Σε ένα κατάμεστο φέρι της Κωνσταντινούπολης, μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, όλα τα βλέμματα στρέφονται σε έναν επιβάτη που απολαμβάνει τη θέα από το παράθυρό του.
Ο Μπότζι, ένας αδέσποτος σκύλος, έχει γίνει συνηθισμένος ”πελάτης” στα φέρι, στα λεωφορεία και στα βαγόνια του μετρό στην πολυπληθέστερη πόλη της Ευρώπης. Ένας πιστός επιβάτης, που απολαμβάνει μεγάλες διαδρομές με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έως και 30 χιλιόμετρα (20 μίλια) κάθε εργάσιμη ημέρα μέσα στην εβδομάδα.
Αξιωματούχοι του δήμου της Κωνσταντινούπολης που καταγράφουν τα ταξίδια του σκύλου με ένα μικροτσίπμ λένε ότι περνάει από τουλάχιστον 29 σταθμούς του μετρό μέσα στην ημέρα, ενώ εντοπίστηκε ακόμη και στη θάλασσα, κάνοντας ένα διάλειμμα το Σαββατοκύριακο στα Πριγκιπόνησα, κοντά στις ακτές της Πόλης.
Με χρυσό-ανοιχτόχρωμο τρίχωμα, σκούρα μάτια και χαρακτηριστικά καφέ αυτιά, ο Μπότζι άρχισε να τραβάει την προσοχή πριν από δύο μήνες.
«Παρατηρήσαμε ένα σκυλί που χρησιμοποιεί το μετρό και τα τρένα μας και ξέρει πού να πάει. Ξέρει πού να βγει κάθε φορά”, δήλωσε η Αϊλίν Ερόλ, από το Μετρό της Κωνσταντινούπολης. «Είναι σαν να έχει κάποιο σκοπό».
Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τη συσκευή παρακολούθησης δείχνουν ότι οι ιστορικές γραμμές του τραμ είναι οι αγαπημένες του Μπότζι, αλλά μετακινείται επίσης συχνά με μετρό. Η Ερόλ λέει ότι ο Μπότζι σέβεται τους κανόνες των μέσων μαζικής μεταφοράς και περιμένει να αποβιβαστούν οι επιβάτες πριν μπεί με τη σειρά του στο τρένο.
Του αρέσει να ταξιδεύει με τα μεσαία βαγόνια του μετρό, που αποκαλούνται και “boji” στα τουρκικά - εξ ου και το όνομα που του έδωσαν οι υπάλληλοι.
Η Ερόλ λέει ότι ο Μπότζι φέρνει χρώμα στη ζωή 1,3 εκατομμυρίων καθημερινά μετακινούμενων επιβατών της τουρκικής μητρόπολης. Οι Κωνσταντινουπολίτες δημοσιεύουν φωτογραφίες του στα κοινωνικά μέσα και οι λογαριασμοί του έχουν περισσότερους από 50.000 ακόλουθους!
«Παίρνεις το τρένο και, ξαφνικά, βλέπεις τον Μπότζι. Και κοίταξε τον... Ξαπλώνει χαλαρά και ταξιδεύει. Απλά, σε κάνει να χαμογελάς εκείνη τη στιγμή. Αυτό προσφέρει ο Μπότζι στους Κωνσταντινουπολίτες. Μας υπενθυμίζει, ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε την Κωνσταντινούπολη, ακόμα και την ώρα που βιαζόμαστε».