O απλός καθημερινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται την έκδοση του πληθωριστικού χρήματος, ως μία διαδικασία που απομειώνει την αγοραστική δύναμη που αντιστοιχεί σε κάθε νομισματική μονάδα.
Πράγματι, το επιπλέον του κυκλοφορούντος εκδιδόμενο χρήμα, που δεν αντιστοιχεί σε ανάλογη αύξηση παραγομένων προϊόντων και υπηρεσιών, είναι αυτό που προκαλεί την ανά νομισματική μονάδα μείωση της αγοραστικής του δύναμης και την πτώση της ισοτιμίας του έναντι των υπολοίπων νομισμάτων.
Σε αυτή την περίπτωση μία αναλογική αύξηση των καταθετικών και χορηγητικών επιτοκίων θα τακτοποιούσε τη νομισματική αυτή στρέβλωση, χωρίς σοβαρές αναταράξεις στην πραγματική οικονομία και στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Σήμερα όμως, τι αντιμετωπίζουμε;
Πρώτον: Άνοδο του τιμαρίθμου σε Ευρώπη και ΗΠΑ, κυρίως λόγω της ενεργειακής κρίσης και της διατάραξης της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Δεύτερον: Οι πρόδρομοι οικονομικοί δείκτες, μας προετοιμάζουν για την είσοδο της Δύσης σε οικονομική ύφεση, πρόβλεψη που την επιβεβαιώνει τόσο η ΕΚΤ, όσο και το ΔΝΤ.
Τρίτον: Είμαστε μάρτυρες συνεχιζόμενων αυξήσεων των επιτοκίων, γεγονός που αφενός, δυσχεραίνει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων και των πολιτών να εξυπηρετούν τα δάνειά τους και αφετέρου ακυρώνει σε μεγάλο ποσοστό επενδυτικές πρωτοβουλίες, ενώ παράλληλα οδηγεί σε πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων κοινωνικών ομάδων.
Γιατί όλα αυτά;
Oι απολογητές της αύξηση των επιτοκίων και της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης των κοινωνιών, ισχυρίζονται ότι αξίζει, η παγκόσμια κοινότητα, να υποστεί τις συνέπειες μιας ύφεσης, προκειμένου να τιθασευτεί ο πληθωρισμός.
Τι εννοούν με τον όρο «πληθωρισμό»;
Προφανώς εννοούν την ακρίβεια, αφού πληθωριστικό χρήμα δεν κυκλοφορεί και τακτικές νομισματοποίησης των δανείων δεν υφίστανται.
Προκύπτουν επομένως τα εξής ερωτήματα:
Είναι δυνατόν να μειωθεί η ακρίβεια, χωρίς να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα αίτιά της, που επαναλαμβάνω είναι η ενεργειακή κρίση, η στρεβλή τιμολόγηση της ενέργειας, και η διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας;
Είναι δυνατόν απλώς και μόνο η δημιουργία ύφεσης να λύσει τα ανωτέρω προβλήματα;
Η απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα είναι: Φυσικά και όχι!
Τότε σε τι θα ωφελήσει η αύξηση των επιτοκίων στη μάχη κατά της ακρίβειας και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος;
Εν προκειμένω, δεν θα ωφελήσει σε τίποτε, το μόνο που θα προκαλέσει είναι η εμφάνιση έντονου στασιμοπληθωρισμού.
Αντιθέτως θα αποβεί χρησιμότατη σε άλλα οικονομικά ζητήματα:
Πρώτον: Ο τεράστιος όγκος του λιμνάζοντος και μη επενδυομένου χρήματος, που μέχρι πρότινος επιβαρυνόταν με αρνητικά καταθετικά επιτόκια, άρχισε, λόγω της συνεχούς ανατίμησης προϊόντων και υπηρεσιών, να χάνει την αγοραστική του δύναμη (την αξία του) με ανησυχητική ταχύτητα. Επομένως η άνοδος των επιτοκίων αποτελεί την προστατευτική ασπίδα της αξίας του.
Δεύτερον: Οι δανειστές, κυρίως οι κάτοχοι κρατικών και επιχειρηματικών ομολόγων, οι οποίοι, τα προηγούμενα έτη, δάνεισαν το χρήμα τους με κυμαινόμενο επιτόκιο σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο, βλέπουν την άνοδο των επιτοκίων ως σανίδα σωτηρίας των χορηγηθέντων κεφαλαίων τους.
Συμπέρασμα:
To δίλημμα: «Χρηματοδοτούμε την πραγματική οικονομία, και κυρίως τους στρατηγικούς τομείς της ενέργειας και της ενδεχόμενης αναδιάταξης της εφοδιαστικής αλυσίδας, προκειμένου να αποφύγουμε την ύφεση ή προστατεύουμε, με στατικό τρόπο, το ήδη υπάρχον χρηματικό κεφάλαιο, μέχρι αυτό να διοχετευτεί, μέσω επενδύσεων, στην πραγματική οικονομία, αναλαμβάνοντας συγχρόνως και την ευθύνη για την ύφεση που θα προκύψει;», Εχει ήδη απαντηθεί και η πλάστιγκα έχει γύρει προς τη δεύτερη εκδοχή του διλήμματος.
Εν τοιαύτη περιπτώσει το μόνο που απομένει είναι να ευχηθούμε προς όλους, Καλή Δύναμη.