Με την Ανταρκτική να θερμαίνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς, οι επιστήμονες αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις, καθώς ο πάγος λεπταίνει και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν συχνά πέφτει στη θάλασσα.
Για δύο δεκαετίες, ο Σάιμον Μόρλεϊ πραγματοποιεί καταδύσεις κάτω από τον θαλάσσιο πάγο της Ανταρκτικής για να μελετήσει παράξενους, πολύχρωμους θαλάσσιους οργανισμούς, όπως ασκίδες και σφουγγάρια. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή έχει μειώσει το πάχος του πάγου, καθιστώντας τον επικίνδυνο για τις έρευνες. «Παλαιότερα κάναμε πάνω από 100 καταδύσεις το χειμώνα, ενώ πέρυσι κάναμε μόλις 5 έως 10», αναφέρει ο Μόρλεϊ.
Ο πάγος έχει δημιουργήσει μια κατάσταση Catch-22: είναι πολύ παχύς για να βγάλουν βάρκες, αλλά όχι αρκετά παχύς για να κάνουν τρύπες με αλυσοπρίονο. Ως λύση, διατηρούν τις βάρκες έτοιμες, ώστε να μπορούν να ξεκινήσουν μόλις υπάρξει ευκαιρία.
Παρόλο που η Ανταρκτική παραμένει αφιλόξενη και δύσκολη, οι αλλαγές είναι εμφανείς. Ο όγκος του παγωμένου νερού μειώνεται, η βλάστηση επεκτείνεται και οι θερμοκρασίες του αέρα αυξάνονται. Οι επιστήμονες που μελετούν την περιοχή αντιλαμβάνονται την επιδείνωση της κατάστασης, καθώς η έρευνά τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Ο Μόρλεϊ αναφέρει ότι ο παγετώνας στη Νότια Γεωργία, όπου είχε μάθει να κάνει σκι, δεν υπάρχει πια, και το νησί είναι γεμάτο από γυμνό έδαφος και επεμβατικά λιβάδια. Καθώς οι καταδύσεις καθ′ όλη τη διάρκεια του έτους είναι πλέον αδύνατες, οι ερευνητές προσπαθούν να πραγματοποιούν καταδύσεις περιοδικά το καλοκαίρι και τον χειμώνα, προκειμένου να συγκρίνουν διαφορετικές εποχές.
Παρά τις δυσκολίες, ο Μόρλεϊ ενθουσιάζεται με τα απίστευτα είδη που έχει ανακαλύψει, όπως κήπους από σφουγγάρια, ανεμώνες και ασκίδες. Ωστόσο, αυτοί οι υποβρύχιοι παράδεισοι κινδυνεύουν. Ο λιγότερος πάγος δημιουργεί συνθήκες που επιτρέπουν στα φύκια να ανθίσουν, τα οποία απειλούν να καλύψουν τα σφουγγάρια και άλλες μορφές ζωής.
Το Μάιο, ο Μόρλεϊ και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν μια μελέτη που σημειώνει έναν ακόμη κίνδυνο: τα κινούμενα κομμάτια πάγου, τα οποία πλέον κινούνται προς το βυθό, όπου ζουν οι θαλάσσιοι οργανισμοί.
Ο φυσικός θαλάσσιου πάγου Τζέρεμι Γουίλκινσον της BAS εξηγεί ότι έχει αναγκαστεί να προσαρμόσει τα πειράματά του στην Αρκτική, καθώς ο θαλάσσιος πάγος εκεί είναι λιγότερο αξιόπιστος. Στο παρελθόν, τοποθετούσαν όργανα πάνω στον πάγο για να καταγράψουν δεδομένα, αλλά τώρα, λόγω της γρήγορης υποχώρησης του πάγου, τα όργανα πέφτουν στον ωκεανό. «Τώρα σχεδιάζουμε συστήματα που να επιπλέουν», λέει.
Πηγή: BBC