Το 2017 ήταν μία πολύ κακή χρονιά για το Πεδίον του Άρεως. Η εγκληματικότητα από την πιάτσα ναρκωτικών στην Μαυρομματαίων μαζί με την αδιαφορία της Περιφέρειας Αττικής, οδήγησαν το μεγαλύτερο Πάρκο της Αθήνας στην ολοκληρωτική απαξίωσή του. Η απελπιστική κατάσταση όμως γέννησε και μία ελπίδα: για πρώτη φορά μετά την απόπειρα Κυριακού να καταπατήσει ένα κομμάτι του Πάρκου, οι κάτοικοι θύμωσαν, συγκεντρώθηκαν και διεκδίκησαν μαζικά την ανάταξη της κατάστασης με τη δράση «Φωτίζουμε το Πεδίο του Άρεως», μία δράση που απέδειξε ότι οι πολίτες έχουν λόγο και μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο περιβάλλον για τις ζωές τους, όταν εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους, συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και γίνονται ενοχλητικοί απέναντι στις (αδιάφορες) Αρχές.
Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
Μέσα στο 2017 δεν αποκαταστάθηκε ούτε μία λειτουργία του Πεδίου του Άρεως. Οι διαδρομές του παρέμειναν γεμάτες κακοτεχνίες για παιδιά και μεγάλους, το πότισμα και η περιποίησητου Πάρκου (τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο) ήταν από απαράδεκτα μέχρι καταστροφικά, οι υδάτινες διαδρομές και τα σιντριβάνια δεν λειτούργησαν, τα περίπτερα παρέμειναν κλειστά, όπως και το «Άλσος Οικονομίδη» και οι τουαλέτες…
Ειδικότερα το κομμάτι γύρω από το «Green Park», παγιώθηκε ως χώρος πώλησης και διακίνησης ναρκωτικών, προσελκύοντας την ανάλογη εγκληματικότητα/παραβατικότητα, χωρίς καμία μέριμνα για τους τοξικοεξαρτημένους από το «κοινωνικό κράτος», αλλά ούτε κάποια βοήθεια για τους περιοίκους και τους επισκέπτες που βρέθηκαν σε μία κόλαση εξαθλίωσης.
Μέσα στο 2017 το Πεδίον του Άρεως έχασε και την τελευταία «κανονική» λειτουργία του ως δημόσιος χώρος πρασίνου και αναψυχής. Με απόφαση της Περιφέρειας Αττικής στα τέλη του Αυγούστου έκλεισαν και οι δύο εναπομείνασες Παιδικές Χαρές, διώχνοντας ουσιαστικά και τους τελευταίους γονείς, που, κόντρα στις αμφίβολες συνθήκες ασφάλειας, πήγαιναν τα παιδιά τους στο Πάρκο. Ακόμα και σήμερα η Περιφέρεια Αττικής δεν έχει πληροφορήσει τον κόσμο εάν και πότε θα επαναλειτουργήσουν οι Παιδικές Χαρές και ποιος είναι ο λόγος που δεν προχωρά στην αποκατάσταση της λειτουργίας του – λόγος που σίγουρα δεν είναι οικονομικός, αφού μέσα στον Δεκέμβριο δαπάνησε 12.500 ευρώ για μία «κλειστή εκδήλωση» στο (επίσης κλειστό) «Άλσος Οικονομίδη»…
ΦΩΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Η θλιβερή εικόνα του Πάρκου το καλοκαίρι, όταν κανένα φως δεν λειτουργούσε, το πράσινο μαράζωνε απότιστο και οι δρομείς έκαναν βόλτες περιφερειακά του Πάρκου για να μην αντικρίζουν το απογοητευτικό θέαμα, γέννησε την ιδέα μίας αυθόρμητης δράσης διαμαρτυρίας «από τη βάση».
Θυμωμένοι ενεργοί πολίτες σε συνεργασία με συλλόγους και ομάδες που δραστηριοποιούνταν χρόνια στο Πεδίο του Άρεως, οργάνωσαν έναν «περίπατο στο Πάρκο με φακούς και φαναράκια». Η δράση πήρε το συμβολικό όνομα «Φωτίζουμε το Πεδίο του Άρεως», αφού, εκτός από το προφανές (τον φωτισμό του κατασκότεινου Πάρκου), είχε ως αίτημα την επαναλειτουργία του Πεδίου του Άρεως ως ενός φωτεινού δημόσιου χώρου για όλη την Αθήνα, όλες τις ηλικίες, όλες τις επιλογές αναψυχής, άσκησης, χαλάρωσης και αναζωογόνησης.
Το «Φωτίζουμε το Πεδίο του Άρεως» είχε πρωτοφανή επιτυχία. Για πρώτη φορά μαζεύτηκαν εκατοντάδες πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν, κρατώντας μόνο ένα φωτάκι, χωρίς να χρειάζεται να φωνάξουν κάποιο σύνθημα ή να ανεμίσουν κάποια σημαία. Όλοι ήξεραν γιατί διαμαρτύρονται, όλοι γνώριζαν γιατί ήταν θυμωμένοι και όλα τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στο Πεδίο του Άρεως, αναγκάζοντας την Περιφέρεια Αττικής να προχωρήσει σε – έστω και περιορισμένες – κινήσεις αποκατάστασης της λειτουργίας του φωτισμού και της φροντίδας του πρασίνου.
Η επιτυχία του «Φωτίζουμε το Πεδίο του Άρεως» έδειξε ότι οι πολίτες, έστω και ανοργάνωτοι, έστω και χωρίς κοινές αφετηρίες και διαδρομές, μπορούν να αρθρώσουν λόγο και να διεκδικήσουν.
Θα ήταν αφελές βέβαια να μιλήσει κάποιος για ένα «μαζικό κίνημα που γεννήθηκε στο Πεδίο του Άρεως», αφού κατεστημένες αντιλήψεις, παλαιές πρακτικές και φοβικές νοοτροπίες εμποδίζουν την ένωση πολλών πολιτών κάτω από μία κοινή ομπρέλα.
Το σίγουρο όμως είναι ότι άνοιξε ο δρόμος για να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι μπορούν να εκφράσουν την απογοήτευση, την απελπισία ή τον θυμό τους, χωρίς να έχουν να φοβηθούν κάτι και μπορούν να δράσουν, έστω με μία ανάρτηση, μία κοινοποίηση, ένα mail διαμαρτυρίας, μία φωνή διεκδίκησης, ένα τηλεφώνημα σε κάποια υπηρεσία, μία δράση λίγων ή πολλών μαζί…
ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 2018
Το 2018 προβλέπεται να είναι μία καλύτερη χρονιά για το Πεδίον του Άρεως. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, είτε γίνουν κανονικά μαζί με τις Ευρωεκλογές τον Μάιο του 2019 είτε λίγο νωρίτερα ή αργότερα, δεν αφήνουν περιθώρια στην Περιφέρεια Αττικής για άλλες μεταθέσεις των όποιων πρωτοβουλιών της για την επαναλειτουργία του Πάρκου. Είναι λογικό ότι θα επιδιώξει να παρουσιάσει κάποιο έργο στον μοναδικό χώρο για τον οποίο έχει την αποκλειστική ευθύνη.
Το πρόβλημα είναι εάν οι πρωτοβουλίες της γίνουν επιφανειακά την τελευταία στιγμή για να βγει ένα ωραίο «προεκλογικό βίντεο» ή θα έχουν τις «ρίζες» που απαιτούνται για να φέρουν κάποια μόνιμη θετική αλλαγή στο Πάρκο.
Οι κάτοικοι και οι φίλοι του Πεδίου του Άρεως θυμόμαστε ότι όλοι οι προκάτοχοι της κυρίας Ρένας Δούρου είχαν να παρουσιάσουν «ωραίες στιγμές» ως αποτελέσματα μίας προεκλογικής υπερπροσπάθειας που κατέρρεε την επομένη των εκλογών…
Άραγε η σημερινή αρχή της Περιφέρειας θα γίνει εξαίρεση του κανόνα ή θα ακούσουμε και πάλι από τον/την επόμενο/η Περιφερειάρχη ότι «παρέλαβε χάος», ακριβώς δηλαδή αυτό που επαναλαμβάνει η κυρία Δούρου με κάθε ευκαιρία;
fb page: Πεδίον του Άρεως Το Πάρκο μας
Αναδημοσίευση από το postmodern.gr