- Τι σας λείπει από την εποχή που ήσασταν νεότερη, τι θεωρείτε ότι είναι σημαντικό και λείπει από την εποχή μας;
«Δεν μπορώ να πω γιατί εγώ πάντα γνώριζα ενδιαφέροντες ανθρώπους. Δεν μου έλειψαν και πάντα ως το τέλος ενδιαφέρουσες γνωριμίες». (10 Ιουλίου 2021 - Τρίτο Πρόγραμμα)
Αυτό είχε απαντήσει σε βαθύτατο γήρας αλλά με εξαιρετική διαύγεια πριν από λίγους μήνες η Λιλή Αλιβιζάτου που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 111 ετών.
Μια μεγάλη κυρία μιας άλλης εποχής. Κόρη του Μιχαήλ Θεοτοκά που διετέλεσε σύμβουλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη της Λωζάνης, αδελφή του λογοτέχνη και σημαντικού διανοητή της γενιάς του ’30, Γιώργου Θεοτοκά, μαθήτρια του ζωγράφου Γιώργου Γουναρόπουλου, σύζυγος του σπουδαίου γιατρού Κώστα Αλιβιζάτου, μητέρα του διαπρεπούς συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, φίλη των Σικελιανών και άλλων πνευματικών ανθρώπων της εποχής της.
Οπως έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η συγγραφέας, Λύντια Τρίχα, «έφθασε σε αυτή την ηλικία με όλα της τα προβλήματα, αλλά και με το μυαλό της μέχρι πρόσφατα σε άριστη κατάσταση. Έχοντας χάσει την όρασή της παρακολουθούσε την επικαιρότητα μέσω των δικών της ανθρώπων που της διάβαζαν τις εφημερίδες και ό,τι βιβλίο ήθελε».
«Ο Γιώργος δεν ήταν μόνον ο μεγάλος αδελφός που, όταν ήμουν μικρή, με προστάτευε από τις κακοτοπιές. Ήταν και o πνευματικός ταγός μου. Χάρη σε αυτόν – παρότι «κατ’ οίκον διδαχθείσα» – γεύθηκα από πολύ νέα τους θησαυρούς της κλασικής παιδείας, ελληνικής και ευρωπαϊκής. Αυτός μου πρωτοδιάβασε Καβάφη και Κιτς, μέσω εκείνου γνώρισα από κοντά τους σημαντικότερους συγγραφείς της γενιάς του ’30. Από τότε που πέθανε ο αδελφός μου (1905-1966), κρατώ το αρχείο του στο σπίτι μου, στην οδό Σκουφά, ανοιχτό για τους νέους ερευνητές που ενδιαφέρονται να το μελετήσουν. Αναμνήσεις; Πολλές. Πρώτα απ’ όλα από τα παιδικά χρόνια, όταν ζούσαμε στην Πόλη...»
Πρόκειται για μέρος από την αναφορά της Λιλής Αλιβιζάτου Θεοτοκά στον λογοτέχνη αδελφό της Γιώργο, αλλά και την μεταξύ τους στενή σχέση που με τίτλο «Από τα Πριγκιπόννησα στη Μύκονο με τον Θεοτοκά» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Βήμα.
Η Λιλή Αλιβιζάτου άφησε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές - παραδίδοντας ζωντανή μνήμη του 20ου αιώνα - το «Μνήμη Μιχαήλ Γ. Θεοτοκά, 1872-1951» (Αθήνα 1993, σελ. 61), αφιέρωμα στον πατέρα της -και πατέρα του Γιώργου Θεοτοκά-, που υπήρξε πολύ στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου. Επίσης το «Από τα παιδιά του πολέμου στον κόσμο των παραμυθιών -Ζωγραφιές από τον παιδικό θάλαμο- Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, 1945-1948» («Εστία», 2007) με έγχρωμα σχέδια που ζωγράφισαν τα παιδιά του Ιπποκρατείου που δεν θα επιζούσαν, αν επέστρεφαν, ορφανά του πολέμου τα περισσότερα, στα χωριά τους. Τα σχέδια δωρίστηκαν προσφάτως στο Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης. Και τις «Ιχνογραφίες» ιδιωτική έκδοση, με προσωπικές και οικογενειακές μνήμες, συνδεδεμένες πάντα με την ιστορία αυτού του τόπου.