Πέθανε στις 14 Απριλίου, η φημισμένη γλύπτρια Ναταλία Μελά, εγγονή του Παύλου Μελά, σε ηλικία 96 ετών.
Η μεγάλη κυρία της ελληνικής γλυπτικής είχε γεννηθεί το 1923 στην Κηφισιά και ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας: Ήταν εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με τον Γεώργιο Σταύρου. Η γιαγιά της από την πλευρά της μητέρας της ήταν από το γένος Δραγούμη και ήταν αδελφή του Ίωνα Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη.
Το 1942 δίνει εξετάσεις στην ΑΣΚΤ και παράλληλα, προσχωρεί στην ΕΠΟΝ και γίνεται μέλος του ΚΚΕ, από το οποίο αποχωρεί μετά τη δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου.
Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον καθηγητή Δημήτρη Πικιώνη και μετά την αποφοίτηση της ανοίγει δικό της εργαστήριο, όπου, μεταξύ πολλών άλλων, έδιναν το «παρών» ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο Γιάννης Μόραλης.
Το 1951 παντρεύεται τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, με τον οποίον απέκτησε δύο παιδιά.
Η Ναταλία Μελά δούλεψε αρχικά με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στρέφεται στη χρήση του μετάλλου. Είναι αυτή η φάση που εγκαταλείπει τον ελληνοκεντρισμό της Αθήνας και στρέφεται στον μοντερνισμό και την αφαίρεση. Χρησιμοποιεί «ready-made» σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα - κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία.
Παρουσίασε τα έργα της σε ατομικές εκθέσεις (Αθήνα, Βιέννη, Νέα Υόρκη), καθώς και έλαβε σε διεθνείς εκθέσεις στη Μπιενάλε Σάο Πάολο της Βραζιλίας 1965, στο Παρίσι – Salon de la jeune sculpture 1976, 1967. Τα έργα της βρίσκονται δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μεταξύ των έργων της συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Προτομή Στέφανου Δραγούμη (1950, μάρμαρο, Αθήνα – Ζάππειο)
Προτομή Παύλου Μελά (1952, Θεσσαλονίκη).
Προτομή Γεωργίου Πεσματζόγλου (1955, Αθήνα – Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας).
Έλληνας πολεμιστής (1960, μάρμαρο).
Νέα Μυθολογία (1961, σίδερα)
Σάτυρος (1962, ορείχαλκος).
Ταύροι (1975, πολυεστέρας).
Οικογένεια (τρεις κατσίκες), Κήπος Προεδρικού Μεγάρου.
Ανδρεία, Σοφία, Δόξα (υπαίθρια γλυπτική, Παιανία Αττικής).
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (Σπέτσες, Λιμάνι της Ντάπιας).
Κυβέλη (ολόσωμος μαρμάρινος ανδριάντας, ύψους 2.35 μ. Περίβολος Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας. Φιλοτεχνήθηκε το 1992 και τοποθετήθηκε το 1994).
Μνημείο πεσόντων στα Ίμια (1996, Αθήνα – Πλατεία Παύλου Μελά, Σαρόγλειο).
ΥΠΠΟΑ: Υπήρξε μία αντισυμβατική γλύπτρια και μία δυναμική προσωπικότητα
Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο της διεθνώς καταξιωμένης γλύπτριας Ναταλίας Μελά.
«Εγγονή του Παύλου Μελά και σύζυγος του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, η Ναταλία Μελά υπήρξε μια αντισυμβατική γλύπτρια και μια δυναμική προσωπικότητα, με εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πολλές υπαίθριες προτομές στην Αθήνα φέρουν την υπογραφή της.
Τον Μάρτιο του 2011 η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στη Ναταλία Μελά το Αριστείον Καλών Τεχνών για την προσφορά της στην ελληνική γλυπτική μέσα από το «πρωτοποριακό και εκφραστικό της έργο».