Κάποια στιγμή, σ αυτή τη χώρα, θα πρέπει να εξετάσουμε πολύ σοβαρά τον τομέα που λέγεται Πολιτική Προστασία.
Αν θέλουμε αυτός ο τομέας να πάει καλά, θα πρέπει να ξηλωθούν όλοι οι πολιτικοί καριέρας και να μπουν σε ηγετικές θέσεις ευθύνης άνθρωποι που γνωρίζουν να φτιάχνουν και να υλοποιούν σχέδια στην πράξη, επί του πεδίου όπως λέμε χαρακτηριστικά, κι όχι ακαδημαϊκοί που ξέρουν μόνο από ατελείωτες συζητήσεις.
Επίσης, καλό είναι να πάρουμε παράδειγμα για να οργανώσουμε την πολιτική προστασίας της χώρας μας από την FEMA (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Εκτάκτων Ανάγκης) των ΗΠΑ, εκπονώντας αντίστοιχο σχέδιο και φροντίζοντας να υπάρχουν ξεχωριστά κονδύλια που απαιτούνται (θα πρέπει φυσικά να συζητήσουμε σοβαρά και για το οικονομικό πρόβλημα που δημιουργείται από όλες αυτές τις έκτακτες ανάγκες και τις αργίες που επιβάλλουν λόγω των συνθηκών).
Η πολιτεία έχει ευθύνη για ό,τι συνέβη, όπως ευθύνη έχει και η ιδιωτική Αττική Οδός, την οποία αν ήμουν πρωθυπουργός της χώρας θα φρόντιζα να αποζημιώσει το κράτος στήνοντας την ποινικά στον τοίχο.
Κάτι ακόμη, δεν μπορούμε σ′ αυτή τη χώρα για όλα να περιμένουμε τον στρατό να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Τέλος, αλλά σημαντικό, η Πολιτική Προστασία πρέπει να μπει στην εκπαίδευση και όλοι οι πολίτες να μαθαίνουν τα στοιχειώδη που αφορούν την προστασία και την επιβίωση.
Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες μετά τις τελευταίες πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, θα είναι πλέον άγριες για την Αττική και οι μη εκπαιδευμένοι Αθηναίοι οφείλουν να μάθουν.
Ευθύνες μέγιστες και στην τοπική αυτοδιοίκηση, από την οποία πρέπει να αφαιρεθεί η πολιτική προστασία (άλλο μεγάλο ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί).
Ήρθε πλέον η ώρα που πρέπει όλοι να συμπεριφερθούμε ως πολίτες και όχι ως απλοί κάτοικοι. Ήρθε η ώρα που πρέπει να γίνουν έργα και όχι ευχολόγια και κούφια λόγια.