ντοκιμαντέρ δημοσιοποιούνται online (ένα την ημέρα) από την Τρίτη, 15 Δεκεμβρίου έως την Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου, ενώ η HuffPost Greece εξασφάλισε ένα αποκλειστικό trailer του ντοκιμαντέρ.
Μιλήσαμε με τον Πολ Μέισον, σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, τόσο για το ντοκιμαντέρ όσο και για την άποψή του για όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μας μιλά για τα λάθη που παραδέχεται ο Αλέξης Τσίπρας στο ντοκιμαντέρ, ότι θα έπρεπε να πάρει πιο γενναίες αποφάσεις νωρίτερα, πριν τελειώσουν τα χρήματα. Ο Πολ Μέισον αναφέρεται ακόμη στα άλλα λάθη που διαπίστωσε ο ίδιος από την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, όπως η απουσία ενός βιώσιμου Plan B. «Εάν σκοπεύεις να συγκρουστείς με τους δανειστές, τότε χρειάζεσαι ένα επιμελώς σχεδιασμένο σχέδιο, στο οποίο να έχουν συμφωνήσει όλοι. Προφανώς δεν το είχαν πετύχει αυτό» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μας μιλά επίσης για το «δίκιο του ισχυρού» που εφαρμόζει η Γερμανία στην Ευρώπη και για τα προβλήματα νομιμοποίησης και δημοκρατίας. Εκφράζει την εκτίμηση ότι η ΕΚΤ ήταν έτοιμη να οδηγήσει τις ελληνικές τράπεζες σε κατάρρευση και εξηγεί γιατί η αυστηρή λιτότητα δεν μπορούσε να αποφευχθεί, όποια στάση και εάν είχε κρατήσει ο Τσίπρας εκείνο το βράδυ της 12ης Ιουλίου. «Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις για το πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση για τον Τσίπρα», σημειώνει. Εκτιμά και εκείνος ότι η μόνη βιώσιμη λύση για την Ελλάδα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Τέλος μιλά για τη διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, την αποχώρηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γιάνη Βαρουφάκη -οι οποίοι μιλούν στο ντοκιμαντέρ- αλλά και για τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η συζήτηση μας ξεκινά από τους λόγους που τους οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ.
«Ο λόγος που έκανα το ντοκιμαντέρ ήταν ότι ήθελα να πω ολόκληρη την ιστορία για ένα ιστορικό γεγονός για την Ευρώπη. Εγώ και η συνεργάτης μου, Θεόπη Σκαρλάτου, καταλάβαμε ότι ακόμη και αν κάναμε όσα έπρεπε να κάνουμε ως δημοσιογράφοι στο πλαίσιο της δουλειάς μας, υπήρχε ένα άλλο βάθος σε αυτή την ιστορία. Και αυτό είναι ότι οι Έλληνες εξέλεξαν την πρώτη ριζοσπαστική, αριστερή κυβέρνηση στην σύγχρονη ιστορία, και τι συνέβη μετά; Θέλαμε να καταγράψουμε αυτά τα γεγονότα που συνέβαιναν στην Ελλάδα με λεπτομέρεια».
Στα βίντεο περιγράφεται, μέσα σε λίγα λεπτά, όλο αυτό το roller-coaster στο οποίο βρέθηκε η Ελλάδα αυτούς τους τελευταίους μήνες: Από την ελπίδα στην απογοήτευση. Και η επόμενη ερώτηση αφορά στην Ευρώπη και τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικό σε όλη αυτή τη διαπραγμάτευση;
«Δεν είναι η δουλειά μας να πούμε τι θα έπρεπε να έχουν κάνει διαφορετικό. Το ντοκιμαντέρ περιγράφει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι αυτό που λέμε στην Μεγάλη Βρετανία “might is right” (το δίκιο του ισχυρού). Αν έχεις δύναμη, μπορείς να επιτύχεις τους στόχους σου. Έλεγαν στην Ελλάδα για 5 χρόνια ότι δεν μπορούσε να βγει από την Ευρωζώνη και μια ημέρα πριν την κρίσιμη Σύνοδο η Γερμανία πρότεινε έξοδο από την Ευρωζώνη. Τώρα μονομερώς «σπάει» τη Συνθήκη του Δουβλίνου για τους πρόσφυγες. Επίσης τώρα λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από την Σένγκεν. Το πρόβλημα είναι ότι εάν διοικείς μια "συμμαχία" κρατών απλά στη βάση της ισχύος και της δύναμης, τότε χάνεται η νομιμοποίηση. Έτσι, αυτό που πιστεύω ότι δείχνει το ντοκιμαντέρ, είναι ότι η σύγκρουση κατά την πρώτη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το πρόγραμμα του κατά της λιτότητας, ήταν απλά μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος της Ευρώπης, που έχει να κάνει με τη νομιμοποίηση και τη δημοκρατία».
Πολ Μέισον: «Εγώ πιστεύω επίσης ότι δεν υπήρχε ένα βιώσιμο Plan B. Εάν σκοπεύεις να συγκρουστείς με τους δανειστές, τότε χρειάζεσαι ένα επιμελώς σχεδιασμένο σχέδιο, στο οποίο να έχουν συμφωνήσει όλοι. Προφανώς δεν το είχαν καταφέρει αυτό. Ο Βαρουφάκης είχε ένα σχέδιο, αλλά δεν συμφώνησαν όλοι με αυτό, κάτι που συμπερασματικά σημαίνει ότι δεν υπήρξε σχέδιο»
Και τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα; Τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικά;
«Ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχεται στο ντοκιμαντέρ ότι έκανε λάθη. Ότι εάν ήξεραν πόσο σκληροί θα ήταν οι Γερμανοί, πιθανότατα να έπαιρναν πιο γενναίες αποφάσεις νωρίτερα. Δηλαδή θα είχαν έρθει σε ρήξη με τους δανειστές νωρίτερα, όταν το κράτος είχε περισσότερα χρήματα. Αυτό είναι το ένα θέμα που λέει εκείνος ότι ήταν το πρόβλημα», τονίζει και συμπληρώνει: «Εγώ πιστεύω επίσης ότι δεν υπήρχε ένα βιώσιμο Plan B. Εάν σκοπεύεις να συγκρουστείς με τους δανειστές, τότε χρειάζεσαι ένα επιμελώς σχεδιασμένο σχέδιο, στο οποίο να έχουν συμφωνήσει όλοι. Προφανώς δεν το είχαν καταφέρει αυτό. Ο Βαρουφάκης είχε ένα σχέδιο, αλλά δεν συμφώνησαν όλοι με αυτό, κάτι που συμπερασματικά σημαίνει ότι δεν υπήρξε σχέδιο. Δεν υπήρχε ένα συνεκτικό σχέδιο».
Ένα ακόμη πρόβλημα που παρατήρησε ο Πολ Μέισον, είναι ο τρόπος με τον οποίο η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διοικούσε τα υπουργεία, που ουσιαστικά παραγκώνιζε τους δημοσίους υπαλλήλους: «Σε κάποιες περιπτώσεις οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν έμπιστοι, ήταν τα "κατάλοιπα" του παλιού καθεστώτος που ήταν υπέρ της λιτότητας. Και ενώ αυτό (σ.σ. ο παραγκωνισμός) μπορεί να θεωρείτο αναγκαίο για να διασφαλιστεί η ικανότητα της κυβέρνησης να δράσει, πιστεύω ότι τελικά το αποτέλεσμα ήταν να στερεί τεχνογνωσίας από την κυβέρνηση». Οι ίδιοι επίσης του παραδέχτηκαν, όπως μας λέει, ότι δεν έκαναν αρκετά για να χτυπήσουν τη διαφθορά, την ολιγαρχία και τα συμφέροντα. «Και πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα τεστ της δεύτερης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αρχίσει πραγματικά η μεταρρύθμιση του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, με έναν τρόπο που ήθελαν αλλά δεν τα κατάφεραν».
Πιστεύετε ότι τώρα θα τα καταφέρουν;
«Δεν ξέρω, είναι πολύ δύσκολο. Ο Τσακαλώτος τονίζει κάτι στη συνέντευξη: ότι όλες οι νεοφιλελεύθερες χώρες έχουν διαφθορά. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχει διαφθορά αλλά είναι ελαφρώς πιο θεσμική και λιγότερο "ωμή" από αυτή στην Ελλάδα. Είναι μια δοκιμασία για όλες τις χώρες να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τα κατεστημένα συμφέροντα και τη δύναμη της ολιγαρχίας. Θα είναι πολύ δύσκολο. Αυτό που συνήθως θέλουν οι ολιγάρχες είναι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευνοούν τους πλούσιους. Και εάν αυτές οι πολιτικές επιβάλλονται στην Ελλάδα, ενάντια στα θέλω της ελληνικής κυβέρνησης, τότε προφανώς δημιουργείται γόνιμο έδαφος για την εμπλοκή της ολιγαρχίας. Μπορώ να σας πω ότι είναι πολύ σαφές από τις συνεντεύξεις που έχουμε κάνει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του τώρα είναι αποφασισμένος να το πολεμήσει. Το ερώτημα είναι εάν με όλο αυτό τον κρατικό μηχανισμό μπορέσουν να επιτύχουν. Δεν ξέρω».
Η συζήτηση πάει στη νύχτα της 12ης προς 13ης Ιουλίου, τη νύχτα της μαραθώνιας διαπραγμάτευσης μετά το «όχι» του ελληνικού λαού και τη γέννηση του #ThisIsACoup.
«Εάν το Plan B σου είναι το Grexit και αυτό εξελιχθεί ότι είναι το Plan A του αντιπάλου σου, τότε μιλάμε για μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ο Τσίπρας πιστεύει ακόμη και τώρα ότι ο Σόιμπλε θέλει να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ»
Πιστεύετε ότι είχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει καλύτερα το «όχι» του δημοψηφίσματος και πόσο πιθανό θεωρείτε πως ήταν το Grexit; Εννοώ ότι, μπορεί να το πρότεινε ο Σόιμπλε αλλά στο τέλος της ημέρας πιστεύετε ότι θα το επέτρεπαν οι άλλες χώρες (η Γαλλία πχ) εάν ο Τσίπρας έφτανε στα άκρα;
«Δυστυχώς είναι σαν αυτούς τους αγώνες ποδοσφαίρου, που εύχεσαι το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ποτέ δεν θα μάθεις τι θα μπορούσε να συμβεί. Ποιο είναι το πρόβλημα: Πρώτον, εάν το Plan B σου είναι το Grexit και αυτό εξελιχθεί ότι είναι το Plan A του αντιπάλου σου, τότε μιλάμε για μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ο Τσίπρας πιστεύει ακόμη και τώρα ότι ο Σόιμπλε θέλει να φύγει η Ελλάδα (σ.σ. από το ευρώ). Εγώ πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε για το Grexit με το ΟΧΙ. Κάποιοι σαφώς μπορεί να το ήθελαν αλλά όχι όλοι. Εάν η Ελλάδα είχε αντισταθεί στις συνομιλίες της 12ης - 13ης Ιουλίου, ναι, ίσως ο Ολάντ και ο Ρέντσι να είχαν απαγορεύσει στην Γερμανία ένα Grexit. Είναι πολύ πιθανό. Όμως η Ελλάδα θα έπρεπε να λάβει μέρος σε ένα ακόμη πρόγραμμα βοήθειας, που αυτή την φορά θα ήταν –όπως το θέτουμε- ανθρωπιστικό».
Και αυτό γιατί, όπως εκτιμά ο Πολ Μέισον, η ΕΚΤ ήταν έτοιμη να σταματήσει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, που θα τις οδηγούσε στην κατάρρευση. «Χωρίς περαιτέρω χρηματοδότηση, οι ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν. Και δεν έχει σημασία εάν είναι πριν ή μετά την 1 Ιανουαρίου του 2016 που θα τεθεί σε εφαρμογή η οδηγία για τις τράπεζες. Όταν μια τράπεζα καταρρέει και έχεις ένα χρεοκοπημένο κράτος, υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα: οι άνθρωποι χάνουν τα λεφτά τους. Τουλάχιστον αυτοί που έχουν ακόμη χρήματα στις τράπεζες. Άρα κατά μια έννοια, το ερώτημα για το Grexit είναι δευτερεύον του ερωτήματος για το ζήτημα των τραπεζών. Εάν οι τράπεζες είχαν καταρρεύσει, ο μόνος τρόπος για να σωθούν θα ήταν μέσω της ανακεφαλαιοποίησης από την Ευρώπη και το όλο πρόβλημα του διαχωρισμού μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ θα επανεμφανιζόταν και κάθε μέρα που θα περνούσε η Ελλάδα θα έβλεπε τις επιπτώσεις: Φαρμακεία θα έκλειναν κτλ».
Και συνεχίζει: «Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις για το πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση για τον Τσίπρα. Όταν είσαι μέσα σε αυτή την κατάσταση, μια κατάσταση που δεν μπορείς να κερδίσεις (no win situation), μπορεί να κάνεις δύσκολες επιλογές. Παραδώσου ή Grexit. Και οι δύο επιλογές θα είχαν οδηγήσει σε πολύ-πολύ αυστηρή λιτότητα».
Όταν τον ρωτώ εάν θεωρεί τότε την αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα δικαιολογημένη, μου ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι η θέση του να τον κρίνει. «Το νόημα του ντοκιμαντέρ είναι να επιτρέψει στον ελληνικό λαό να το κρίνει, όχι εμείς. Εάν παρουσιάσεις όλη την πραγματικότητα –και εμείς βάλαμε τα δυνατά μας για να το πετύχουμε- τότε ο ελληνικός λαός μπορεί να αποφασίσει».
Όμως εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να προετοιμάσει τον κόσμο νωρίτερα για τη σύγκρουση. «Εάν θες να πάρεις ένα μάθημα από αυτή την κατάσταση, πρέπει να πας πίσω αρκετούς μήνες και να διερωτηθείς: Έπρεπε να έχουν προετοιμαστεί νωρίτερα; Έπρεπε να έχουν προετοιμάσει τους υποστηρικτές τους; Γιατί θυμηθείτε, περίπου στην Άνοιξη το μόνο που άκουγες ήταν ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα υπάρξει συμφωνία. Και εάν δεις αυτές τις δηλώσεις, δείχνουν ατυχείς γιατί θα υπήρχε σύγκρουση. Τότε προετοίμασε τους ανθρώπους για τη σύγκρουση».
«Υπολόγισαν ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε ανάκαμψη και αποδείχθηκε ότι ήταν σκουπίδια. Στην κυριολεξία σκουπίδια. Δεν βγάζει κανένα νόημα με οικονομικούς όρους. Η Ελλάδα είναι ένα μάθημα στην ύβρη του οικονομικού κατεστημένου, που προέβλεψαν ένα πράγμα και συνέβη το ακριβώς αντίθετο»
Επιστρέφοντας στη λιτότητα, ζητώ την άποψή του για τους αριθμούς και γιατί σε άλλες χώρες που την εφάρμοσαν καταγράφουν ανάκαμψη ενώ η Ελλάδα όχι.
«Η Ιρλανδία και η Ισπανία είχαν τραπεζική κρίση. Η Ελλάδα είχε μια κρίση χρεοκοπίας του κράτους που προκλήθηκε από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας πριν και μετά την είσοδο στο ευρώ. Μετά έχεις ένα πρόγραμμα λιτότητας πολύ πιο σκληρό από εκείνο της Ιρλανδία, το οποίο επιβάλλεται με έναν εντελώς "τυφλό" τρόπο από μια Τρόικα που δεν κατανοούσε πόσο δύσκολο ήταν για τους Έλληνες να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Υπολόγισαν ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε ανάκαμψη και αποδείχθηκε ότι ήταν σκουπίδια. Στην κυριολεξία σκουπίδια. Δεν βγάζει κανένα νόημα με οικονομικούς όρους. Γι’ αυτό η Ελλάδα υπέφερε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Γιατί η λιτότητα ήταν σκληρή και γιατί επιβλήθηκε σε μια χώρα που δεν έχει εύκολους τρόπους ανάκαμψης - λόγω της αδύναμης βιομηχανικής παραγωγής. Η Ελλάδα είναι ένα μάθημα στην ύβρη του οικονομικού κατεστημένου, που προέβλεψαν ένα πράγμα και συνέβη το ακριβώς αντίθετο».
Όσο για το θέμα του χρέους, ο Πολ Μέισον είναι κατηγορηματικός: Πρέπει να αναδιαρθρωθεί.
«Η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει για το ελληνικό χρέος είναι η αναδιάρθρωσή του γιατί δεν είναι βιώσιμο. Είναι απλά μαθηματικά. Θα ξεπεράσει το 190% του χρόνου και αυτό δεν είναι βιώσιμο. Οπότε πιστεύω ότι εάν οι Έλληνες πάρουν την αναδιάρθρωση ή παράταση αποπληρωμής (rescheduling) του χρέους το 2016, θα βοηθήσει ώστε να ανασάνει το κράτος. Γιατί το τρίτο Μνημόνιο προσφέρει χρηματοδότηση μέχρι το 2020. Βλέποντάς το απ' έξω, η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει σαν κράτος με το χρέος σε αυτό το επίπεδο. Απλά δεν μπορεί. Και αυτός είναι φυσικά και ο λόγος που ο Σόιμπλε πιέζει ακόμη τους Έλληνες να φύγουν και η μόνη εναλλακτική είναι να υπάρξει μια μεγάλη αναδιάρθρωση του χρέους. Αλλά αυτό θα σήμαινε επίσης ότι πλέον δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Ξέρουμε ότι η Αριστερά κερδίζει στην Πορτογαλία, είναι πιθανό επίσης μια συνεργασία κομμάτων της Αριστεράς να κερδίσει στην Ισπανία. Η διατήρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας και της στασιμότητας, οδηγεί σε μεγαλύτερη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση. Από την άλλη, μπορεί στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο να νικήθηκε στις εκλογές, αλλά οι κυβερνώντες στη Γαλλία γνωρίζουν ότι η συνέχιση της λιτότητας στην Ευρώπη οδηγεί τους ανθρώπους σε πολιτικά συμπεράσματα που δεν είναι συμβατά για τους mainstream δημοκρατικούς».
«Η διατήρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας και της στασιμότητας, οδηγεί σε μεγαλύτερη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση»
Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, τι προβλέπετε;
«Δυστυχώς δεν είναι στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κάτι γι' αυτό. Είναι στο χέρι της Ευρώπης και στο χέρι του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ έχει πει με σαφήνεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει χωρίς ανακούφιση του χρέους. Και έτσι η μπάλα είναι στο γήπεδο των δανειστών, όχι του ΣΥΡΙΖΑ».
Στα βίντεο, εκτός από τις συνεντεύξεις του Αλέξη Τσίπρα και του Ευκλείδη Τσακαλώτους, μιλούν επίσης η Ζωή Κωνσταντοπούλου με ο Γιάνη Βαρουφάκη (την εποχή που ήταν ακόμη μέλη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ). Όταν τον ρωτώ για την αποχώρησή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ μου διευκρινίζει επίσης ότι δεν είναι η δουλειά του να τους κρίνει, αλλά να καταγράψει τι λένε. «Σίγουρα ήταν πιο δύσκολο για τον Τσίπρα να διασπάται το κόμμα του και να φεύγουν ενεργά μέλη. Αλλά κατά μια έννοια το κάνει και πιο εύκολο όταν αυτές οι φωνές κατά της λιτότητας φεύγουν και δεν εκπροσωπούνται στην Βουλή». Όμως για τον ίδιο εγείρεται θέμα δημοκρατίας όταν δεν υπάρχουν άλλοι αριστεροί πολέμιοι της λιτότητας μέσα στο Κοινοβούλιο, πέρα από το ΚΚΕ. «Για το καλό της δημοκρατίας θα ήθελες να εκπροσωπείται αυτή η σημαντική φωνή, έστω και αν είναι μειοψηφούσα. Έτσι αυτό το κάνει πιο εύκολο για τον Τσίπρα μέσα στο Κοινοβούλιο αλλά πιθανόν δυσκολότερο στην υπόλοιπη κοινωνία. Θα δούμε. Είμαστε ακόμη σε πολύ αρχικό στάδιο σε όλο αυτό. Το πρόγραμμα λιτότητας δεν έχει αρχίσει ακόμη στην ουσία να εφαρμόζεται οπότε δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει ο κόσμος».
Η συζήτηση τελειώνει εκεί περίπου που ξεκινά το ντοκιμαντέρ: Στην εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.
«Για έναν εξωτερικό παρατηρητή είναι πολύ ασυνήθιστο. Και είμαι σίγουρος ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κερδίσει την αυτοδυναμία, θα κυβερνούσε μόνος του, χωρίς τους ΑΝΕΛ. Προφανώς για τον οποιονδήποτε αριστερό, δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να συνεργάζεσαι με ένα συντηρητικό, εθνικιστικό κόμμα. Αλλά μη ξεχνάτε ότι στις 25 Ιανουαρίου -και ξανά στις 20 Σεπτεμβρίου- υπήρξε μια προμελετημένη παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Προμελετημένη από τη διεθνή κοινότητα. Και δεν ήταν άλλη από το μεγάλο συνασπισμό υπέρ της λιτότητας με το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ κτλ. Και τις δύο φορές το απέφυγαν. Σαν δημοσιογράφος πρέπει να παρατηρείς αυτού του είδους τις πολιτικές μηχανορραφίες. Εάν το συμφέρον της (σ.σ. διεθνούς) κοινότητας ήταν να παγιδεύει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια συνεργασία, τότε μέχρι στιγμής αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει».
------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Χθες και σήμερα προβάλλονται δύο επεισόδια από το ντοκιμαντέρ: Το πρώτο «Angela, Suck our Balls» και το δεύτερο «Να πληρώσεις ή να μην πληρώσεις;». Την Πέμπτη και την Παρασκευή θα δημοσιοποιηθούν και τα άλλα δύο, «ΟΧΙ – Η ελληνική λέξη για το No» και το «Ή θα παραδοθείτε ή θα πεθάνετε». Η σειρά έγινε από την Kallithea Films, με τη χρηματοδότηση του Bertha Foundation και την συμπαραγωγή των BRITDOC και Roast Beef Productions του Λονδίνου. Κυκλοφορεί ως μέρος του Field of Vision, από τους Laura Poitras, AJ Schnack & Charlotte Cook σε συνεργασία με το The Intercept/First Look Media. Εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το κοινό (crowdfunded) μέσω του Indiegogo.