«Η επιθυμία μας να ανεβάσουμε το ‘Περιμένοντας τον Γκοντό’ γεννήθηκε απο μια εσωτερική ανάγκη να κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα της θεατρικής πράξης σε αυτές τους ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές.
Για πρώτη φορά στους καιρούς που ζούμε κλείσανε τα Θέατρα και σταμάτησε κάθε καλλιτεχνική δημιουργία.
Τώρα όμως που ο κίνδυνος απομακρύνεται το θέατρο οφείλει να δηλώσει παρόν στην επικοινωνία με τους ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη, όπως εκανε αιώνες τώρα , με στόχο την ευχαρίστηση, την διδαχή, την ψυχαγωγία και να προσφέρι ελπίδα και αισιοδοξία στον άνθρωπο που παλεύει να υπάρξει σε ενα κόσμο σκληρό και αβέβαιο».
Με αυτό μήνυμα, η ομάδα του «Περιμένοντας τον Γκοντό» (όπως υπογράφει) ήτοι, Γιάννης Κακλέας -σκηνοθεσία- και στη διανομή Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης και Ορφέας Αυγουστίδης -ένας θίασος ετερόκλητος με μια πρώτη ματιά και ως εκ τούτου, εξόχως ενδιαφέρων- ανακοίνωσε την πρώτη νέα θεατρική παραγωγή του ελεύθερου θεάτρου για το καλοκαίρι της πανδημίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της HuffPost, η παράσταση θα παρουσιαστεί για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων σε ανοιχτά θέατρα της Αττικής από τα μέσα Ιουλίου, οπότε και όπως έχει ανακοινωθεί, ξεκινούν οι παραστάσεις.
Οι ημερομηνίες και οι χώροι θα ανακοινωθούν σύντομα.
Τα σκηνικά συνυπογράφουν ο Σάκης Μπιρμπίλης και ο Γιάννης Κακλέας, τα κοστούμια η Ηλένια Δουλαδίρη, τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης. Βοηθός σκηνοθέτη είναι ο Αρης Κακλέας, ενώ το γεγονός ότι «η μετάφραση είναι της ομάδας των συντελεστών της παράστασης», δίνει μία ωραία αίσθηση κολεκτίβας.
Είναι προφανές ότι λόγω των περιορισμών -πληρότητα έως 40%- τα περιθώρια κέρδους είναι σαφώς περιορισμένα, συνεπώς το πρώτο ζητούμενο στην τολμηρή αυτή απόφαση, κρίνοντας με στενά επιχειρηματικά δεδομένα (παραγωγή Τεχνηχώρος), είναι κατ′ αρχήν να μείνουν τα κανάλια της επικοινωνίας ανοιχτά.
Δυό λόγια για το έργο και τη «ματαιότητα της αναμονής»
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το αριστουργηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, του σημαντικότερου, ίσως, θεατρικού συγγραφέα του καιρού μας, παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρο, μέσα στην αφοπλιστική του αλήθεια σχετικά με τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να λύσει το αίνιγμα της ίδιας του της ύπαρξης.
Στο έργο ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν δύο επιζήσαντες μοναχικοί χαρακτήρες , συναντιούνται στο ίδιο σημείο για άλλη μια φορά. Μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο, μιλούν, αστειεύονται, παίζουν, σιωπούν και περιμένουν. Ο Γκοντό υποσχέθηκε πως θα ’ρθεί. Είναι ψευδαίσθηση; Θα κρατήσει την τπόσχεση του και θα δώσει τη λύση; Υπάρχει και δοκιμάζει την πίστη τους;Ή μήπως αδιαφορεί για αυτούς και τους έχει ξεχάσει;
Αν και είναι φανερή η ματαιότητα αυτης της αναμονής οι μοναχικοί αυτοι ανθρωποι κάνουν τα πάντα για να περάσουν όσο πιο ευχαριστα μπορούν τον χρόνο που τους απομένει ελπίζοντας οτι ο Γκοντό θα έρθει και θα απαντήσει σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα που τους απασχολούν.
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» παραμένει πάντα τολμηρό και σύγχρονο. Ο Σαμιουελ Μπέκετ με αυτό το έργο διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη με κατανόηση , και χιούμορ γράφοντας μια κωμωδία που παρωδεί την τραγωδία του ανθρώπινου είδους από την εμφάνισή του σ΄αυτόν τον κόσμο μέχρι και σήμερα.