Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ο Μανούσος Μανουσάκης, σκηνοθέτης μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών, όπως το «Άγγιγμα Ψυχής» και οι «Ψίθυροι Καρδιάς».
Ο Μανούσος Μανουσάκης νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στο θεραπευτήριο Υγεία.
Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (London Film School) στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά στον κινηματογράφο.
Μία από τις πρώτες του δουλειές ήταν η ταινία «Βαρθολομαίος» το 1973, στην οποία είχε τριπλό ρόλο, καθώς έγραψε το σενάριο και έκανε την σκηνοθεσία και την παραγωγή. Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο του 1973, αλλά στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα.
Ακολούθησαν κι άλλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως οι «Άρχοντες» το 1978 και «Η σκιάχτρα» το 1985 , ενώ στα μέσα τις δεκαετίας του 1980 έκανε τα πρώτα του βήματα ως σκηνοθέτης τηλεοπτικών σειρών. Πιο συγκεκριμένα, ανέλαβε την σκηνοθεσία των σειρών «Καλλικαντζαροδουλειές» (1985-1986), «Μικρογραφίες» (1986-1987) και «Τα καλύτερά τους χρόνια» (1989).
Το όνομά του έχει συνδυαστεί με τη σκηνοθεσία και παραγωγή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών στην ιδιωτική τηλεόραση από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα. Οι δραματικές σειρές οι οποίες σκηνοθέτησε βασίζονται σεναριακά σε απαγορευμένους έρωτες, ενώ κάποιες από αυτές (”Ψίθυροι καρδιάς”, ”’Αγγιγμα ψυχής”, ”Μη μου λες αντίο”, ”Η αγάπη ήρθε από μακριά”) θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Στον κινηματογράφο είχε υπογράψει σκηνοθετικά τις ταινίες «Παραλάβατε διορισμόν» το 1996, «Κόκκινος δράκος» το 1998 και «Ουζερί Τσιτσάνης» το 2015.
Η τελευταία δουλειά του Μανούσου Μανουσάκη ήταν η κοινωνική-αστυνομική σειρά «Το Δίχτυ» που προβάλλεται αυτή την περίοδο από την ΕΡΤ1.
Την τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη την είχε δώσει στη Δημόσια Τηλεόραση, στις 13 Οκτωβρίου, όπου μίλησε για τις τηλεοπτικές επιτυχίες που έγραψαν ιστορία, τους καλλιτέχνες αλλά και για το πώς διαχειρίζεται τον προσωπικό του χρόνο. «Ο προσωπικός μου χρόνος είναι η δουλειά μου, δεν έχω ανάγκη κάτι άλλο», είχε τονίσει.
Μάλιστα είχε επαναλάβει ότι το ιδανικό «αντίο» για έναν σκηνοθέτη θα ήταν πάνω στο σετ: «Δεν είναι λογικό να θέλεις να είναι πάνω στη δράση, όταν αποχαιρετάς αυτόν τον κόσμο;».