Γράφω πολύ για τον ύπνο στη δουλειά μου, κάτι που είναι λίγο ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς πόσο κακή είμαι σε αυτόν.
Έχω καλύψει το τι πρέπει να κάνουμε αν ξυπνάμε στις 3 το πρωί και δεν μπορούμε να ξανακοιμηθούμε, αλλά στην πραγματικότητα είμαι ξύπνια από τις 3:28 σήμερα ο ίδια (το ξέρω, επειδή έλεγξα το ρολόι - παρόλο που έχω γράψει για το γιατί δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό).
Και ενώ γνωρίζω ότι το να πέσω για ύπνο μετά τη 1 το πρωί μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία μου, ειδικά καθώς μεγαλώνω, μερικές φορές αγχώνομαι τόσο πολύ για το ότι δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ που μπορώ να αρχίσω να κοιμάμαι μόνο μετά τις 2 το πρωί.
Έχω αϋπνία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και φαίνεται ότι το να γνωρίζω απλά καλύτερα δεν αρκεί για να το «διορθώσω».
Με αυτό το σκεπτικό, κάποιες συμβουλές ειδικών έκαναν σημαντική διαφορά. Έτσι, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου, σκέφτηκα να μοιραστώ τις συμβουλές που έκαναν την αϋπνία μου λίγο πιο διαχειρίσιμη.
1) Το πρωινό φως πραγματικά βοηθάει
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι στερούνται ύπνου μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πιο κουρασμένοι από το γεγονός ότι βγαίνουν εκτός του κιρκάδιου ρυθμού τους παρά από την ποιότητα ή τη διάρκεια του ύπνου τους.
Αυτό είναι απλώς μια θεωρία, αλλά ένα πράγμα στο οποίο φαίνεται να συμφωνούν όλοι οι ειδικοί με τους οποίους έχω μιλήσει είναι ότι το πρωινό φως είναι με μοναδικό τρόπο χρήσιμο για τον προσανατολισμό του εσωτερικού ρολογιού του σώματός μας.
Η δρ Τσέλσι Πέρι, ιδιοκτήτρια του Sleep Solutions και διπλωματούχος του Αμερικανικού Συμβουλίου Οδοντιατρικής Ιατρικής του Ύπνου, μου είπε προηγουμένως: «Ένα από τα πρώτα πράγματα που προσπαθώ να κάνω είναι να βγω έξω στο άμεσο ηλιακό φως. Αυτό βοηθά στη ρύθμιση του κιρκάδιου ρυθμού μου αφήνοντας το σώμα μου να καταλάβει ότι είναι πρωί».
Οι πρωινές μου βόλτες στο γυμναστήριο μου δίνουν τις πρώιμες υπεριώδεις ακτίνες που χρειάζεται το ρολόι του σώματός μου - από τότε που ξεκίνησα αυτή τη συνήθεια, υπολογίζω ότι κοιμάμαι περίπου δύο φορές περισσότερο ... την εβδομάδα απ′ ό,τι θα κοιμόμουν διαφορετικά.
2) Το φαγητό πολύ κοντά στην ώρα του ύπνου μπορεί να καταστρέψει τον ύπνο
Μην με παρεξηγήσετε, ήμουν οπαδός του βραδινού δείπνου - αλλά έχοντας ακούσει από την εξειδικευμένη στον ύπνο ψυχολόγο δρ Λι Κέιλορ και τον δρ Βάλτερ Λόνγκο, διευθυντή του Longevity Institute στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, άρχισα να βάζω όριο στη συνήθεια αυτή τρεις ώρες πριν από τον ύπνο.
Οτιδήποτε φάμε αργότερα «θα επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα του ύπνου, ιδιαίτερα τις βαθύτερες και πιο αναζωογονητικές φάσεις, όπως ο βαθύς και ο REM ύπνος», δηλώνει η δρ Κέιλορ.
Μιλώντας στο GQ, ο Λόνγκο συμφωνεί - και βλέποντας ότι ο κακός ύπνος, ειδικά στη μέση ηλικία, έχει συνδεθεί με παθήσεις όπως η άνοια, πιστεύει ότι το να σταμτήσουμε εγκαίρως το φαγητό αργά μπορεί ακόμη και να παρατείνει τη ζωή μας.
Αν και δεν ξέρω αν θα οδηγήσει σε βελτιωμένη μακροζωία, μπορώ να σας πω ότι έχω πολύ λιγότερες καούρες και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση από τότε που υιοθέτησα τη συνήθεια. Παλαιότερα, το αίσθημα καύρας με κρατούσε ξύπνιο για ώρες μετά το ξύπνημα στις 3 το πρωί- τώρα, η επιστροφή στον ύπνο είναι πιο εύκολη.
3) Μα το Θεό, ας μην κοιτάμε το ρολόι
Ξέρω ότι αυτό ακούγεται υποκριτικό, αλλά ο χθεσινός έλεγχος του ρολογιού ήταν μια σπάνια εξαίρεση - ξύπνησα επίσης ξύπνημα στις 3 π.μ. τη Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη και δεν κοίταξα το ρολόι μου σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πιθανώς σχετίζεται με το γεγονός ότι τελικά κατάφερα να ξανακοιμηθώ εκείνες τις νύχτες...
Όπως δήλωσε στην εφημερίδα The Guardian η δρ Νερίνα Ραμλακχάν, φυσιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου Fast Asleep, Wide Awake, η παρακολούθηση της ώρας «είναι ένα από τα πράγματα που διαταρράσουν περισσότερο στην προσπάθειά μας να ξανακοιμηθούμε».
4) Ας μην αποκτήσουμε εμμονή με τον ύπνο μας
Η ειδικός ύπνου δρ Νερίνα Ραμλακχάν από την Oak Tree Mobility μου έχει αναφέρει ότι «υπάρχει μια μορφή αϋπνίας... που ονομάζεται “ορθοσωμία”, ένας όρος για την εμμονή με τον καλό ύπνο».
Έχω παρατηρήσει ότι οι νύχτες που απλά αποδέχομαι την αϋπνία μου τείνουν να είναι πιο ξεκούραστες....
«Όταν κάποιος προσπαθεί πολύ σκληρά να κοιμηθεί, δημιουργεί πίεση και ανησυχία που παραδόξως τον κρατάει ξύπνιο. Αντιστρέφοντας το σενάριο και μένοντας σκόπιμα ξύπνιοι, [η παράδοξη πρόθεση] μπορεί να βοηθήσει να σπάσει αυτός ο κύκλος που οδηγείται από το άγχος» έχει πει στη HuffPost UK ο Τζέιμς Λόιντ, ψυχοθεραπευτής στην Ceangail Psychotherapy.
Τις δύο φορές που έχω τολμήσει να το δοκιμάσω, έχω εντυπωσιαστεί αρκετά από τα αποτελέσματα.