Στις 24 Ιουλίου 2021 στο Προεδρικό Μέγαρο θα διεξαχθεί η γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όμως η γιορτή αυτή και για όσο το 1/3 της Κύπρου θα παραμένει υπό τουρκική κατοχή, θα έχει κάτι πένθιμο. Είναι ανολοκλήρωτη.
Σαράντα επτά χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974, ο ελληνισμός της Κύπρου εξακολουθεί να κινδυνεύει και η Ελλάδα να εκβιάζεται από την Τουρκία.
Η Τουρκία επιθυμεί τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου και την κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο και ο Ερντογάν αρέσκεται σε παίγνια ισχύος με πολλούς δρώντες
Το ήσυχο καλοκαίρι που επιθυμούσαμε με την Άγκυρα, μπορεί να μην έχει την ένταση που είχε το 2020, όταν οι στόλοι Ελλάδας – Τουρκίας βρίσκονταν σε πολεμική ετοιμότητα στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, ωστόσο υπάρχει μια υπόκωφη βοή που προμηνύει δυσοίωνες εξελίξεις.
Η πρωτοφανής τουρκική πρόκληση με την τουρκική ακταιωρό να ανοίγει πυρ κατά μικρού σκάφους της λιμενικής κυπριακής αστυνομίας και η καταδίωξη αυτού τα ξημερώματα της 16ης Ιουλίου 2021, που έλαβε χώρα ανοικτά της Τηλλυρίας στην Κύπρο και λίγα 24ωρα πριν την άφιξη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα Κατεχόμενα (19 -20 Ιουλίου) για να εορτάσειτην εισβολή του Αττίλα, μόνο ως καλός οιωνός δεν εκλαμβάνεται.
Αν και επρόκειτο για μια επιθετική ενέργεια όχι μόνο ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και κατ΄ επέκταση και την Ε.Ε, η πρώτη αντίδραση της Κομισιόν επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί χλιαρή.
Διαβάστε επίσης: Πυρά κατά σκάφους του Λιμενικού της Κύπρου από τουρκική ακταιωρό
Η αρμόδια εκπρόσωπος της Κομισιόν για θέματα Εξωτερικών Υποθέσεων, Ναμπίλα Μασράλι δήλωσε πως «κάθε ενέργεια βίας από οποιουσδήποτε παράγοντες στην Μεσόγειο είναι λυπηρή» προσθέτοντας πως «η ΕΕ έχει στρατηγικό ενδιαφέρον για σταθερό και ασφαλές περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ανάπτυξη μιας σχέσης συνεργασίας και αμοιβαίας επωφελούς σχέσης με την Τουρκίας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα 24ωρο νωρίτερα ο Τούρκος πρόεδρος με αφορμή την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 2016 σε αναρτήσεις του στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης κάνει λόγο, για ακόμη μια φορά για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και υπογραμμίζει πως τόσο αυτή όσο και η Ανατολική Μεσόγειος «απροσπέλαστη».
Προκλητικό ωστόσο ήταν και το μήνυμα του κατοχικού ηγέτη Ερσίν Τατάρ, με αφορμή την επέτειο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο.
Ο Τατάρ χαρακτήρισε την τουρκική εισβολή ως ”ειρηνευτική επιχείρηση” και ο συλλογισμός του κατέληξε πως έπειτα από αυτό η χούντα καταστράφηκε, η Δημοκρατία επέστρεψε στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας πως αυτή την εξέλιξη ο ελληνικός λαός τη χρωστάει στην Τουρκία.
Διαβάστε επίσης: Πραξικόπημα και Τουρκική Εισβολή: Παθολογίες και θεραπείες
Μάλιστα ο Τατάρ, ο εκλεκτός του Ερντογάν, αμφισβήτησε την συνέχεια του ελληνισμού στην Κύπρο. «Οι Τουρκοκύπριοι δίνουν τον αγώνα τους στο νησί από το 1571» είπε και μεταξύ άλλων πρόσθεσε ότι η προσπάθεια εξέγερσης εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας από τους Έλληνες στην Κύπρο το 1821 είχαν ως στόχο τον αφανισμό των τουρκοκυπρίων και την προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα.
«Έπρεπε να πει από το 1570. Ιούλιος ήταν και τότε, 2 Ιουλίου όταν το ασκέρι του Λαλά Μουσταφά Πασά, 60.000 βάρβαροι, αποβιβάστηκε κοντά στη Λεμεσό. Πολιορκούσαν τη Λευκωσία μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου, κι όταν έπεσε η Λευκωσία δεν άφησαν κανέναν ζωντανό, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά που πιάστηκαν για να πουληθούν ως δούλοι.
Όταν μιλά για διώξεις και σφαγές ο Τατάρ αυτές εννοεί ή τις σφαγές του 1571 στην Αμμόχωστο; Ή όσες ακολούθησαν από τότε μέχρι το 1878, που ήρθαν οι Βρετανοί και ανέλαβαν αυτοί τις διώξεις και την καταπίεση των Ελλήνων, με τη βοήθεια των Οθωμανών;
Αλλά και πριν από τους Οθωμανούς ακόμα, επί τρεις χιλιάδες χρόνια, ποιοι άντεξαν στις σφαγές, τις διώξεις και την καταπίεση, από τους Ασσύριους, τους Πέρσες, τους Πτολεμαίους, τους Λεοντόκαρδους και άλλους; Οι Τουρκοκύπριοι;» πολύ σωστά επισημαίνει ο Αρίστος Μιχαηλίδης σε άρθρο του στο Φιλελεύθερο της Κύπρου.
Η επιλεκτική αμνησία του Τατάρ όμως δεν σημαίνει πως η ιστορία δεν έχει καταγραφεί. Ακριβώς πριν από 200 χρόνια, στις 9 Ιουλίου 1821 θανατώθηκαν μαρτυρικά ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όλοι οι Επίσκοποι και ηγούμενοι και 400 πρόκριτοι, ως ύποπτοι για συμμετοχή στον Πανελλήνιο ξεσηκωμό.
Η αποθράσυνση της Τουρκίας και του Ερντογάν οφείλεται εν πολλοίς στην ανοχή που έχει διαχρονικά επιδείξει η Ε.Ε., σε σωρεία παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η στήριξη από την Γερμανία και η πώληση οπλικών συστημάτων παρά τις φωνές εντός της Ε.Ε., που ζητούν εμπάργκο όπλων, συνεχίζεται.
Διαβάστε επίσης: Τα «ελληνικά» υποβρύχια της …Τουρκίας
Αλλά δεν φταίνε μόνο οι ξένοι. Τον νταή πρώτα τον αντιμετωπίζει αυτός που υφίσταται την κακοποίηση.
Αθήνα και Λευκωσία έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Εάν δεν στηρίξεις το σπίτι σου μην περιμένεις να το κάνουν άλλοι.
Ελλάδα και Κύπρος δεν έθεσαν βέτο όταν μπορούσαν με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά η γειτονική χώρα να βγει ευνοημένη σε πολλά επίπεδα όπως για παράδειγμα την έναρξη των εργασιών σχετικά με τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. - Τουρκίας.
Όλα αυτά ενώ η Τουρκία άνοιξε τα Βαρώσια και κλιμάκωσε τις απειλές, αλλάζοντας παράλληλα και το διαπραγματευτικό πλαίσιο ενάντια στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Και τώρα περιμένουμε τον Ερντογάν στον Κατεχόμενα χωρίς κανείς να καταδικάζει αυτή την επίσκεψη.
Περιμένουμε με αγωνία να δούμε πως θα μας παίξει αυτή τη φορά. Θα κάνει λόγο για έναρξη γεωτρήσεων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ; Θα ανακοινώσει αλλαγή του καθεστώτος στα Βαρώσια, δίνοντας το δικαίωμα στου ελληνοκύπριους να διεκδικήσουν την περιουσία τους αφού όμως πρώτα αναγνωρίσουν την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»; Θα ανακοινώσει την εγκατάσταση μόνιμης βάσης τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στα Κατεχόμενα; Θα μιλήσει για διχοτόμηση της Κύπρου σε δύο κράτη;
Ότι και να κάνει ο Ερντογάν απώτερος στόχος των μαξιμαλιστικών διεκδικήσεών του είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλος σήμερα της Ε.Ε., και του ΟΗΕ, μέσω της δημιουργίας μιας μορφής «διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα», όπου η Τουρκία θα έχει τον έλεγχο όχι μόνο της κατεχόμενης σήμερα Κύπρου αλλά και των άλλων οργάνων, αυτού του νέου μορφώματος, με μια αποδυναμωμένη κεντρική διοίκηση αποκτώντας έτσι λόγο και επιρροή όχι μόνο επί των ελληνοκυπρίων αλλά και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διαβάστε επίσης: Τουρκικές απειλές και παζάρια
Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Κύπρο με αφορμή τα 47 χρόνια εισβολής του Αττίλα ίσως είναι μια ακόμη ευκαιρία για τις πολιτικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου να συνειδητοποιήσουν τι διακυβεύεται, εάν δεν το ξέρουν ήδη, και να αλλάξουν πορεία προς αποφυγή των χειρότερων.