Άστεγα παιδιά στο Δυτικό Βερολίνο δίνονταν σκόπιμα προς υιοθεσία από παιδόφιλους στο πλαίσιο ενός σοκαριστικού πειράματος που άρχισε τη δεκαετία του 1970 από τον καθηγητή Ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ο οποίος πίστευε ότι οι άνδρες εκείνοι θα γίνονταν πολύ στοργικοί γονείς.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Deutsche Welle, έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Χιλντεσάιμ διαπίστωσε πως οι αρχές του Βερολίνου επέτρεπαν αυτή την πρακτική για περίπου 30 χρόνια- μάλιστα οι παιδόφιλοι θετοί πατέρες λάμβαναν ακόμα και τακτικό επίδομα.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ (1928- 2008) ήταν σε κορυφαία θέση στο κέντρο εκπαιδευτικών ερευνών του Βερολίνου. Ο ίδιος ήταν πεπεισμένος πως η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών ήταν αβλαβής. Οι αρμόδιες αρχές έκαναν τα στραβά μάτια ή ενέκριναν τις υιοθεσίες.
Σύμφωνα με τη Deutsche Welle, χρόνια πριν δύο από τα θύματα είχαν εμφανιστεί και είχαν πει τις ιστορίες τους. Έκτοτε ερευνητές του πανεπιστημίου ψάχνουν σε αρχεία και πραγματοποιούν συνεντεύξεις.
Αυτό που βρήκαν ήταν πως υπήρχε ένα δίκτυο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τη γερουσία του Βερολίνου και άλλες αρμόδιες υπηρεσίες, όπου η παιδοφιλία ήταν «αποδεκτή, υποστηριζόταν, προστατευόταν».
Ο ίδιος ο Κέντλερ ήταν σε τακτική επαφή με τα παιδιά και τους θετούς τους πατέρες. Δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη σε βάρος του, καθώς όταν τα θύματα εμφανίστηκαν, είχε επέλθει παραγραφή. Αυτό επίσης εμπόδισε να δοθεί οποιαδήποτε αποζημίωση.
Όπως διαπιστώθηκε, αρκετοί από αυτούς ήταν επιφανείς ακαδημαϊκοί. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για ένα δίκτυο με υψηλόβαθμα στελέχη του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολινου και της διαβόητης Σχολής Όντενβαλντ στην Έσση, που ήταν στο επίκεντρο ενός σκανδάλου παιδεραστίας πριν χρόνια.
Μια πρώτη αναφορά σχετικά με το αποκαλούμενο «Πείραμα Κέντλερ» είχε δημοσιευτεί το 2016 από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Τότε οι ερευνητές είχαν αναφέρει πως η γερουσία του Βερολίνου φαινόταν να μη δείχνει ενδιαφέρον για την αποκάλυψη της αλήθειας.