Πέθανε, σε ηλικία 87 ετών, ο διεθνώς καταξιωμένος γλύπτης Θεόδωρος, του οποίου το έργο «Ωρολόγιον του μετρό» δεσπόζει στον κεντρικό σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 11 Ιουνίου, στις 12:00, στον Άγιο Νικόλαο Ρηγίλλης. Επιθυμία του ήταν αντί στεφάνων να γίνει δωρεά στο Διεπιστημονικό Κέντρο Μελέτης Γλυπτικής, Αρχιτεκτονικής και Επικοινωνίας - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία με την επωνυμία CitiesinBalance ή σε κάποιον άλλο κοινωφελή οργανισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931. Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή το Μιχάλη Τόμπρο. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στην Εcole des Beaux Arts στο Παρίσι, με καθηγητή στη γλυπτική τον Μαρσέλ Ζιμόντ, για να περάσει σε μία συστηματική έρευνα για ζητήματα της γλυπτικής στον δημόσιο χώρο, δημιουργώντας και τις πρώτες ανεικονικές συνθέσεις του σε μέταλλο, σαν προτάσεις σύγχρονης γλυπτικής στον δημόσιο χώρο. Το 1961 πραγματοποιεί την πρώτη έκθεση του έργου του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού. Η περίοδος που ακολουθεί (1962-65) είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον γλύπτη, ενώ το 1965 συμμετέχει στη Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι και κερδίζει το βραβείο Ροντέν. Τα ζητήματα επικοινωνίας διά μέσου της τέχνης, η τέχνη στον δημόσιο χώρο γίνονται για τον καλλιτέχνη πιο κρίσιμα και άμεσης σημασίας στην περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα. Η γλυπτική έκφρασή του παίρνει μορφές παρεμβατικής επικοινωνίας, όπως η μεγάλη έκθεση-εκδήλωση στο Εργαστήριο Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε). Από το 1971 έως το 1976 κεντρικό σημείο αναφοράς τού έργου του είναι οι «Χειρισμοί», όπου η γλυπτική ως μέσο επικοινωνίας διαλέγεται, δομείται και αποδομείται στη σχέση της με τα άλλα μέσα επικοινωνίας. Το 1972 διδάσκει γλυπτική στο California State University. Από το 1977 έως το 1983 συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο, την Κίνα, τη Βουδαπέστη κ.ά. Το 1980 γίνεται καθηγητής Πλαστικής στο ΕΜΠ της Αθήνας. Το 1983 η Εθνική Πινακοθήκη διοργανώνει μεγάλη αναδρομική έκθεση, όπου εκτίθενται έργα της περιόδου 1953-1983. Ακολουθούν εκθέσεις, εκδηλώσεις, εγκαταστάσεις σε Τουρκία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα και ολοκληρώνονται ενότητες που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες, όπως οι «Ισορροπίες “90”, «Καρυάτιδες “94″».
Γλυπτά του Θεόδωρου έχουν τοποθετηθεί στις προσόψεις πολλών κτιρίων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Παρισιού, των Βρυξελλών κ.ά.
(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)