Ο θρυλικός σκηνοθέτης Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, δημιουργός της «Τελευταίας Παράστασης» και του «Paper Moon», πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Όπως δήλωσε η κόρη του στο The Hollywood Reporter, «έφυγε» από φυσικά αίτια στο σπίτι του στο Λος Άντζελες.
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός, κριτικός και ιστορικός κινηματογράφου, μέλος της ομάδας του «Νέου Χόλιγουντ», ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, από τους δημιουργούς που άλλαξαν το τοπίο του αμερικανικού σινεμά στα 70s, ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός γράφοντας άρθρα για το Esquire. Μετακόμισε στο Λος Άντζελες, έγινε φίλος με τον σκηνοθέτη Ρότζερ Κόλμαν, όπως και με τον Όρσον Γουέλς και έκανε την πρώτη ταινία του, το «Targets» το 1968.
Καθιερώθηκε με τη δεύτερη μόλις ταινία του, την αριστουργηματική «Τελευταία Παράσταση» (The Last Picture Show, 1971), ένα ασπρόμαυρο δράμα -ασυνήθιστη επιλογή για τη δεκαετία του 1970 όπου όλοι γύριζαν έγχρωμα- με πρωταγωνιστή τον Τζεφ Μπρίτζες, που εκτυλίσσεται σε μία μικρή, θαμπή πόλη του Τέξας. Η ταινία απέσπασε 8 υποψηφιότητες στα Όσκαρ, μεταξύ αυτών στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου και χάρισε δύο βραβεία, στην Κλόρις Λίτσμαν (Β΄ Γυναικείου Ρόλου) και στον Μπεν Τζόνσον (Β΄ Ανδρικού Ρόλου).
Εκτός από αναγνώριση, η ταινία έφερε κι έναν νέο έρωτα, το golden-girl Σίμπιλ Σέπερντ, η οποία έκανε στο φιλμ το κινηματογραφικό ντεμπούτο της (ο Μπογκντάνοβιτς την είχε εντοπίσει σε εξώφυλλο του περιοδικού Glamour). Η σχέση οδήγησε στη διάλυση του γάμου του με την υποψήφια για Όσκαρ διευθύντρια παραγωγής και συνεργάτιδα του Πόλι Πλατ, με την οποία είχε αποκτήσει δύο κόρες.
Θα έκανε ακόμη δύο ταινίες με τη Σίμπιλ Σέπερντ, το «Daisy Miller» (1974), κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Χένρι Τζέιμς και το μιούζικαλ «At Long Last Love» (1975), στο οποίο πρωταγωνιστούσε επίσης ο Μπαρτ Ρέινολντς, ο οποίος χόρευε και τραγουδούσε Κόουλ Πόρτερ.
Το 2019, σε συνέντευξη του στο Vulture, ο Μπογκντάνοβιτς έλεγε ότι ήταν μία σχέση που δεν είχαν δει με καλό μάτι πολλοί στο Χόλιγουντ -πρόσωπα που λίγα χρόνια πριν τον επαινούσαν για την ανανέωση της βιομηχανίας, τώρα στρέφονταν εναντίον του. «Έχω δει φωτογραφίες μας. Εγώ μοιάζω με έναν αλαζονικό, ελκυστικό τύπο και εκείνη είναι ένα σέξι κορίτσι. Ήμασταν πλούσιοι και διάσημοι και κάναμε ταινίες μαζί […] Κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ενώ είμαστε υπό τρομερή πίεση, με παίρνει τηλέφωνο ο Κάρι Γκραντ και μου λέει, Πίτερ, για τ’ όνομα του Θεού, θα σταματήσεις να λες στους ανθρώπους ότι είσαι ευτυχισμένος; Και επίσης, πάψε να λες ότι είσαι ερωτευμένος. Κι εγώ του είπα, γιατί, Κάρι;. Κι εκείνος απάντησε, επειδή δεν είναι ευτυχισμένοι και δεν είναι ερωτευμένοι. Είχε δίκιο».
Οι δύο επόμενες ταινίες του, η κωμωδία «What’s Up, Doc?» (1972) με τη Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και τον Ράιαν Ο’Νιλ, τρίτη ταινία στο box office εκείνης της χρονιάς, και το «Paper Moon» (1973), με τον Ο’Νιλ και την 9χρονη κόρη του, Τέιτουμ, η οποία απέσπασε για την ερμηνεία της Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, σημείωσαν επιτυχία, καλλιτεχνική και εισπρακτική. Ωστόσο, η επιτυχία δεν επρόκειτο να κρατήσει πολύ.
Η Directors Company που είχαν δημιουργήσει ο Μπογκντάνοβιτς, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο Γουίλιαμ Φρίντκιν στην Paramount το 1972, διαλύθηκε μετά τη «Daisy Miller» (η ταινία έλαβε κακές κριτικές και σηματοδότησε επί της ουσίας την αρχή της καθοδικής του πορείας) και ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του.
Το 1980 Μπογκντάνοβιτς βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ όταν η Playmate της χρονιάς και ηθοποιός στην ταινία του «They All Laughed», με την οποία είχε ξεκινήσει σχέση, δολοφονήθηκε από τον σύζυγο και μάνατζερ της. Σε κατάσταση πανικού αγόρασε την ταινία από την 20th Century Fox και προσπάθησε να αναλάβει τη διανομή. Η ταινία ωστόσο, δεν πήγε καλά με αποτέλεσμα να κηρύξει πτώχευση.
Όπως είχε παραδεχτεί δεκαετίες μετά σε συνέντευξη του, είχε απορρίψει ταινίες που έγραψαν ιστορία στο σινεμά, όπως «Ο Νονός», «Ο Εξορκιστής» και η «Chinatown».
Στις μεταγενέστερες ταινίες του περιλαμβάνονται το «Mask», με πρωταγωνίστρια τη Σερ και το «The Cat’s Meow» (Το νιαούρισμα της γάτας, 2001), με την Κίρστεν Ντάνστ. Επίσης, είχε εμφανιστεί στη σειρά The Sopranos και είχε έναν μικρό ρόλο και στις δύο ταινίες «Kill Bill» του Κουέντιν Ταραντίνο.
Το 2010 εντάχθηκε στη Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας (στο Τμήμα Σκηνοθεσίας) και το 2014 γύρισε την κωμωδία «She’s Funny That Way» με τη Τζένιφερ Άνιστον και τον Όουεν Γουίλσον. Το 2018 υπέγραψε την τελευταία του ταινία, το ντοκιμαντέρ για τον Μπάστερ Κίτον «The Great Buster: A Celebration».
Με πληροφορίες από Hollywood Reporter