Η Αιγυπτιώτισσα συγγραφέας και ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών.
Η Ολυμπία Καράγιωργα γεννήθηκε το 1934 στην Αλεξάνδρεια και σπούδασε στα ”Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούρας”.
Το 1956 ολοκλήρωσε τις σπουδές στην Κοινωνιολογία στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, (AKC) - B.A. Sociology, Honours.
To 1957 με τη Standard International Fellowship έφυγε στην Αμερική όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Stanford (Μ.Α. Creation Writing και English and American Literature).
Το φθινόπωρο του 1969 έφτασε στην Ελλάδα όπου σπούδασε θέατρο με δάσκαλο τον Χρήστο Βαχλιώτη (μέθοδος Stanislavsky) και άρχισε να σμίγει με τους συγγραφείς και ποιητές που θα ξεκινούσαν τη γενιά του ’60.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε στη Λέρο στο προγονικό σπίτι της μητέρας της Σοφίας Αγγέλου.
Από τις εκδόσεις Σοκόλη κυκλοφορεί ο συγκεντρωτικός τόμος της ποίησής της με τίτλο «Στο φως το χρυσαφί. Ποίηση 1960-2010».
Μενδώνη: Παθιασμένη με ό,τι καταπιάστηκε
Πληροφορούμενη τον θάνατο της Ολυμπίας Καράγιωργα η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η συγγραφέας και ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα γεννήθηκε «στην Αίγυπτο, την πατρίδα της καρδιάς της», σε μια οικογένεια που ο πατέρας της «ήταν λάτρης κάθε γνήσιου ελληνικού». Έμαθε γράμματα στα «Ελληνικά Εκπαιδευτήρια» της Μανσούρας, πόλη ποιητική, από μόνη της. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Stanford και γύρισε στη Ελλάδα κατακτώντας εξέχουσα θέση στη λογοτεχνική γενιά του ’60. Ηταν δημιουργός, παθιασμένη με ό,τι καταπιάστηκε: Mε το θέατρο, κοντά στον δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη, για το θέαμα και το θέμα της ζωής του Νιζίσνσκι- «Ψηλός περήφανος,… κι αγαπούσε τον Έρωτα χορεύοντας»- με τον Ευριπίδη, με τα τραγούδια του Λόρκα, την ποίηση Γιώργου Σαραντάρη- «του μελούμενου»-, τον ερωτικό λόγο του Λόρενς, του Όσκαρ Ουάιλντ, τον παραλογισμό στον Καμύ ως και την Βιρτζίνια Γουλφ. Το μεγάλο, ευαίσθητο, λυρικό ποιητικό της έργο, με την αδιόρατη μελαγχολία ανεκπλήρωτων ερώτων, αλλά και με τη λύτρωση ως προσδοκία του μέλλοντος, δίκαια τιμήθηκε με το Βραβείο Λυρικής Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών το 2010. Η ζωή της, διαρκής αναζήτηση. Γύρισε και φώλιασε στο οικογενειακό τους αρχοντικό, στη Λέρο:
Απόψε
Θα με σκεπάσεις μ’ άσπρο σεντόνι
Θα κοιμηθώ
Την αποχαιρετώ με σεβασμό».